Προβολή όλων των 3 αποτελεσμάτων

ΑΣΤΡΑΔΕΝΗ

15.21

Σκεφτόμουνα πάλι ότι μετά από εκατό, διακόσια χρόνια, μπορεί κι εγώ να ήμουνα κούκλα στο μουσείο… Θα μπορούσα να φοράω την ποδιά μου ή τη ζακέτα μου την κίτρινη με τα παπάκια, να ‘χω τις κοτσίδες μου και να περνάει ο κόσμος να με βλέπει και να λέει:
«Τι όμορφα που ήταν τότε τα κορίτσια!…»
Εγώ θα τους ακούω – αλλά τα μάτια μου θα κοιτάνε μπροστά ακίνητα – και τα βράδια θα περπατάω κι εγώ μαζί με τις άλλες κούκλες στις αυλές και στα χαγιάτια και θα βλέπουμε από ψηλά το Γιαλό.
Τι θα βλέπουμε άραγε τότε… μετά από εκατό, διακόσια χρόνια;…

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΧΙΟΝΑΤΗ

16.00

Μια γυναίκα με ασυνήθιστη εμφάνιση φτάνει σ’ ένα χωριό που εγκαταλείπεται από τους κατοίκους του λόγω κατολισθήσεων, επιλέγει ένα απομονωμένο σπίτι και περιμένει το «άλλο χιόνι».

Σ’ αυτό το σκηνικό εγκατάλειψης η γυναίκα θα παρασυρθεί σε αναπάντεχες περιπέτειες, σε μια περιδίνηση σε τόπους κοντινούς αλλά και σε ανεξερεύνητα μέρη της ύπαρξής της.

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

16.00

Ένα χωριό, όπου οι παππούδες μεταδίδουν στα εγγόνια τους τη μελαγχολία και τη θλίψη. Η Φεοδώρα με φι, που μεγαλώνει με αλήτικα ζώα. Η νεαρή Ελένη με τη γατίσια όραση και τη σκυλίσια ακοή. Ο Μάξιμος, που της αφηγείται υπέροχες ιστορίες φαροφυλάκων με αντίδωρο ερωτικά χάδια.