Βλέπετε 25–31 από 31 αποτελέσματα

ΟΙ ΝΕΕΣ ΙΔΕΕΣ

17.70

Νέες ιδέες εισβάλλουν στη δημόσια συζήτηση, ανατρέποντας τις παραδεδομένες αντιλήψεις, κλονίζοντας τα ιδεολογικά σχήματα που κυριάρχησαν στον 20ό αιώνα και προσπαθώντας να διαμορφώσουν με διαφορετικό τρόπο τον κόσμο που έρχεται. Το εγγυημένο για όλους και χωρίς προϋποθέσεις βασικό εισόδημα αποτελεί τη λύση για την ανεργία ή ενισχύει την οκνηρία; Και πρόκειται άραγε για μια ιδέα που προέρχεται αποκλειστικά από τους κόλπους της Aριστεράς ή και της οικολογίας, ή μήπως είχε τόσο δεξιούς όσο και ριζοσπάστες υποστηρικτές; Καθώς πληθαίνουν συνεχώς οι αποδείξεις για την ευφυΐα και την ευαισθησία των ζώων, μήπως ήρθε ο καιρός να απαλλαγούμε από τις ανθρωποκεντρικές αντιλήψεις μας; Πού βαδίζει ο φεμινισμός την εποχή του #MeToo και πώς αντιμετωπίζει την πρόκληση του νεοσυντηρητικού και αντιφεμινιστικού κινήματος για τα δικαιώματα των ανδρών; Τι είναι και πώς λειτουργεί το bitcoin και ποιο πολιτικό σχέδιο εξυπηρετεί; Τι είναι η θεωρία των κοινών και πόσο επηρεάζει τις αντιλήψεις μας για την ιδιοκτησία; Πού μας οδηγεί η ουμπεροποίηση; Τι είναι ο διανθρωπισμός και ο μετανθρωπισμός; Πόσο χρήσιμη για τη ζωή μας και πόσο ενισχύει τους δεσμούς αλληλεγγύης η έννοια της care; Ποιες είναι οι διαφορετικές προσεγγίσεις για την αποανάπτυξη; Ιδού ορισμένα από τα ερωτήματα στα οποία απαντά το ανά χείρας βιβλίο, με σαφήνεια, γλαφυρότητα, ακρίβεια και αντικειμενικότητα. Φιλοδοξία του είναι να βοηθήσει τον σημερινό πολίτη να κατανοήσει τον 21ο αιώνα.

ΟΞΥΓΟΝΟ

14.00

Μια παρέα φοιτητών, ένα καλοκαίρι του ’90, κάνει ελεύθερο κάμπινγκ, όταν ο Νικόλας, ο πιο χαρισματικός απ’ όλους, πνίγεται στην προσπάθειά του να βγάλει έναν ροφό από τη θάλασσα. Ο πατέρας πενθεί τον γιο του· οι φίλοι θυμούνται και εξιδανικεύουν τον πεισματάρη φίλο τους.

Είκοσι χρόνια αργότερα, οι ίδιοι άνθρωποι ξαναβρίσκονται στο νησί για το μνημόσυνο του Νικόλα και αναλογίζονται τις δικές τους καθημερινές ασφυξίες και απώλειες: τα όρια του γάμου και της οικογένειας, τη φθορά του σώματος, το τέλος της γονιμότητας, την επαγγελματική αβεβαιότητα, τον θάνατο που πλησιάζει…

ΟΡΘΙΟΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΘΕΑ

10.00

“Κυρία Πρόεδρε, κύριοι Δικαστές, αν κάτι είναι σκάνδαλο ή σκευωρία, σε αυτή τη δίκη, σίγουρα δεν είναι η άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής· αυτό ήταν κάτι που άργησε κιόλας πολλά χρόνια να γίνει. Η Πολιτική Αγωγή ζητάει την καταδίκη των κατηγορουμένων, όπως κατηγορούνται για όλες τις κατηγορίες, όχι γιατί αυτό απαιτεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα -το ξέρουμε ότι δεν δικάζουμε εδώ μέσα με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα-, ούτε γιατί η αθώωση των κατηγορουμένων θα σημάνει την επανεμφάνιση των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής στους δρόμους, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο βίας και ναζιστικής τρομοκρατίας, νομιμοποιημένων πλέον και με τη βούλα της ελληνικής Δικαιοσύνης…

ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗ ΑΞΙΑ

12.00

«Η προσωρινότητα αποτέλεσε πάντοτε την κύρια εσωτερική μου επιλογή. Γι’ αυτό φρόντιζα να ακυρώνω σιωπηρά όλες τις επιτυχίες που είχα κατά καιρούς. […] Δεν αποτέλεσαν ποτέ τίτλους αρχής, αλλά κρεσέντο μουσικής για φινάλε εξόδου. Πάντοτε περαστικός. Μου αρέσει η έκφραση και δεν διστάζω να την επαναλαμβάνω».

ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

16.00

Όταν, το 1931, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το μυθιστόρημα “Φάμπιαν” του Έριχ Κέστνερ, η εθνικοσοσιαλιστική εφημερίδα Volkischer Beobachter έσπευσε να το χαρακτηρίσει “εκδοτικό σκουπίδι”. Ο κριτικός που υπέγραφε το κείμενο ήταν, φυσικά, ανώνυμος και ο χαρακτηρισμός αποτέλεσε, και αποτελεί μέχρι σήμερα, τίτλο τιμής. ‘Αλλωστε, λίγους μόλις μήνες αργότερα, το βιβλίο είχε πουλήσει πάνω από 30.000 αντίτυπα, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Κι όμως, το αριστούργημα του Κέστνερ δεν ευτύχησε να παρουσιαστεί στους αναγνώστες, όπως ακριβώς το έγραψε και το παρέδωσε ο ίδιος ο δημιουργός του. Ο επιμελητής και ο εκδότης προχώρησαν σε μια σειρά αλλαγών. Κι ένα ολόκληρο κεφάλαιο λογοκρίθηκε. Χρειάστηκε να περάσουν δεκαετίες, για να κυκλοφορήσει το βιβλίο για πρώτη φορά πλήρες και χωρίς περικοπές. Η ανά χείρας έκδοση περιλαμβάνει την αρχική μορφή και τον αρχικό τίτλο του μυθιστορήματος, ενώ στο Παράρτημα οι αναγνώστες έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν λεπτομερώς την περιπέτεια του βιβλίου.

ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ

16.00

Μια μικρή πόλη όμοια με τόσες και τόσες άλλες… κι έπειτα, κάποια μέρα, κατάχρηση εξουσίας… ένας αστυνομικός έλεγχος που παίρνει άσχημη τροπή… Ονομαζόταν Σαΐντ. Ήταν δεκαπέντε χρονών. Και είναι νεκρός.
Εγώ, ο Ματιά, έντεκα χρονών, δεν τον γνώρισα. Μετά, όμως, είδα το μίσος να με περιτριγυρίζει, τη λύπη και την τρέλα να κατατρώει την οικογένειά μου μέχρι τη διάλυσή της…

ΧΩΡΙΣ ΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΟ

18.00

Οι συνεντεύξεις που επέλεξα να συμπεριλάβω στο “Χωρίς μαγνητόφωνο” καλύπτουν χρονικά μια τριακονταετία παραχωρήθηκαν από σημαντικούς λογοτέχνες λίγο πριν ή λίγο μετά την έκδοση κάποιου βιβλίου τους, και οι περισσότερες δημοσιεύτηκαν στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, όταν η κυκλοφορία της, σε σύγκριση με τις πωλήσεις των σημερινών φύλλων, ήταν…αστρονομική. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, το περιεχόμενό τους δεν εξαντλείται σε ζητήματα λογοτεχνίας, αλλά αγκαλιάζει και την εκάστοτε επικαιρότητα, μέσα από τα σχόλια που καλούνται να κάνουν οι συγγραφείς γι’ αυτήν.