ΒΙΒΛΙΑ

Η Αφρική ήταν και είναι το μεγαλύτερο «σχολείο» για τον Άνθρωπο! Εκεί, με όλες τις αισθήσεις του, θα αντιληφθεί την πορεία του Κόσμου τους τελευταίους πέντε τουλάχιστον αιώνες. Στην αφρικανική σαβάνα, την τροπική ζούγκλα, εκεί ανάμεσα στην πανδαισία χρωμάτων, ήχων, οσμών, σε τοπία μαγικά, σε άγρια ζώα, σε πολύβουες πόλεις και χωριά που άνθρωποι και ζώα στοιβάζονται σε λασποκαλύβες και νερόλακκους, θα συναντήσει κάποιος τον Άνθρωπο να πορεύεται μαζί με τον Θεό στο σύντομο μονοπάτι της ζωής του, πάντα με αξιοπρέπεια και αισιοδοξία, ελπίζοντας ότι κάποτε θα σταματήσει το πλιάτσικο του Τρίτου Κόσμου σε όφελος των «δυνατών» της Γης.

Εκείνος που θα περπατήσει το κόκκινο χώμα της σαβάνας θα συνειδητοποιήσει την μεγάλη του «τύχη» να μην αποτελεί κομμάτι ενός κόσμου που το ζητούμενο της καθημερινότητας είναι οι θερμίδες που θα τον κρατήσουν ζωντανό, αλλά ταυτόχρονα θα γεννηθούν στο μυαλό και την ψυχή του πολλές σκέψεις κυρίως για την υποκρισία και την απανθρωπιά όλων εκείνων που ορίζουν τη ζωή του.

Η Ειρήνη ήθελε να γίνει όμορφη για ν’ αποκτήσει δικαίωμα στον έρωτα, και τα κατάφερε. Κυνήγησε το όνειρο ενός άντρα και δοκιμάστηκε σκληρά μέχρι να γίνει η ελπίδα της πραγματικότητα κι ο έρωτάς της ταξίδι ευτυχίας στο χώρο του φαινομενικού. Όταν ήρθαν οι δυσκολίες όμως, όταν τα άγχη και οι αλήθειες την έπνιξαν, η ωραία εμφάνισή της δε στάθηκε ικανή να σταματήσει την απόρριψη, τη μοναξιά και την αληθινή ασχήμια της ζωής. Πόση αξία έχουν άραγε οι άνθρωποι, τα συναισθήματα και οι καταστάσεις, όταν φορούν κραγιόν για να υπάρξουν;

«Κοίταξε στον καθρέφτη. Η Ειρήνη είχε ανάγκη να πει ένα αντίο στη Δάφνη, την όμορφη Δάφνη, που είχε καταφέρει να ξεγελάσει για λίγο την κακή της μοίρα. Μέσα απ’ αυτήν είχε καταφέρει να κερδίσει θαυμασμό, αναγνώριση, έρωτα κι έναν άντρα που χρόνια ονειρευόταν. Δεν κατάφερε όμως να νικήσει την αληθινή ασχήμια της τύχης αυτής, που την είχε σφραγίσει αρνητικά απ’ την ώρα που γεννήθηκε».

Οι συνεντεύξεις που επέλεξα να συμπεριλάβω στο “Χωρίς μαγνητόφωνο” καλύπτουν χρονικά μια τριακονταετία παραχωρήθηκαν από σημαντικούς λογοτέχνες λίγο πριν ή λίγο μετά την έκδοση κάποιου βιβλίου τους, και οι περισσότερες δημοσιεύτηκαν στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, όταν η κυκλοφορία της, σε σύγκριση με τις πωλήσεις των σημερινών φύλλων, ήταν…αστρονομική. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, το περιεχόμενό τους δεν εξαντλείται σε ζητήματα λογοτεχνίας, αλλά αγκαλιάζει και την εκάστοτε επικαιρότητα, μέσα από τα σχόλια που καλούνται να κάνουν οι συγγραφείς γι’ αυτήν.