ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Το βιβλίδιο αυτό συγκεφαλαιώνει επιγραμματικά τη φιλοσοφική οπτική ή πρόταση της οντολογίας του προσώπου. Προτάσσει τις γνωσιοθεωρητικές προϋποθέσεις συν-εννόησης στο πεδίο του οντολογικού (υπαρκτικού) προβληματισμού. Συντομογραφεί τις δυο απόπειρες εμπειρικής διασάφησης του οντολογικού ερωτήματος που προηγούνται ιστορικά: την πλατωνική και τη χαϊντεγγεριανή. Και συγκεφαλαιώνει την προσωποκεντρική οντολογία σε επιτομή χτισμένη με αφορισμούς, που η μεταξύ τους σύνδεση σημαίνεται από την αρίθμησή τους με δεκαδικούς.

Ο σύγχρονος κόσμος μας κινείται με φρενήρεις ρυθμούς, αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να κινούμαστε έτσι κι εμείς. Γιατί όταν βιαζόμαστε, δεν βλέπουμε όλα όσα κάνουν τη ζωή μας όμορφη και ξεχωριστή. Σε αυτό τον μοναδικά εικονογραφημένο οδηγό, ο Haemin Sunim, Κορεά της βουδιστής μοναχός που ζει και διδάσκει στις Ηνωμένες Πολιτείες, μας δείχνει πώς να βρούμε την εσωτερική γαλήνη και την ισορροπία μας εν μέσω των τεράστιων απαιτήσεων της καθημερινότητας.

Είναι γνωστή η ρήση του Αϊνστάιν: «Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες». Ο Τσιπόλλα επίσης διατύπωσε τους περίφημους πέντε νόμους για την ηλιθιότητα. Αστειεύονταν και οι δύο. Άλλωστε, δεν αναφέρoνταν σε κάποια μορφή αδυναμίας για ορθή νόηση, αλλά στο πόσο επιρρεπείς είμαστε στο να ολισθαίνουμε από το λογικό στο παράλογο. Κάθε πράξη μας έχει κάποιο αίτιο. Απαιτεί όμως και κάποια δικαιολόγηση. Εκείνο που μετρά είναι η διαφορά μεταξύ δικαιολόγησης και αιτιολόγησης. Όταν η διαφορά είναι θετική, η πράξη μας είναι λογική· όταν είναι αρνητική, η πράξη μας είναι παράλογη.

Το βιβλίο στηρίζεται σ’ αυτόν τον κάπως αυθαίρετο ορισμό. Μια απόρροια του ορισμού είναι ότι όλοι μας είμαστε πότε λογικοί και πότε παράλογοι, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο. Άλλη απόρροια του ορισμού είναι ότι κάτι μπορούμε να κάνουμε σχετικά με την πορεία μας πάνω στη λεπτή γραμμή που ενώνει τη λογική με τον παραλογισμό. Αυτός είναι λοιπόν και ο σκοπός του βιβλίου. Παρεκκλίνοντας από τη σκωπτική διάθεση του Αϊνστάιν και του Τσιπόλλα, το βιβλίο καλεί τον αναγνώστη σε μια εξερεύνηση των ολισθημάτων της λογικής, και επιχειρεί να τον εφοδιάσει με απλά εργαλεία για την αποφυγή τους.

