ΕΝΑΛΙΟΣ

Πριν από πεντακόσια χρόνια κανείς δεν πέθαινε από στρες. Εφηύραμε, όμως, αυτήν την έννοια και τώρα την αφήνουμε να μας κυβερνάει! Η Ρούμπι Ουάξ μας δείχνει πώς να ξεμπερδέψουμε για τα καλά το μυαλό μας κάνοντας απλές αλλαγές που θα μας δίνουν χρόνο να πάρουμε ανάσα, να σκεφτούμε και να ζήσουμε τη ζωή μας με χάρη στην κάθε της στιγμή. Γίνετε εσείς ο οδηγός σας στην εύρεση ενός πιο υγιούς, ανέμελου κι ευτυχισμένου εαυτού. Το μόνο που έχετε να χάσετε είναι το άγχος, η νευρικότητα και το στρες που σας ταλανίζουν.

Φωνάζει, χτυπιέται, χώνεται παντού, δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί, χάνει την αυτοπεποίθησή του… Ξεχνάει τα πράγματά του, παθαίνει κρίση με το παραμικρό, ουρλιάζει, είναι επιθετικό και αρνητικό στο σχολείο. Είναι δύσκολο στο φαγητό, κάνει ακόμα τσίσα στο κρεβάτι…
Πόσο μεγάλη απογοήτευση προκαλούν στους γονείς αυτές οι συμπεριφορές! Να υπάρχουν άραγε άλλοι λόγοι εκτός από τη διαπαιδαγώγηση ή την υπέρβαση των ορίων; Μήπως η εγκεφαλική ανάπτυξη είναι το ζητούμενο;
Τη μια χρειάζεται ελευθερία και αντιδρά έντονα, την άλλη έρχεται να χωθεί στην αγκαλιά της μαμάς δείχνοντας τέλεια υπακοή… Πότε ζέστη, πότε κρύο… Δεν είναι εύκολο να ορίσουμε ακριβή όρια στον γονικό έλεγχο.
Μην απελπίζεστε! Όχι, δεν έχουν χαθεί ακόμα όλα! Ο γονιός μπορεί να κάνει πολλά για να καλλιεργήσει την εμπιστοσύνη στο παιδί του.
Μια νέα αποτελεσματική προσέγγιση, βασισμένη στις ανακαλύψεις της Νευροεπιστήμης. Έτσι, η ζωή με ένα παιδί έξι έως ένδεκα ετών θα ξαναγίνει καθημερινή χαρά!

Πώς να διανύσετε ανώδυνα… …την περίοδο της οργής μεταξύ 12 και 17 ετών

Είναι απερίσκεπτος, ρισκάρει, δεν έχει φίλους, είναι εθισμένος με τα βιντεοπαιχνίδια, πίνει, καπνίζει, η κάμαρά του είναι σωστό «γιουσουρούμ». Της αρέσει να προκαλεί. Του λείπει το κίνητρο… Αγόρια, κορίτσια, όλα δυσκολεύονται να ελέγξουν τις συναισθηματικές αντιδράσεις τους στην εφηβεία. Και, για να πούμε την αλήθεια, κι εμείς οι γονείς χάνουμε συχνά τον έλεγχο! Θα τους κατηγορούσαμε πρόθυμα ότι το κάνουν επίτηδες για να μας σπάνε τα νεύρα. ‘Εχουν το ταλέντο στο να μας διαλύουν…

Αλλά η εφηβεία είναι περίοδος των μεγάλων διεργασιών ου γίνονται μέσα στον εγκέφαλο. Η σκέψη, οι ικανότητες απομνημόνευσης, η καλλιτεχνική δημιουργία κάνουν άλματα μπροστά, ενώ άλλες ζώνες όπως της ενσυναίσθησης, της προσδοκίας, της οργάνωσης, του υπολογισμού των κινδύνων, είναι ακόμα… αχταρμάς. Ο έφηβος είναι ένα μοτέρ που γυρίζει με ιλλιγιώδη ταχύτητα, ένας υπερευαίσθητος επιταχυντής με ανύπαρκτα φρένα!

Με το Δεν καταλαβαινόμαστε πια! ανακαλύπτουμε τι γίνεται στο κεφάλι και στο σώμα των εφήβων μας και εξερευνούμε τις γονικές δυνατότητές μας για να αντιδράσουμε με ευαισθησία, αγάπη και ενσυναίσθηση.

