ΔΕΝ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ

Είναι δυο χρόνια τώρα που ο Πωλ Χάνσεν εκτίει την ποινή του στις φυλακές του Μοντρεάλ. Μοιράζεται ένα κελί με τον Πατρίκ Ορτόν, έναν άνδρα που μετράει για ενάμισης, θηρίο έτοιμο να χιμήξει και ν’ ανοίξει στα δύο όποιον δεν συμμερίζεται την αγάπη του για τις Harley Davidson.

Στη φυλακή ο Πωλ έχει χρόνο να αναλογιστεί τη ζωή του. Από τα παιδικά του χρόνια στην Τουλούζη, με την επαναστάτρια μητέρα του και τον πρωτοποριακό της κινηματογράφο, μέχρι τη χερσό­νησο του Σκάγκεν στη Δανία, πατρίδα του πάστορα πατέρα του. Κι από τα ορυχεία του Θέτφορντ Μάινς, μιας πόλης θαμμένης κάτω απ’ τη σκόνη του αμίαντου, μέχρι το κτήριο Excelsior στο Μοντ­ρεάλ, όπου ο Πωλ εργάζεται ως επιστάτης, κηπουρός, άνθρωπος για όλες τις δουλειές, μα κι όπου γίνεται ο παρηγορητής των ψυχών και ο συμπαραστάτης των ανήμπορων.

Όταν δεν συντρέχει τους ένοικους του κτηρίου του, ο Πωλ πετάει στους αιθέρες επιβιβασμένος στο υδροπλάνο της Γουινόνα, της Ινδιάνας γυναίκας του, πάνω απ’ τα αχανή τοπία του Καναδά. Μέχρι που μια μέρα ένας νέος διαχειριστής αναλαμβάνει καθή­κοντα στο κτήριο. Κι όλα παίρνουν την κάτω βόλτα.