ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Είναι πια γνωστή η επίδραση του υποσυνείδητου στη ζωή μας. Παραμένει όμως ασαφής ο ρόλος του στη σχεδίαση και κατασκευή των κατοικιών μας, καθώς και στη διαμόρφωση και χρήση των σπιτιών από τους ενοίκους.
Με την συλλογή κειμένων Καταφύγια Ονείρωνο συγγραφέας στήνει έναν διάλογο ανάμεσα στην Αρχιτεκτονική και την Ψυχανάλυση. Μέσα από προσωπικά βιώματα αλλά κι από λόγια ειπωμένα σε ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες, έρχεται στο φως η σύνδεση ανάμεσα στα δυο πεδία.

Περιμένεις μέρες, μήνες, χρόνια, σε ένα στημένο ραντεβού. Δεν ήρθε ακόμη. Δεν φάνηκε. Άργησε πολύ […] Θα σ’ το πω εγώ κι ας πονέσεις. Δεν θα έρθει. Μην περιμένεις. Όχι γιατί σε απορρίπτει. Αλλά γιατί δεν μπορεί να έρθει. Δε σ’ το υποσχέθηκε, ποτέ. Εσύ το φαντάστηκες, εσύ είχες ανάγκη να το πιστέψεις […]
Δεν θα έρθει ποτέ η μέρα όπου θα εμφανιστεί εντός σου ένας εαυτός καλοντυμένος, τέλειος, άψογος, αναμάρτητος, αψεγάδιαστος. Όχι δεν θα ‘ρθει. Δεν μπορεί να έρθει, γιατί απλά δεν υπάρχει […]

…Το όνειρο, φύλακας του ύπνου και εχθρός του επίσης…
Η ερμηνεία του, «βασιλική» οδός για τη διερεύνηση του ασυνειδήτου, είναι ταυτόχρονα και αντίσταση. Να είναι άραγε σε αυτή τη γραμμή της αντίστασης όταν ο ίδιος ο Freud δεν ανέλυσε –με αφορμή ένα όνειρο που είχε ο ίδιος– το νόημα της ένεσης με την ουσία της τριμεθυλαμίνης, τις τρεις δηλαδή ομάδες μεθυλίου [Ν(CH)3];
«Σας έφερα ένα όνειρο», ακούμε από κάποιους αναλυόμενους. Μας «φέρνει», δηλαδή κάνει μία πράξη, ένα δώρο ίσως που ζήτησε ο αναλυτής, να τον σαγηνεύσει αλλά και να εμποδίσει την αναλυτική διαδικασία (όνειρα-φετίχ). Σε τέτοιες στιγμές θεωρώ πως δεν πρέπει ο αναλυτής να ερμηνεύει το περιεχόμενο του ονείρου, αλλά το όνειρο καθαυτό ως κίνηση-πράξη, δώρο-αντίσταση. Σε έναν αναλυόμενο, ο οποίος «έφερνε» συχνά όνειρα, του θύμισα μια προσφιλή του φράση: «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας». Μου απάντησε πως τώρα είναι ώρα να σταματήσει την ανάλυση.