Ο φιλοσοφικός στοχασμός των Παρατηρήσεων πάνω στα χρώματα αναπτύσσεται στη διασταύρωση γραμματικής και φαινομενολογίας. Και πρόκειται πραγματικά για έναν πλούσιο στοχασμό: αγγίζει ευθέως το περιβόητο ζήτημα της διαπλοκής του διαθέσιμου χρωματικού λεξιλογίου και του χρωματικού ρεπερτορίου που είναι ικανός να δει κανείς (με πολλά σχόλια πάνω στο πώς η αχρωματοψία μπορεί να σταθεί ως ένα εναλλακτικό ρεπερτόριο αντίληψης των έγχρωμων αντικειμένων)· συγχρόνως προκαλεί τη φαντασία ζητώντας μας να συλλάβουμε τι θα μπορούσε να μετρήσει, για παράδειγμα, ως «διαφανές λευκό» (π.χ. ένα διάφανο λευκό γυαλί) — κι αν δεν μπορούμε, να εξηγήσουμε γιατί. Ο αναγνώστης καλείται, λοιπόν, να δει τις Παρατηρήσεις πάνω στα χρώματα ως μια πρόκληση στη φαντασία του και μια πρόσκληση να δώσει προσοχή όχι μόνο στο τι βλέπουν τα μάτια του αλλά και στη λογική που διέπει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του λόγου του για όσα βλέπονται, για τις λεπτές αποχρώσεις που εντοπίζονται, για τις μορφολογικές διαφορές που υπόκεινται αυτού του τόσο καθημερινού και κοινότοπου φαινομένου — της αντίληψης των χρωμάτων.

«Δεν είναι ότι ψάχνουμε για απαντήσεις στις ερωτήσεις μας,
είναι ότι ψάχνουμε για απαντήσεις στην ύπαρξή μας.»

– OSHO

Η σειρά του Osho «Τα Ουσιώδη της Ζωής» επικεντρώνεται στις πιο σημαντικές ερωτήσεις που ανακύπτουν στη ζωή του ανθρώπου. Κάθε βιβλίο περιέχει διαχρονικές και πάντοτε επίκαιρες έρευνες και συζητήσεις σε ερωτήσεις καίριες για την προσωπική μας αναζήτηση του νοήματος και του σκοπού, ειδικά εστιάζοντας σε ερωτήσεις που αφορούν την εσωτερική μας ζωή και την ποιότητα της ύπαρξης.

Ο πρώτος τίτλος σ’ αυτή τη δυναμική και συναρπαστική σειρά, «Πεπρωμένο, Ελευθερία και Ψυχή – Ποιο Είναι το Νόημα της Ζωής;» ερευνά σε βάθος ερωτήματα του ανθρώπου, όπως: Υπάρχει πράγματι αυτό που ονομάζουμε «ψυχή» και, εάν ναι, τι είναι; Πού ταιριάζει η έννοια του κάρμα; Έχει η ζωή μου κάποιο ειδικό νόημα ή σκοπό;

Μολονότι υπό μία έννοια ο τίτλος είναι παραπλανητικός λόγω της μονομέρειάς του, το Περί βεβαιότητος έχει δικαίως χαρακτηριστεί ως έργο πάνω στη γνωσιολογία, έργο το οποίο εγκαινιάζει νέες γραμμές σκέψης πάνω στις έννοιες της γνώσης, της αμφιβολίας και της δικαιολόγησης των πεποιθήσεων.
Αλλά και ανεξάρτητα από τη συμβολή του στην άρθρωση γνωσιοθεωρητικών θέσεων, το βιβλίο αποτελεί σαφώς το τρίτο αριστούργημα του Βίττγκενσταϊν (μετά το Τρακτάτους και τις Φιλοσοφικές έρευνες), επεκτείνοντας και διευρύνοντας τους βιττγκενσταϊνικούς στοχασμούς πάνω στη γλώσσα, τη λογική και την ανθρώπινη ζωή.

«Η ανεξαρτησία του ατόμου είναι αυτονόητα απόλυτη. Το άτομο είναι κύριος του εαυτού του, του σώματός του και του νου του».

To Περί Ελευθερίας του Τζον Στιούαρτ Μιλ εκδόθηκε το 1859 και αποτελεί έκτοτε ένα από τα σημαντικότερα έργα υπεράσπισης της ατομικής ελευθερίας. Για τον Μιλ η ατομική ελευθερία είναι η μοναδική οδός που οδηγεί στην ανάπτυξη του ανθρώπου, αλλά και της ανθρωπότητας εν γένει. Ο Μιλ πίστευε σε ένα είδος κοσμικής ηθικής που θα είχε ως πυλώνα το δημοκρατικό ήθος και θα χαρακτηριζόταν από αγάπη για την ελευθερία και την αυτονομία. Πίστευε στον ορθό λόγο και την ανεκτικότητα, αγαπούσε την ελευθερία όντας εχθρός του θρησκευτικού φανατισμού, προάσπιζε την απόλυτη ισότητα των φύλων.

