ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

ο Αιθερικό σώμα αποτελεί το πρώτο βιβλίο της τετραλογίας του Άρθουρ Πάουελ, που επιθυμεί μέσα από τη σειρά αυτή να δώσει στον αναγνώστη το υλικό που θα του επιτρέψει να γνωρίσει την πνευματική υπόσταση του ανθρώπου. Τα επόμενα βιβλία είναι: Αστρικό σώμα, Νοητικό σώμα, Αιτιατό σώμα.
Ο Άρθουρ Πάουελ ασχολήθηκε μ’ ένα έργο πολύ σημαντικό για τον αναζητητή της αυτογνωσίας, καθώς είναι δύσκολο να βρεθούν ταξινομημένες και αποκωδικοποιημένες γνώσεις -φυσικά στο βαθμό που αυτό είναι επιτρεπτό- σχετικά με τα εσωτερικά πεδία και τη σχέση του ανθρώπου με αυτά. Συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον πνευματικό και στον υλικό άνθρωπο, το αιθερικό σώμα αποτελεί τον πρώτο σταθμό στο ταξίδι της εσωτερικής αναζήτησης, στη γνωριμία με την αόρατη φύση μας.

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι το δεύτερο βιβλίο της τετραλογίας του Άρθουρ Πάουελ για την πνευματική υπόσταση του ανθρώπου.
Με το Αιθερικό Σώμα ο αναγνώστης κάνει το πρώτο βήμα στη γνωριμία με την αόρατη φύση του.
Το δεύτερο βήμα γίνεται με το «Αστρικο Σώμα» ή «Σώμα της Επιθυμίας», το οποίο είναι και ο κύριος δεσμός του ανθρώπου με τη γη.
Επιθυμία, συναίσθημα, συγκίνηση. Όλα αυτά έχουν τη ρίζα τους στο αστρικό σώμα, το οποίο πλέον μεσολαβεί για τη μεταφορά των δεδομένων των αισθήσεων στον εσωτερικό νου.
Όταν αυτό εξελιχθεί αρκετά, μετατρέπεται σ’ ένα όχημα με το οποίο ο άνθρωπος μπορεί να κινηθεί στο αστρικό επίπεδο.

Επιστρέφοντας στο Μεξικό, ο Κάρλος Καστανέντα μαθαίνει ότι ο δον Χουάν τον όρισε διάδοχό του. Για να κατακτήσει πλήρη τη γνωστική δύναμη του μάγου, στρέφεται στις αρχέγονες και μυστικές πηγές του σύμπαντος. Ένας κόσμος που κυριαρχείται από άγνωστους φόβους, παραισθήσεις και εκθαμβωτικά οράματα.

Η αγάπη σε όλες τις εμφάνσεις της σε ένα μικρό βιβλίο με τις ρήσεις του Χαλίλ Γκιμπράν.

100 αποφεύγματα του Χαλίλ Γκιμπράν σε ένα μικρό βιβλίο που κλείνει μέσα του το νόημα όλου του κόσμου.

Τι μας διδάσκει πραγματικά ο Σωκράτης; Σε τι έγκειται η εκκεντρικότητα και η αληθινή πρωτοτυπία του;
Ο φιλόσοφος και ψυχαναλυτής Francois Roustang προσεγγίζει τον Σωκράτη με μια άλλη ματιά.

Τὸ πνεῦμα τῆς μεσαιωνικῆς φιλοσοφίας, ὅπως ἐννοεῖται ἐδῶ, εἶναι λοιπὸν τὸ χριστιανικὸ πνεῦμα, ποὺ διαπερνᾶ τὴν ἑλληνικὴ παράδοση, τὴ δουλεύει ἐκ τῶν ἔσω καὶ τὴν ὁδηγεῖ νὰ παραγάγει μιὰ κοσμοαντίληψη, μιὰ Weltanschauung, εἰδικὰ χριστιανική. Ἔπρεπε νὰ ὑπάρξουν ἑλληνικοὶ ναοὶ καὶ ρωμαϊκὲς βασιλικὲς γιὰ νὰ ὑπάρξουν καθεδρικοὶ ναοί· ὅποια ὅμως κι ἂν εἶναι ἡ ὀφειλὴ τῶν ἀρχιτεκτόνων τοῦ Μεσαίωνα στοὺς προκατόχους τους, διαφέρουν ἀπὸ ἐκείνους, καὶ τὸ καινούργιο πνεῦμα ποὺ ἔκανε δυνατὴ τὴ δημιουργία τους εἶναι ἴσως τὸ ἴδιο ποὺ ἐνέπνευσε μαζὶ μ’ αὐτοὺς καὶ τοὺς φιλοσόφους τῆς ἐποχῆς τους.

