Βλέπετε 13–14 από 14 αποτελέσματα

ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΥ ΚΑΙΝ

17.95

1881. Η Θεσσαλία με την Συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως επιστρέφει στους κόλπους της μητέρας Ελλάδας. Πολλοί Έλληνες της Μικρασίας αγοράζουν μεγάλα τσιφλίκια και έρχονται για εγκατάσταση στον θεσσαλικό κάμπο που βράζει από την αντίδραση των εξαθλιωμένων αγροτών που βλέπουν τα όνειρά τους να σβήνουν. Ο Αχιλλέας Κωνσταντινίδης, γυιός μεγαλοτσιφλικά των Τρικάλων, πνεύμα ανήσυχο και μεγάλος γυναικάς, από ένα γύρισμα της Τύχης και της Ανάγκης, θα βρεθεί αρραβωνιασμένος με τη μικρή ορφανή Ειρήνη, το κορίτσι που ονειρευόταν να παντρευτεί ο μικρότερος αδελφός του ο ευαίσθητος κι ονειροπόλος Χριστόφορος. Ανάμεσα στα δυο αδέλφια σιγοκαίει ο συγκαλυμμένος ανταγωνισμός και το μίσος. Ο ένας οπαδός ένθερμος του Δηλιγιάννη κι ο άλλος Τρικουπικός, θα στέκονται πάντοτε απέναντι ο ένας στον άλλον. Το μόνο που τους ενώνει, είναι ο τυφλός έρωτας για την ίδια γυναίκα. Το ξέσπασμα του Ελληνοτουρκικού Πολέμου το 1897 θα φέρει τη χώρα στο χείλος της καταστροφής και τα δυο αδέλφια θα δουν τις ζωές τους να ανατρέπονται…

ΧΑΛΚΙΝΕΣ ΒΕΡΕΣ

16.90

Εκείνες οι χάλκινες βέρες θα καθόριζαν τη μοίρα ολωνών! Ιδίως του Φάνη. Του έβδομου παιδιού έπειτα από έξι κορίτσια, από τα οποία, τα τέσσερα έχασαν το φως του κόσμου προτού το αντικρίσουν…

Προστάτης της οικογένειας μόλις στα δέκα του, παίρνει στη μικρή του πλάτη όλο το βάρος της ευθύνης. Γίνεται άνδρας πριν αγγίξει καν την εφηβεία. Κι αργότερα, στα δεκαέξι του, προστάτης τώρα πέντε γυναικών, μέσα από συνθήκες αντίξοες καταφέρνει να κατακτήσει την τέχνη της Τυπογραφίας και να κερδίσει την αγάπη των γύρω του με τον συγκινητικό του αγώνα για επιβίωση και με τις αφειδώλευτες καλοσύνες του. Όμως κακοί άνεμοι τον φυσάνε καταπρόσωπο. Η μοίρα, σκληρή, καραδοκεί. Θα γευτεί την αχαριστία και την απογοήτευση από ανθρώπους που πίστεψε κι ευεργέτησε. Από το ίδιο του το αίμα. Θα λυγίσει, μα δεν θα τον γονατίσει η απανθρωπιά. Είναι γεννημένος πολεμιστής…
Τελικά εκείνες οι ΧΑΛΚΙΝΕΣ ΒΕΡΕΣ θα καταφέρουν να αλλοιώσουν με τη μυστηριακή θαμπάδα τους το σχήμα της ζωής όλων…
`Αραγε θα το μάθαινε ποτέ κανείς;