Βλέπετε 1–12 από 190 αποτελέσματα

25 ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ

12.72

Αυτό το εγχειρίδιο αποτελείται από απάνθισμα άρθρων επιλεγμένων από ένα περιοδικό που έβγαινε μόνο για τα μέλη της Ένωσης των Φίλων, με τίτλο “Γράμματα από το Λονδίνο” και το οποίο αργότερα πήρε την ονομασία “FORUM”. Ο Τζιράρντ Χέιβεν ήταν ο εκδότης και των δύο δημοσιευμάτων, γράφοντας άρθρα πάνω στις ιδέες του Τέταρτου Δρόμου και ο ίδιος. Υπάρχουν πενήντα περίπου από αυτά τα άρθρα τα οποία θα εκδοθούν σε βιβλίο που ήδη ετοιμάζεται.

APOLOGY OF SOCRATES

10.60

The Apology of Socrates, written by Plato, is the speech of self-defense which Socrates spoke at his trial in 399 BC. Specifically, the Apology is a defense against the charges of “corrupting the youth” and “not believing in the gods in whom the city believes, but in other daimonia”. In this dialogue, Socratew speaks in a very plain manner and explains who he is and what kind of life he led. The Apology is one of four Socratic dialogues, along with Euthyphro, Phaedo and Crito, through which Plato details the final days of the philosopher Socrates.

MANUAL ON THE ART OF LIVING

10.60

Epictetus (c. 55-135 AD), of Hierapolis (Phrygia), was a Stoic philosopher. In his Manual on the Art of Living gives explicit advice on how to live. The Manual is a collection of principles that together provide a philosophy for everyday life. The basis of philosophy is self-knowledge. The integrity, the self-management and the personal freedom are the main points that Epictetus focuses on. Epictetus was born into slavery, but he remained free, he lived in poverty, but he remained happy. By putting into practice all his wise instructions, man can conquer virtue and become happy.

SYMPOSIUM

12.72

Plato’s Symposium dates circa 385-370 BC and it is viewed as one of Plato’s major works, both for the philosophy it expounds and its literary merit.

The symposium takes place at a party in the home of the poet Agathon, in Athens in 416 BC, at which honorable Athenian intellectuals –including the philosopher Socrates, the comic playwright Aristophanes, the general Alcibiades and many others– each deliver a short speech in praise of Eros, the god of love and desire. A collection of different perspectives on love is presented by the participants including that Eros is able to inspire men to unimaginable heights of courage, righteous acts and nobility in the face of death.

The sequence of these speeches culminates in Socrates, who, through the words of the wise priestess Diotima, expresses his views on love. She told Socrates that Eros, rather than being a god, is a spirit. Love is the desire for beauty and wisdom. The greatest knowledge is knowledge of the “form of beauty”, which humans must try to achieve. Love is viewed as the gradual ascent toward the absolute Beauty.

THE OBSCURE PHILOSOPHER- FRAGMENTS

9.54

Heraclitus (c. 535 BC), son of Bloson of Ephesus, probably came of royal blood, was a pre-Socratic Ionian Greek philosopher. Known for his doctrine of change being central to the universe and for the establishing the term Logos in Western philosophy, is recorded as having written a single book On Nature, divided into three discourses, one on the universe, another on politics and a third on theology. The book was deposited in the great Temple of Artemis in Ephesus and made available to visitors for several centuries after Heraclitus’ death. However, his writings only survive today in fragments quoted by other later authors. He was known as “the Obscure” (or “the Dark”) for the deliberate difficulty and unclearness of his teachings. Many subsequent philosophers have claimed to have been influenced by the ideas of Heraclitus.

WALDEN ή Η ΖΩΗ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

17.75

«Όταν έγραψα τις παρακάτω σελίδες, ή μάλλον το μεγαλύτερο μέρος τους, ζούσα μόνος στο δάσος, σε απόσταση ενός μιλίου από τον πλησιέστερο γείτονά μου, σ’ ένα σπίτι που είχα χτίσει ολομόναχος στις όχθες της λίμνης Ουόλντεν, κοντά στο Κόνκορντ της Μασαχουσέτης, και ως μοναδικό μέσο βιοπορισμού είχα τα χέρια μου. Έζησα εκεί δύο χρόνια και δύο μήνες. Τώρα βρίσκομαι γι’ άλλη μια φορά να παρεπιδημώ στον πολιτισμό.»
Στο Walden (1854), ένα από τα εμβληματικά έργα της αμερικανικής λογοτεχνίας, ο αμερικανός συγγραφέας και νατουραλιστής φιλόσοφος Χένρι Ντέιβιντ Θορώ περιγράφει τις εμπειρίες του από τα δύο χρόνια της παραμονής του (1845-1847) σε μια καλύβα που ο ίδιος έχτισε, στις όχθες της λίμνης Ουόλντεν, κοντά στο Κόνκορντ της Μασαχουσέτης.. Ο πρωτεργάτης για πολλούς των σύγχρονων οικολογικών κινημάτων Θορώ με μότο τη φράση «να ξεκινήσουμε για την περιπέτεια της ζωής τώρα» ανακαλύπτει τη δύναμη της επαφής με τη Φύση και πρεσβεύει έναν εναλλακτικό, πιο λιτό και αντισυμβατικό τρόπο ζωής, σε σχέση με το πνεύμα εκβιομηχάνισης της εποχής του.