Τὸ Πνεῦμα τῆς μεσαιωνικῆς φιλοσοφίας ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς σημαντικότερες παρακαταθῆκες ποὺ κατέλιπε ὁ Γάλλος φιλόσοφος καὶ ἱστορικὸς τῆς φιλοσοφίας Ἐτιὲν Ζιλσόν. Στὰ εἴκοσι κεφάλαια-μαθήματα ποὺ περιλαμβάνονται στὸ βιβλίο, ὁ Ζιλσόν, ἐξετάζοντας μὲ μιὰ μοναδικὴ συνθετικὴ ἱκανότητα τὶς θέσεις τῶν χριστιανῶν στοχαστῶν, ἀπὸ τοὺς Ἀπολογητὲς καὶ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὣς τὶς μεγάλες μορφὲς τοῦ μεσαιωνικοῦ χριστιανικοῦ στοχασμοῦ —κυρίως τὴ σκέψη τοῦ Αὐγουστίνου, τοῦ Θωμᾶ Ἀκυινάτη, τοῦ Ἰωάννη Σκώτου τοῦ Δούνς, τοῦ Μποναβεντούρα, τοῦ Ἀνσέλμου τῆς Κανταουρίας, τοῦ Βερνάρδου τοῦ Κλαιρβὼ κ.ἄ.—, ἀναπτύσσει τοὺς βασικοὺς ἄξονες στοὺς ὁποίους στηρίχθηκε ἡ δυτικὴ μεσαιωνικὴ σκέψη καὶ οἱ ὁποῖοι διαμόρφωσαν τὴ διακριτὴ χριστιανικὴ θέαση τοῦ κόσμου. Ἀφετηρία τῶν «μαθημάτων» εἶναι ἡ στοιχειοθέτηση τῆς ἔννοιας τῆς χριστιανικῆς καὶ τῆς μεσαιωνικῆς φιλοσοφίας αὐτῆς καθ᾽ ἑαυτήν. Ὁ Ζιλσὸν ὑπερασπίζεται τὴν αὐτονομία τῆς σκέψης, ποὺ δὲν ἐμποδίζεται ἀλλὰ ἐπωφελεῖται ἀπὸ τὴ βοήθεια τὴν ὁποία παρέχει ἡ ὑπερφυσικὴ Ἀποκάλυψη στὴν ἀνθρώπινη γνώση.

Στὶς σελίδες τοῦ βιβλίου ἀναπτύσσονται κεφαλαιώδη ζητήματα ὅπως ἐκεῖνα τοῦ ὄντος καὶ τῆς ἀναγκαιότητάς του, τῆς χριστιανικῆς γνωσιολογίας, τῆς ἀγάπης, τοῦ αὐτεξούσιου καὶ τῆς ἐλευθερίας, τοῦ νόμου καὶ τῆς ἠθικότητας, τῆς φύσης καὶ τῆς ἱστορίας. Τὸ Πνεῦμα τῆς μεσαιωνικῆς φιλοσοφίας συνιστᾶ κατὰ κάποιον τρόπο ἕνα ἀπόσταγμα καὶ μιὰ ἐπιτομὴ τῆς μεσαιωνικῆς σκέψης καὶ τῆς χριστιανικῆς φιλοσοφίας ἐν γένει, ποὺ σφυρηλατήθηκε ἀξιοποιώντας τὰ φιλοσοφικὰ ἐργαλεῖα τὰ ὁποῖα πρόσφερε ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ σκέψη.

Ο άνθρωπος είναι μια γέφυρα, λέει ο Όσσο, ανάμεσα στο ζώο και στο θείο – και η επίγνωσή μας σχετικά με αυτή τη διττή πλευρά της φύσης μας είναι αυτό που μας κάνει ανθρώπους. Είναι αυτό που μας κάνει ανήσυχους, γεμάτους συγκρούσεις, τόσο συχνά στο σταυροδρόμι του εγωκεντρισμού και της γενναιοδωρίας, της αγάπης και του μίσους, της αδυναμίας και της δύναμης, της ελπίδας και της απελπισίας.
Το “Ταξίδι της ανθρώπινης ύπαρξης” εξετάζει το πώς μπορούμε να αποδεχτούμε αυτές τις φαινομενικές αντιθέσεις, πώς να βρούμε το κλειδί για να μετατρέψουμε κάθε ανατροπή και αλλαγή του ταξιδιού της ζωής σε μια νέα ανακάλυψη του πεπρωμένου μας.
‘Αλλη μια σημαντική διδασκαλία του Όσσο.

Αυτός το τόμος αποτελεί μια πρωτότυπη παράφραση, με σχόλια, των Σούτρας της Γιόγκα του Πατάντζαλι. Οι Γιόγκικες Σούτρας έχουν αρχαία καταγωγή και καταγράφηκαν για πρώτη φορά από τον Πατάντζαλι, που θεωρείται ο ιδρυτής της Σχολής της Ράτζα Γιόγκα. Ο έλεγχος του νου και η φώτισή του από την ψυχή πραγματοποιούνται με την εξάσκηση στη Ράτζα Γιόγκα.