ΜΕΓΑΛΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ

Ο υποδειγματικός αυτός διαφωτιστής φιλόσοφος, έζησε και πέθανε ως παρτιζάνος. Ήταν ο αιώνιος, ένθερμος προπαγανδιστής μια αιρετικής πίστης. Αντικείμενο της φιλοσοφίας του Βολτέρου δεν ήταν η προώθηση της έρευνας ή η καλλιέργεια της σκεπτικιστικής αμφισβήτησης.
Αντικείμενο της φιλοσοφίας του και σκοπός της ζωής του ήταν η ανεύρεση μιας νέας πίστης η οποία θα αντικαθιστούσε τη μισητή Χριστιανική θρησκεία.
Η διακωμώδηση των Χριστιανικών προκαταλήψεων και ενθουσιασμών από τον Βολτέρο πράγματι εξυπηρέτησε μια νέα “θρησκεία”, αυτήν του παγκόσμιου Διαφωτισμού. Ο Βολτέρος ωστόσο υιοθέτησε πολλά στοιχεία από την θρησκεία την οποία επιθυμούσε να αντικαταστήσει. Ο Διαφωτισμός μοιάζει με τον Χριστιανισμό όσο αφορά στις κοινές ελπίδες για τη χειραφέτηση της ανθρωπότητας -και στη βαθιά έλλειψη ανοχής προς οτιδήποτε αποτελεί εμπόδιο στις παγκόσμιες φιλοδοξίες του.

Ο Δημόκριτος από τα Άβδηρα, είναι μετά τον Λεύκιππο, τον διδάσκαλό του, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της ατομικής θεωρίας, η οποία αποτέλεσε το υλιστικό κοσμοείδωλο της σύγχρονης Φυσικής μέχρι και 19ο αιώνα. Οι σημαντικές έρευνες που έκανε ο Δημόκριτος τον οδήγησαν σταδιακά πολύ πέρα από τα όρια της Φυσικής, της Χημείας και των Μαθηματικών, για να ανακαλύψει την επιστήμη της οντότητας σαν σύνολο. Παρά το γεγονός ότι θεωρείται ο πατέρας τα πυρηνικής φυσικής, οι αισθήσεις, ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου, η κοινωνία, η ηθική, η πολιτική και ο νόμος είναι θέματα που αποτέλεσαν αντικείμενο της έρευνάς του. Ο Δημόκριτος είναι αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες στοχαστές.

Είναι γενικά αποδεκτό ότι ένα μεγάλο τμήμα του μαρξιστικού έργου έχει φιλοσοφική ταυτότητα, αλλά από την άλλη ο ίδιος ο Μαρξ κρατούσε μια απόλυτα περιφρονητική στάση προς τη φιλοσοφική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Στην περίφημη ενδέκατη θέση του στον Φόυερμπαχ δήλωσε, “Οι φιλόσοφοι έχουν μέχρι τώρα ερμηνεύσει τον κόσμο με διάφορους τρόπους, το ζήτημα, όμως, είναι να τον μεταβάλλουμε”.

Αν δεν πιστεύεις στον Θεό, δεν γίνεται να πιστέψεις ότι ο Θεός είναι νεκρός: μια οντότητα που δεν έχει υπάρξει ποτέ δεν είναι δυνατό να έχει πεθάνει. Ο αιρετικός και μεγαλοφυής Νίτσε, που τόσο θαυμάστηκε και μισήθηκε από τους συγχρόνους του, είναι αναμφισβήτητα ο μεγάλος φιλόσοφος του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού. Μέσα από τις πολλές διαφορετικές φωνές των χαρακτήρων των έργων του, υψώνει τη δική του αγωνιώδη κραυγή, αποκαλύπτοντας ότι το μόνο παράδοξο είναι η ύπαρξη μιας και μοναδικής αλήθειας – γιατί αλήθειες υπάρχουν πολλές, ανάλογα με την οπτική γωνία από την οποία κοιτάζει κανείς τα πράγματα. Ο πλουραλισμός είναι, ως εκ τούτου η μόνη υπαρκτή αρμονία, και η αποσπασματικότητα είναι στην ουσία η μόνη ακεραιότητα. Ολόκληρος ο κόσμος είναι ένα τεράστιο παζλ, όπου το ένα διαφορετικό κομμάτι συνδυάζεται με το αντίστοιχό του σε απόλυτη αρμονία. Ο Νίτσε μοιάζει να είναι ο προφήτης της εποχής της παγκοσμιοποίησης.

Ο Πλάτων επινόησε το αντικείμενο της φιλοσοφίας όπως το γνωρίζουμε. Χωρίς το έργο του Πλάτωνα, η δυτική διανόηση θα ήταν πράγματι αδιανόητη. Ο Πλάτων άσκησε μεγαλύτερη επιρροή από κάθε άλλο φιλόσοφο, σε κάθε εποχή και σε κάθε φιλοσοφικό πεδίο. Ακόμα και οι διανοητές εκείνοι που απέρριψαν τις απόψεις του Πλάτωνα, ήρθε η στιγμή που αναγκάστηκαν να δουλέψουν πάνω σ’ αυτές. Ο πλατωνισμός αποτέλεσε τη βάση και το υπόβαθρο του χριστιανισμού. Τροφοδότησε με τις ιδέες του πολλά φιλοσοφικά ρεύματα από την απαρχή του έως και τις ημέρες μας. Ο Πλάτων είναι, ίσως, ο μεγαλύτερος φιλόσοφος όλων των εποχών.