9+

Να σκύβει κανείς πάνω σε κάποια διηγήματα του Παπαδιαμάντη και να προσπαθεί, ακόμα μια φορά, να τα κάνει προσιτά στις νεότερες γενιές, είναι ένα εγχείρημα ιδιαίτερα λεπτό, με ποικίλες παγίδες στην πραγματοποίησή του, αλλά και με πλούσια ανταμοιβή από την προσέγγιση του θησαυρού που κρύβεται στη γραφή και στη ψυχή του μεγάλου δημιουργού τους. Είναι πραγματικά εκπληκτική η ανθεκτικότητα των παπαδιαμαντικών κειμένων στις πολλαπλές και λεπτομερειακές αναγνώσεις, όσες χρειάζονται για να καταπιαστεί κανείς με τη μεταφορά τους σε απλούστερη γλώσσα. Όχι μόνο κρατούν πάντα και κάποια έκπληξη για τον αναγνώστη στη χρήση των λέξεων, στην πλοκή του λόγου, στην παραστατική δύναμη που ζωντανεύει τοπία, χαρακτήρες και γεγονότα με τρόπο ανεξάλειπτο, αλλά διατηρούν και τη συναισθηματική τους φόρτιση αναλλοίωτη, μονολότι αυτή κατορθώνεται με τα πιο απλά και λιτά μέσα, ή ίσως ακριβώς γι’ αυτό. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ: Φτωχός Άγιος, Η Μαυρομαντηλού, Το σπιτάκι στο λιβάδι, Γουτού Γουπατού, Τ’αγνάντεμα, Το θαύμα της Καισαριανής, Η χήρα του Νεομάρτυρος,Τα λιμανάκια.

«Άχου, θα φάω τα μουστάκια μου»

είπε ο Αϊ-Βασίλης με ένα δάκρυ στο μάτι.

«Είναι ένα ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΑΚΙ!»

Ξεχάστε όλα όσα νομίζατε πως ξέρετε για τον Βόρειο Πόλο, βάλτε μερικά πάνκεϊκ στο πιάτο σας και ετοιμαστείτε να γνωρίσετε: ένα αγόρι που λέγεται Γουίλλιαμ Τραντλ, τον μπαμπά του, τον κύριο Μπομπ Τραντλ, τον Άγιο Βασίλη (ναι, τον αληθινό Άγιο Βασίλη!), ένα ξωτικό που λέγεται Βραχνοτρομπέτας, την Μπρέντα Πονέσκι, το πιο κακιασμένο κορίτσι του σχολείου (μπορεί και του κόσμου όλου), έναν τύπο «ο Θεός να σε φυλάει», που τον φωνάζουν Κυνηγό και έναν πολύ παράξενο δεινόσαυρο…