Περιγραφή
Κριτικές – Δημοσιεύματα
Πρόκειται, ίσως, για το ωραιότερο από όλα τα βιβλία του Χρήστου Μπουλώτη που έχουμε διαβάσει!
Καλογραμμένο, βαθιά αλληγορικό, πλούσιο σε φαντασία και όμορφες λέξεις, ταξιδεύει κάθε αναγνώστη –μικρό και μεγάλο– σε έναν κόσμο φανταστικό και υπαρκτό ταυτόχρονα, όπου η επανάσταση δεν είναι επιλογή αλλά μονόδρομος. Η αποφασιστικότητα, η επιμονή, η ομαδικότητα, η συνεργασία και η αγωνιστικότητα είναι μόνο μερικές από τις αρετές που προβάλλονται σε αυτή την ιστορία.
mikriparamithou.blogspot.com
Η τέχνη της αφήγησης γνωρίζουμε όλοι πως δεν είναι εύκολη κι είναι χάρισμα σ’ όποιον την έχει. Ακόμα μεγαλύτερο χάρισμα θεωρείται, σ’ όποιον μπορεί να την αποτυπώσει στο χαρτί και να «μιλήσει» στις καρδιές περισσότερων ανθρώπων μέχρι τα πέρατα του κόσμου τούτου. Κι ίσως τότε να ξεκινήσει και μια επανάσταση όχι μόνο των παλιών παιχνιδιών αλλά της ίδιας της φαντασίας που με τα δικά της παιχνίδια πλέκει τέτοια παραμύθια που όλοι θέλουμε να διαβάσουμε ξανά και ξανά. Και αν υπάρχει κι εκείνο το ταλέντο στην εικονογράφηση και όλες οι ιστορίες καταφέρουν από τα πινέλα των εικονογράφων να ζωντανέψουν τόσο καλά, τότε το αποτέλεσμα είναι δεδομένα άριστο και δίκαια αποκτούν τούτα τα βιβλία τη θέση τους ανάμεσα στα καλύτερα του κόσμου ολόκληρου.
Ελένη Μπετεινάκη, Cretalive
Ο Χρήστος Μπουλώτης και η Φωτεινή Στεφανίδη, ο καθένας με τον δικό του ονειρικό τρόπο, αποδεικνύουν πως το «εγώ» αποκτά δύναμη όταν, χωρίς να χάσει τη μοναδικότητά του, αποτελέσει μέρος του «εμείς».
kosvoice
Ένα βιβλίο που τα έχει όλα: αγωνιστικότητα, διαδηλώσεις, αγάπη, φιλία, ομαδικό πνεύμα, νοσταλγία… Ο συγγραφέας με τη γνωστή του μαεστρία «στήνει μια κοινωνία παιχνιδιών» που μοιάζει πολύ με εκείνη των ανθρώπων. […]Εξαιρετική η δουλειά της Φωτεινής Στεφανίδη. […] Οι σκοτεινές και φωτεινές πινελιές της Φωτεινής Στεφανίδη εναλλάσσονται ακολουθώντας την πορεία της ιστορίας αλλά και τα συναισθήματα του αναγνώστη.
Μαίρη Μπιρμπίλη, elniplex.com
«Επανάσταση των παλιών παιχνιδιών» είναι ένα βιβλίο που πατάει γερά στη γη και συνάμα πετάει ψηλά στα σύννεφα. Μιλάει για έννοιες αφηρημένες και συγκεχυμένες, δίνοντάς τους σάρκα και οστά. Και με βάση τις μορφές παιδικών παιχνιδιών, θέτει επί τάπητος ζητήματα ουσίας παραπέμποντας δυναμικά, αλλά αβίαστα και τρυφερά, στον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.Ράνια Μπουμπουρή, diastixo.gr