ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ

Φέτος θέλω να σας ταξιδέψω, να σας ξεκουράσω, να σας δώσω µια άλλη προοπτική του κόσµου, της ζωής σας, των ευκαιριών και των προβληµάτων. Θέλω να δούµε τον κόσµο από ψηλά όπως τόσο όµορφα τον τραγουδάει ο θρυλικός Κώστας Χατζής σε ένα από τα αγαπηµένα µου τραγούδια, το «Απ’ το αεροπλάνο», σε στίχους της Σώτιας Τσώτου.

Από µικρή λάτρευα αυτό το τραγούδι. Όχι µόνο επειδή ήταν από τα αγαπηµένα του πατέρα µου. Μου άρεσαν η µελωδία, η ελευθερία που µου χάριζαν τα λόγια του, η δυνατότητα που µου έδινε να σκεφτώ κάτι διαφορετικό, να νιώσω κάτι διαφορετικό, να βρω εναλλακτικές και να αντιµετωπίσω µε διαφορετικό τρόπο κάθε δυσκολία ή στενοχώρια… Αρκεί να την «κοιτάξω από ψηλά», µέσα «Απ’ το αεροπλάνο» της σκέψης µου.

Και το έκανα κάθε φορά, σε κάθε απογοήτευση, αποτυχία ή αναποδιά, σε κάθε λάθος ή αδικία. Και έµαθα έτσι να βρίσκω την άκρη.
Το έκανα όµως και για τις χαρές, τις λαχταριστές µου στιγµές (αυτές που κάθε άνθρωπος λαχταράει να ξαναζήσει), τις φιλίες, τους έρωτες, τις επιτυχίες. Κι έτσι τις διόγκωνα και τις έκανα να διαρκούν, να µε γεµίζουν και να µου δίνουν ενέργεια, διαύγεια και την απίστευτη ικανοποίηση ότι δηµιούργησα µια ζωή που λατρεύω.

Φέτος θέλω να σας ταξιδέψω, να σας ξεκουράσω, να σας δώσω µια άλλη προοπτική του κόσµου, της ζωής σας, των ευκαιριών και των προβληµάτων. Θέλω να δούµε τον κόσµο από ψηλά όπως τόσο όµορφα τον τραγουδάει ο θρυλικός Κώστας Χατζής σε ένα από τα αγαπηµένα µου τραγούδια, το «Απ’ το αεροπλάνο», σε στίχους της Σώτιας Τσώτου.

Από µικρή λάτρευα αυτό το τραγούδι. Όχι µόνο επειδή ήταν από τα αγαπηµένα του πατέρα µου. Μου άρεσαν η µελωδία, η ελευθερία που µου χάριζαν τα λόγια του, η δυνατότητα που µου έδινε να σκεφτώ κάτι διαφορετικό, να νιώσω κάτι διαφορετικό, να βρω εναλλακτικές και να αντιµετωπίσω µε διαφορετικό τρόπο κάθε δυσκολία ή στενοχώρια… Αρκεί να την «κοιτάξω από ψηλά», µέσα «Απ’ το αεροπλάνο» της σκέψης µου.

Και το έκανα κάθε φορά, σε κάθε απογοήτευση, αποτυχία ή αναποδιά, σε κάθε λάθος ή αδικία. Και έµαθα έτσι να βρίσκω την άκρη.
Το έκανα όµως και για τις χαρές, τις λαχταριστές µου στιγµές (αυτές που κάθε άνθρωπος λαχταράει να ξαναζήσει), τις φιλίες, τους έρωτες, τις επιτυχίες. Κι έτσι τις διόγκωνα και τις έκανα να διαρκούν, να µε γεµίζουν και να µου δίνουν ενέργεια, διαύγεια και την απίστευτη ικανοποίηση ότι δηµιούργησα µια ζωή που λατρεύω.

Αυτό το “ημερολόγιο” είναι για σένα!
Ναι, ναι, σωστά διάβασες! Για σένα!

Για σένα, που έχεις μάθει να μην το βάζεις κάτω ποτέ! Αλλά και για σένα που το βάζεις!
Είναι αφιερωμένο σε σένα που ξέρεις να αγαπάς, να χαμογελάς, να κλαις με το παραμικρό, να ελπίζεις, να χαίρεσαι, να απογοητεύεσαι, να ζεις και να μαθαίνεις από το καθετί που σου συμβαίνει!
Σε σένα που κάποιες φορές βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο και άλλες μισοάδειο!
Γιατί τελικά η ζωή είναι ωραία, αρκεί να θες να τη δεις έτσι!