Περιγραφή
«Ό Τολστόι πατάει γερά στα πόδια του, το κύρος του είναι τεράστιο και, όσο βρίσκεται στη ζωή, το κακό γούστο στη λογοτεχνία, όλες οι μορφές χυδαιότητας, η αδιαντροπιά και οι δακρύβρεχτες συμπεριφορές, όλοι οι άξεστοι, παροργισμένοι εγωισμοί θα μείνουν απομακρυσμένοι και θαμμένοι ατό σκοτάδι».
– ANTON ΤΣΕΧΟΦ
Λένε πώς όταν ζήτησαν κάποτε από τον ΟΥΙΛΛΙΑΜ ΦΩΚΝΕΡ να κατονομάσει τα τρία καλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών, εκείνος απάντησε: «Η Άννα Καρένινα, η Άννα Καρένινα, η Άννα Καρένινα».
«Όταν διαβάζετε Τουργκένιεφ, γνωρίζετε ότι διαβάζετε Τουργκένιεφ. Όταν διαβάζετε Τολστόι, διαβάζετε γιατί δεν μπορείτε να σταματήσετε».
-VLADIMIR NABOKOV
«Όταν ο Τολστόι έκανε το σκαρίφημα της πρώτης παραλλαγής της Άννας Καρένινα, η Άννα ήταν μια γυναίκα πολύ αντιπαθητική και το τραγικό της τέλος δεν ήταν παρά η τιμωρία πού της άξιζε. Ή τελική μορφή του μυθιστορήματος είναι πολύ διαφορετική, άλλα δεν πιστεύω πως ο Τολστόι είχε στο μεταξύ αναθεωρήσει τις ιδέες του περί ηθικής. Θα έλεγα μάλλον ό,τι, κατά τη διάρκεια της συγγραφής, άκουγε μιαν άλλη φωνή κι όχι εκείνη της προσωπικής του πεποίθησης περί ηθικής. Άκουγε αυτό πού θα ονόμαζα σοφία του μυθιστορήματος. Όλοι οι αληθινοί μυθιστοριογράφοι αφουγκράζονται αυτή την υπερπροσωπική σοφία, πράγμα που εξηγεί γιατί τα μεγάλα μυθιστορήματα είναι πάντα λίγο πιο έξυπνα από τους δημιουργούς τους».
– MILAN KUNDERA, H τέχνη του μυθιστορήματος, Εστία, 1988
*
Ο VLADIMIR NABOKOV χαρακτήρισε την Άννα Καρένινα του Τολστόι «μία από τις μεγαλύτερες ερωτικές ιστορίες στην παγκόσμια λογοτεχνία». Κατά κοινή αναγνώριση το σπουδαιότερο μυθιστόρημα του 19ου αιώνα, η Άννα Καρένινα έχει θεωρηθεί η πνευματική αυτοβιογραφία του Τολστόι. Με φόντο την αυτοκρατορική Ρωσία, το βιβλίο είναι ένας εμβριθής και σύνθετος στοχασμός πάνω στον παράφορο έρωτα και την ολέθρια απιστία.
Παντρεμένη με έναν ισχυρό κυβερνητικό παράγοντα, η Άννα Καρένινα είναι μια ωραία γυναίκα που ερωτεύεται βαθιά έναν πλούσιο αξιωματικό του στρατού, τον κομψό κόμη Βρόνσκι. Προσπαθώντας απεγνωσμένα να βρει την αλήθεια και το νόημα στη ζωή της, αψηφά απερίσκεπτα τις συμβάσεις της ρωσικής κοινωνίας και εγκαταλείπει τον σύζυγο και τον γιό της για να ζήσει με τον εραστή της. Ο περίγυρος της την καταδικάζει και την εξοστρακίζει, και η ίδια παθαίνει συχνά κρίσεις ζήλιας που αποξενώνουν τον Βρόνσκι, με αποτέλεσμα να βουλιάζει σιγά σιγά σε μια αδιέξοδη κατάσταση.
Αντιστικτικά με αυτόν τον τραγικό έρωτα εκτυλίσσεται η ιστορία του Κονσταντίν Λέβιν, ενός μελαγχολικού γαιοκτήμονα που ο Τολστόι τον έπλασε στο καλούπι του δικού του χαρακτήρα. Ενώ η Άννα αναζητά την ευτυχία μέσα από τον έρωτα, ο Λέβιν ξεκινά τη δική του αναζήτηση για την πνευματική ολοκλήρωση μέσα από το γάμο, την οικογένεια και τη σκληρή δουλειά. Γύρω από αυτά τα δύο κομβικά νήματα της πλοκής υπάρχουν δεκάδες χαρακτήρες και οι ιστορίες τους, υφασμένες αριστοτεχνικά από τον Τολστόι στον ίδιο καμβά∙ δημιουργείται έτσι ένα συγκλονιστικό πανόραμα της ρωσικής κοινωνίας του 19ου αιώνα.
ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΜΕΝΟΙ ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΡΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΛΣΤΟΪ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο κόμης ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΪ γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1828 στο οικογενειακό κτήμα της Γιάσναγια Πολιάνα στη Ρωσία. Έμεινε ορφανός σε ηλικία εννέα ετών, ανατράφηκε από μια ηλικιωμένη θεία του, μορφώθηκε από Γάλλους οικοδιδασκάλους και γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Καζάν το 1844. Το 1847 εγκατέλειψε τις σπουδές του και, αφού περιπλανήθηκε μερικά χρόνια, κατατάχθηκε εθελοντικά στο στρατό, όπου και υπηρέτησε ως κατώτερος αξιωματικός στον Πόλεμο της Κριμαίας, για να αποστρατευτεί το 1857. Το 1862 ο Τολστόι παντρεύτηκε τη Σοφία Μπέρς, όμως ο γάμος τους σημαδεύτηκε από δυστυχία και πικρές απογοητεύσεις για τον ίδιο. Άρχισε να κρατάει ημερολόγιο το 1847 για λόγους ενδοσκόπησης και αυτοκριτικής, χρησιμοποιώντας το και ως πηγή υλικού όχι μόνο για τα μεγάλα του έργα, Πόλεμος και ειρήνη (1869) και Άννα Καρένινα (1877), δύο από τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, αλλά και για τα υπόλοιπα βιβλία του. Αναζητώντας μια θρησκευτική βάση στη ζωή, ο Τολστόι οδηγήθηκε σ’ έναν νέο χριστιανισμό, βασιζόμενος σε μια δική του ερμηνεία των Ευαγγελίων. Η Γιάσναγια Πολιάνα αναδείχθηκε σε Μέκκα για τους πιστούς του κηρύγματος του. Σε ηλικία 82 ετών, ταξίδευε μακριά από την οικογενειακή εστία όταν αντιμετώπισε ξαφνικά μια σοβαρή επιδείνωση της υγείας του. Πέθανε στην πόλη Αστάποβο, στις 20 Νοεμβρίου του 1910.
Άλλα σπουδαία έργα του: Οι Κοζάκοι, Ο Θάνατος του Ιβάν Ίλιτς, Η σονάτα του Κρόυτζερ, Χατζή Μουράτ, Εξομολόγηση, Ανάσταση, Ο πατέρας Σέργιος.
