Περιγραφή
«Δε νιώθω το παγωμένο τσιμέντο κάτω από τα πόδια μου, ούτε το χιόνι που κατακάθεται πάνω μου. Νιώθω μόνο την τρύπα που άνοιξε ξαφνικά στο στήθος μου. Γονατίζω ανήμπορος, παρακολουθώντας τον Ζεντ να απομακρύνεται από το πάρκινγκ, με την Τέσανστη θέση του συνοδηγού… Κέρδισα το στοίχημα, αλλά έχασα το μοναδικό πράγμα που με έκανε ποτέ ευτυχισμένο. Και, μαζί μ’ αυτό, έχασα κάθε ίχνος καλοσύνης που εκείνη με έκανε να ανακαλύψω μέσα μου. Καθώς το χιόνι μουσκεύει τα ρούχα μου, θέλω να κατηγορήσω τον πατέρα μου που μου κληροδότησε τον εθισμό του· θέλω να κατηγορήσω τη μαμά μου που έμεινε κοντά του για πολύ καιρό και έχει κι αυτή μερίδιο ευθύνης που έγινα ένα τόσο μπερδεμένο παιδί· θέλω να κατηγορήσω την Τέσα ακόμα κι επειδή μου μίλησε. Διάολε, θέλω να τους κατηγορήσω όλους. Όμως δεν μπορώ. Εγώ το έκανα αυτό. Κατέστρεψα εκείνη κι ό,τι είχαμε μαζί. Αλλά θα κάνω ό,τι χρειαστεί για να επανορθώσω για τα σφάλματά μου. Πού πηγαίνει τώρα; Κάπου όπου θα μπορέσω να τη βρω;»