ΑΓΩΝ ΟΜΗΡΟΥ

7.00

Σχεδόν όλα όσα ονομάζουμε “ανώτερη καλλιέργεια” βασίζονται στην εκπνευμάτωση [] της βαναυσότητας []. Η επώδυνη ηδυπάθεια που εκπέμπει η τραγωδία, έχει βάση της το απάνθρωπο, το άγριο. Ο λεγόμενος έλεος της τραγωδίας, αλλά και καθετί υψηλό, ως τ’ ανώτερα και γλυκύτατα ρίγη της μεταφυσικής, αντλεί τη ηδύτητά του αποκλειστικά απ’ τα συστατικά της αγριότητας που περιέχει. Οι Ρωμαίοι με τις αρένες τους, οι Χριστιανοί μες στην έκσταση του Σταυρού, οι Ισπανοί με τα ικριώματα και τις ταυρομαχίες τους, [] οι εργάτες των παρισινών προαστίων που νοσταλγούν αιματηρές επαναστάσεις [] – όλοι απολαμβάνουν και ζητούν φλογερά να πιουν το μεθυστικό πιοτό της μεγάλης Κίρκης “Αγριότητας”.

ΑΪΚΙΝΤΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ

25.00

Η ιστορία των ιαπωνικών μαχητικών παραδόσεων είναι γεμάτη από άτομα με εξαιρετικές ικανότητες, όμως λίγα από τα άτομα αυτά κατάφεραν να αποκτήσουν τη μυθική υπόσταση του Μοριχέι Ουεσίμπα. Κατά τη διάρκεια της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας ζωής του, κατάφερε να κατακτήσει το υψηλότερο επίπεδο διαφόρων πολεμικών τεχνών, μεταξύ των οποίων η άοπλη πάλη και η ξιφομαχία, αφιερώνοντας όλη του την ύπαρξη στη μελέτη των πολεμικών τεχνών της χώρας του και αποκτώντας παράλληλα μια βαθιά γνώση του σιντοϊσμού. Επεξεργαζόμενος στοιχεία από τις παραδόσεις αυτές δημιούργησε το αϊκίντο, το δρόμο της αρμονίας, ένα σύστημα που αφήνοντας πίσω τις απλές τεχνικές επίθεσης και αυτοάμυνας, προσπαθεί να καταργήσει εντελώς την επιθετικότητα μέσω της αρμονικής κίνησης προάγοντας έτσι την ειρήνη. Μέσω του μοναδικού του τρόπου να διατηρεί την κληρονομιά των κλασικών πολεμικών τεχνών και να τις εφαρμόζει στο πλαίσιο της σύγχρονης κοινωνίας, το αϊκίντο κατάφερε πολύ γρήγορα να κερδίσει το σεβασμό χιλιάδων ανθρώπων σε όλον τον κόσμο.

ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ

7.50

Ο Ορέστης ικετεύει τον Απόλλωνα για τον εξαγνισμό του οίκου του. Με εντολή του θεού πηγαίνει στην Αθήνα, όπου, καταδιωκώμενος πάντα από τις Ερινύες, προσπέφτει στο άγαλμα της Αθηνάς. Δικάζεται και με την ψήφο της θεάς αθωώνεται. Οι εκδικήτριες Ερινύες μεταβάλλονται σε πνεύματα συγχώρησης, Ευμενίδες, και εγκαθίστανται στο ιερό τους στον Άρειο Πάγο. Το αναπόδραστο της τιμωρίας, η ταλάντευση του ανθρώπου ανάμεσα στη βούλησή του και το θείο θέλημα, η τύφλωση από το πάθος, η εκδίκηση και ο εξιλασμός είναι το σκηνικό των ιδεών της Ορέστειας που ολοκληρώνεται με την τραγωδία αυτή.

ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΠΕΡΣΕΣ

9.60

Η περιπέτεια του κειμένου αυτού αρχίζει το 1964, όταν ο Κάρολος Κούν, σχεδιάζοντας ν’ ανεβάσει τους «Πέρσες», μου ζήτησε να του παραδώσω μια νέα μετάφραση. Στρώθηκα με όρεξη στη δουλειά. Ο Βασίλης Βασιλικός με βοηθούσε δακτυλογραφώντας όσες σελίδες ετοίμαζα: τις περίμενε ο Κούν για τις πρόβες του (που κράτησαν τελικά οκτώ μήνες) και ο Γιάννης Χρήστου για τη μουσική του. Όταν, το καλοκαίρι του 1965, ύστερα από μια επιτυχημένη σταδιοδρομία στο Λονδίνο και το Παρίσι, οι «Πέρσες» παρουσιάστηκαν και στο Ηρώδειο, είχαμε κιόλας μπει στην κρίση των Ιουλιανών: η πολιτική ατμόσφαιρα της εποχής φόρτιζε το έργο με πρόσθετες σημασίες. Ωστόσο το πρόβλημα για μένα ήταν πώς η πρώτη αυτή μορφή της μετάφρασής μου -κι ας παίχθηκε επί χρόνια εντός κι εκτός Ελλάδος από τον Κάρολο Κούν, κι ας ξαναπαίχθηκε στην Επίδαυρο μετά το θάνατό του (το 1987 και το 1988), κι ας δημοσιεύθηκε το 1965 στο περιοδικό Θέατρο και το 1966 αυτοτελώς και εν αγνοία μου από τις «Πολιτικές και λογοτεχνικές εκδόσεις» του εξωτερικού, κι ας χρησιμοποιήθηκε επίσης από τον Θόδωρο Τερζόπουλο στις παραστάσεις του (1990-1992)- με ικανοποιούσε ολοένα και λιγότερο. Όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο οι ενδοιασμοί μου δυνάμωναν. Ήξερα πως θα θεωρούσα το κείμενό μου οριστικό (άρα και δημοσιεύσιμο) μόνο αν το ξαναδούλευα έχοντας ξεδιαλύνει ορισμένα ζητήματα σχετικά με τον τρόπο μετάφρασης της αρχαίας τραγωδίας. Στα 1983, μεταφράζοντας, και πάλι για τον Κούν, τον «Προμηθέα Δεσμώτη», ξαναβρέθηκα μπροστά στα ίδια προβλήματα. Όμως κάποιο προχώρημα μέσα μου είχε γίνει. Τότε επιχείρησα ξανά μιαν άλλη μετάφραση των «Περσών». Το ίδιο και δύο χρόνια αργότερα. Δοκιμές και προσπάθειες ανάμικτες με ελπίδες και απογοητεύσεις. Τέλος, ο επίλογος: η συνεργασία μου με τον Λευτέρη Βογιατζή για τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου (καλοκαίρι 1999). Νέο ξεκίνημα; Όχι ασφαλώς. Αλλά πάντως έναυσμα για μια νέα μεταφραστική επεξεργασία. Γιατί τώρα ήταν δίπλα μου όχι μόνο ένας ταλαντούχος ηθοποιός και σκηνοθέτης, αλλά κι ένας φιλόλογος προσεκτικός και ευαίσθητος στις πιο λεπτές αποχρώσεις του κειμένου. Του οφείλω το γεγονός ότι με βοήθησε να ξαναδώ προσεκτικά την τραγωδία του Αισχύλου και να προχωρήσω σε μιαν ακριβέστερη, ίσως και λειτουργικότερη, μεταφραστική προσπάθεια:στο κείμενο που, με ελάχιστες αλλαγές, κρατάει ο αναγνώστης στα χέρια του.

ΑΛΚΗΣΤΙΣ

14.90

Διάφορες πηγές της παράδοσης μας πληροφορούν ότι ο Ευριπίδης έγραψε και παρουσίασε στους δραματικούς αγώνες των διονυσιακών εορτών περίπου, ή λίγο περισσότερα από, 90 δράματα. Αν ο αριθμός αυτός συνυπολογισθεί, κάπως σχηματικά, με βάση τις παραστάσεις στα Μεγάλα Διονύσια (για τα Λήναια, εορτή ειδικά αφιερωμένη στην κωμωδία, το θέμα της τραγωδίας παραμένει εξόχως ασαφές), όπου οι τραγικοί όφειλαν, υπό ομαλές συνθήκες, να παρουσιάζουν κάθε φορά τέσσερα δράματα, τρεις τραγωδίες και ένα σατυρικό, συνάγεται το συμπέρασμα ότι ο ποιητής πρέπει να εμφανίσθηκε στο θέατρο πάνω από είκοσι φορές, επομένως περίπου με εβδομήντα τραγωδίες και είκοσι τρία σατυρικά…

ΑΛΛΑΞΕ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ, ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ

19.80

Ο τρόπος σκέψης έχει μεγάλο αντίκτυπο στην συμπεριφορά σου και επηρεάζει άμεσα το πώς αντιμετωπίζεις καταστάσεις, ανθρώπους και ευκαιρίες.
Διέλυσε τις σκέψεις που σε καθηλώνουν τόσα χρόνια και ξεκίνα να χτίζεις τα σωστά θεμέλια για μια ζωή γεμάτη φως.
Να θυμάσαι, πως ό,τι δεν αλλάζεις, το επιλέγεις!