Στις μέρες μας που οι αποδεκτοί κανόνες διαλόγου απειλούνται από τους λαϊκιστές και τα πολιτικά άκρα, που παρατηρείται η συστηματική χρήση της παραπληροφόρησης και της διασποράς ψευδών ειδήσεων, η επιχειρηματολογία του Μιλ για την υπεράσπιση της ελευθερίας της έκφρασης ως μέσου για την κατάκτηση της γνώσης και την εύρεση της αλήθειας με βάση τον διάλογο είναι επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε.

Ένα βιβλίο τροφή για σκέψη από τη σειρά Η τέχνη του ζην, που θα σας οδηγήσει σε περαιτέρω μελέτη. Τι σήμαινε για τους Στωικούς η έννοια του θείου;

«Είμαστε ψυχροί με τους άλλους μονάχα όταν είμαστε μουντοί εντός μας, και δεν έχουμε μήτε σκέψεις μήτε αισθήματα να μοιραστούμε μαζί τους. Δώσε σ’ έναν άνθρωπο κάποιο θέμα να σκεφτεί, πρόσφερέ του ένα σκίρτημα απόλαυσης στην καρδιά του, και θα χαρεί αφάνταστα να τα μοιραστεί με τον πρώτο που στο διάβα του θα βρει».

Ο Hazlitt πάλεψε και ανέλαβε από τις κατραπακιές της μοίρας και τις τεθλασμένες των γεγονότων. Ο βιβλιολάτρης είναι πάντα κακό σκυλί και ο ψόφος που διαρκώς αναβάλλεται. Ο σοφός λόγιος είναι συνάμα και λάτρης των αθλημάτων, από τις στοίβες των βιβλίων στον στίβο της άθλησης, προπομπός (σε πολλά) συγγραφέων και τύπων bigger than life, όπως ο πολύς Norman Mailer. Αυτός που πιέζεται από το οικονομικό άχθος ξέρει να πέφτει με τα μούτρα στη δουλειά, κι έτσι γίνεται πιο ανθεκτικός, πιο αμφισβητίας, πιο δηλητηριώδης με τα δεινά της εποχής του, τα οποία πρώτος στο πετσί του τα υφίσταται. Ζωή θα πει αυτό, εφτά φορές να πέφτεις και να σηκώνεσαι οχτώ.

− Δάσκαλε, νομίζω…

− Να μη νομίζεις ποτέ!

Η πραγματικότητα υπάρχει για να την ερευνούμε και να την ανακαλύπτουμε. Με τα σενάρια το μυαλό οργιάζει, παθιάζεται, σκοτεινιάζει. Λαοί ολόκληροι δεν μπορούν να «ανασάνουν», καθώς στερούνται την ειρήνη και την ευημερία, αν και οι κυβερνήσεις τους υποκρίνονται για το αντίθετο. Ολόκληρες πορείες ζωής έχουν χαθεί άδικα εξαιτίας εσφαλμένων «πιστεύω».

Ένα από τα χειρότερα τέρατα του νου είναι το να «νομίζεις», επειδή δεν σε αφήνει να ερευνήσεις. Δημιουργεί ψευδαισθήσεις και έτσι ζεις σε κόσμους ψεύτικους. Ενώ με την πραγματικότητα μπορεί να χαμογελάς, ένας εσωτερικός διάλογος μπορεί να συννεφιάσει τη ζωή σου.

Να μη νομίζεις ποτέ! Αν θέλεις να έχεις μια σαφή θέση, αυτή να είναι το να γνωρίζεις!