Είναι δυνατόν να υπάρχουν γονείς που μόνο οργίζονται με τα παιδιά τους; Μπορεί η υπερβολική αγάπη σε ένα παιδί, να είναι στην ουσία προβολή των ατελειών μας; Μπορεί μια μητέρα να μη νιώθει αγάπη για την κόρη της; Ή ακόμη χειρότερα, να νιώθει μίσος; Μήπως τελικά, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που οι γονείς μας μεγάλωναν εμάς, έστω κι αν δηλώνουμε ότι διαφωνούμε με τον τρόπο αυτόν; Γιατί δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από τα “δεσμά” στα οποία μας έχουν τυλίξει οι γονείς μας; Κακοποιούμε τα παιδιά μας, γιατί κρύβουμε μέσα μας ένα κακοποιημένο παιδί, θέλουμε ο γυιός μας και η κόρη μας να είναι πάση θυσία άριστοι και πρώτοι στο σχολείο, γιατί σ’ αυτόν τον καταναγκασμό μας είχαν καταδικάσει κι εμάς οι δικοί μας γονείς. Είμαστε αυταρχικοί, γιατί κατά βάσιν κρύβουμε έναν πολύ ανασφαλή χαρακτήρα που υπέστη στο παρελθόν αυταρχικές συμπεριφορές από τους γονείς του…

“Οι γονείς μου μου τη σπάνε”, “Η μάνα μου δεν με καταλαβαίνει”, “Ο πατέρας μου μου βάζει τις φωνές αν αργήσω λιγάκι”, “Οι δικοί μου μου φέρονται σαν να είμαι μωρό”. . . Αυτά είναι μόνο ένα ελάχιστο δείγμα των παραπόνων που εκφράζουν πολλά παιδιά που έχουν φτάσει στη δύσκολη ηλικία της εφηβείας. “Το παιδί μου έχει γίνει επιθετικό”, “Το παιδί μου δεν θέλει πια να το αγκαλιάζω και να το φιλάω”, “Το παιδί μου θυμώνει όταν το συμβουλεύω, βρίζει και κάνει του κεφαλιού του, αργεί να γυρίσει τα βράδια”, “Φοβάμαι τις κακές παρέες”, “Η κόρη μου άρχισε να βγαίνει με αγόρια. . . Πώς να της μιλήσω για τους κινδύνους που έχει να αντιμετωπίσει στο θέμα του σεξ;”, “Ο γιος μου έχει γίνει δακτυλοδεικτούμενος στο σχολείο. Οι καθηγητές του μου κάνουν συνεχώς παράπονα . . .” Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους προβληματισμούς των γονέων που έχουν εφήβους. Τι, αλήθεια, μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να περάσουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα τη δύσκολη ηλικία της εφηβείας που τη χαρακτηρίζει η επανασταστικότητα, η άρνηση, οι αμφιβολιές, η οργή, η τάση να πιστεύουν πως τα ξέρουν όλα και μπορούν να αντιμετωπίσουν μόνα τους κάθε κίνδυνο; Πώς μπορεί ο γονιός να στηρίξει το παιδί του αθόρυβα, διακριτικά αλλά ουσιαστικά, χωρίς να γίνει μισητός; Η Αλεξάνδρα Βαγιέχο-Ναχέρα, εξαίρετη παιδοψυχολόγος, μας δίνει ένα βιβλίο-οδηγό, πολύτιμο για γονείς και εκπαιδευτικούς. Μας δίνει τη μαγική συνταγή πώς να ζούμε πιο εύκολα με έναν δύσκολο έφηβο.

Ποιός δεν έχει προφέρει ποτέ τα λόγια: «Δεν έχω αυτοπεποίθηση»; Η Μαρτίν αισθάνεται άνετα μέσα στη σχέση της, αλλά πανικοβάλλεται στην ιδέα της αποτυχίας, κι έτσι απέχει από κάθε επαγγελματικό σχέδιο που είναι κάπως φιλόδοξο. Με την Καπυσίν, συμβαίνει το αντίθετο: επιτυχημένη γυναίκα στο επάγγελμά της, αποφεύγει τις στενές σχέσεις, πεπεισμένη ότι δεν μπορεί να αγαπηθεί. Ο Σαρλ μιλά εύκολα μπροστά σε κοινό, ενώ ο Κέβιν παραλύει. Ο Τιμπώ, από την άλλη, σημειώνει επιτυχία σε οτιδήποτε αναλαμβάνει. Παρ’ όλα αυτά, όλοι ομολογούν ότι τους λείπει η αυτοπεποίθηση…

Ανικανότητα επιλογής ή προσωπικής έκφρασης, φόβος απόρριψης ή αμάθειας, φόβος για το μέλλον ή τους άλλους, αμφιβολίες όσον αφορά στις γνώσεις ή στη δημοτικότητά μας – τί είναι ακριβώς η αυτοπεποίθηση;
Η Ιζαμπέλ Φιλιοζά διαλύει κάποιες αποδεκτές ιδέες και μας οδηγεί προς μια καλύτερη κατανόηση των αντιδράσεών μας. Με τη συνήθη σαφήνειά της, προτείνει επίσης ασκήσεις για να αισθανθούμε άνετα με τον εαυτόν μας και τους άλλους και να διεισδύσουμε στα μυστικά εκείνων, την αυτοπεποίθηση των οποίων ζηλεύουμε. Εσείς, που σας λείπει η εσωτερική σιγουριά ή η εμπιστοσύνη στις ικανότητές σας, θα μάθετε να αγαπάτε τον εαυτόν σας λίγο περισσότερο κάθε μέρα.