Βλέπετε 2026–2034 από 2734 αποτελέσματα

ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

10.50

Όταν η Πένι και η ντετεκτιβοσυμμορία της μαθαίνουν για τα πρώτα εξαφανισμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα, θεωρούν ότι είναι απλά τυχαίο. Σύντομα όμως τα πράγματα ξεκαθαρίζουν: είναι δουλειά ενός δράστη κατά συρροή. Μια ολόκληρη φυτεία δέντρων καίγεται, μια άλλη προσβάλλεται από μια σπάνια αρρώστια, εξαφανίζονται παραγγελίες και κάποιος κλέβει από τα μπαλκόνια τα τελευταία έλατα. Για την Πένι και Σία αυτό είναι ανήκουστο. Χριστούγεννα χωρίς δέντρο είναι σαν… δεν είναι τέλος πάντων Χριστούγεννα. Τα κορίτσια κάνουν υπομονή και δεν αργούν να πέσουν πάνω σε ένα καυτό ίχνος…

ΣΑΝ ΑΛ ΣΟΥΡ ΚΑΙ ΚΟΚΤΩ

12.80

Ο νεαρός παπαγάλος Σαν Αλ Σουρ μετά από ένα δύσκολο κι επικίνδυνο ταξίδι ξυπνάει στην όμορφη Ρεματιά, χιλιάδες μίλια μακριά από τον τόπο του. Το τροπικό δάσος, όπου μεγάλωσε, καταστράφηκε από τους ανθρώπους και τον πόλεμο. Τώρα πια ο Σαν Αλ Σουρ επιθυμεί μια ήρεμη κι αρμονική ζωή με τους κατοίκους της Ρεματιάς, κάτι που αρχικά δεν είναι καθόλου εύκολο, καθώς οι περισσότεροι αντιδρούν στην παρουσία του. Στις δυσκολίες θα του συμπαρασταθεί η καλόκαρδη και θαρραλέα δεκαοχτούρα, Κοκτώ Ντεκαοκτώ, που θα πάρει αμέσως το μέρος του. Δυναμική και δίκαιη, εξίσου περιθωριοποιημένη όμως από τους κατοίκους της Ρεματιάς, αποδιωγμένη και ξένη στον ίδιο της τον τόπο, θα υπερασπιστεί τον παπαγάλο μέχρι το τέλος.

ΣΑΝ ΓΛΥΚΟ ΤΟΥ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ

9.90

«Η Αλίκη, η Κάτια και η Φανή. Μαζί, στην ίδια γειτονιά, μαζί στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο, μέρα νύχτα μαζί. Όταν παντρεύτηκαν, χάθηκαν, λες και η καινούρια ζωή τις ρούφηξε και τους πήρε τα μυαλά, σε άλλους τόπους, σε άλλες πόλεις, και πέταξαν και ξεχάστηκαν.
»Η απόσταση αποκοίμισε τα αισθήματα και σιγά σιγά η φιλία καταχωνιάστηκε σαν βαλσαμωμένο πουλί στα μπαούλα της νεότητας που δε γυρίζει πίσω. Έμεινε εκεί σαν ρούχο περασμένης μόδας, που όμως είναι όμορφο, καινούριο και δε χαρίζεται ούτε πετιέται. Χθες το βράδυ, σε μια στιγμή που έπεσε σαν θεϊκή σταγόνα, σαν ουράνιο “πρέπει” αντάμωσης, το παιδικό άλμπουμ άνοιξε και το πατικωμένο λουλούδι δεν είχε ξεραθεί. Μύριζε υπέροχα όπως τότε, όπως πάντα μυρίζουν η φιλία και η αγάπη που είναι αληθινές».

ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

11.00

Τέσσερις εποχές κι ένα παιδί. Τέσσερις προσπάθειες να γίνει πραγματικότητα το όνειρό του. Τι είναι όμως αυτό που επιθυμεί; Θα καταφέρει να το αποκτήσει; Όσο υπάρχουν καρδιές που ελπίζουν, ανοιχτές αγκαλιές κι ευγενικά χέρια… όλα μπορεί να συμβούν!

ΣΑΝ ΤΟΝ ΖΑΠΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΣΕ;

15.90

Ιχνηλατώντας τον δρόμο που επέλεξαν οι Ζαπατίστας και οι Βολιβιανοί κοκαλέρος προς την κοινωνική αλλαγή, το πολυεπίπεδο βιβλίο του Λεωνίδα Οικονομάκη φέρνει στο φως άγνωστες πλευρές της ιστορίας των δύο κινημάτων, τις αναλογίες και τις διαφορές τους, για να καταδείξει τις κρίσιμες συγκυρίες που καθόρισαν την πορεία τους. Η μελέτη του Οικονομάκη εμβαθύνει με τρόπο πρωτόγνωρο στη διαδικασία μέσω της οποίας τα κινήματα καταλήγουν στις στρατηγικές επιλογές τους, εξερευνώντας διεξοδικά τις παραμέτρους που επηρεάζουν και διαμορφώνουν τις αποφάσεις τους. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας αποτελεί καρπό μιας συναρπαστικής έρευνας πεδίου 8 ετών, η οποία αναδεικνύει μαρτυρίες και γεγονότα που έχουν παραδόξως αγνοηθεί από την επίσημη βιβλιογραφία. Μία έκδοση που θα ενθουσιάσει τόσο τους κοινωνικούς και πολιτικούς επιστήμονες όσο και τον απλό αναγνώστη που επιθυμεί να ανακαλύψει την ιστορία των (επαναστατικών και μη) κινημάτων της Λατινικής Αμερικής.

ΣΑΝΤΕ ΚΑΙ ΛΙΚΕΡ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ

17.70

Μια ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα για όσα συμβαίνουν πίσω από πόρτες κλειστές και διαιωνίζονται από στόματα σφαλισμένα.

ΣΑΣΜΟΣ

17.70

Ο άντρας σηκώνει το χέρι του και σημαδεύει. Οι επτά πυροβολισμοί που ακούγονται ωχριούν μπροστά στην κραυγή του παιδιού: «Πατέρα…». Αλήθεια ή πλάνη; Τυχαίο γεγονός ή βεντέτα; Οι καταστάσεις περιπλέκονται και παίρνουν ανεξέλεγκτη τροπή.

Ακολουθεί δεύτερος θάνατος – αυτήν τη φορά μια γυναίκα. «Τις γυναίκες και τα κοπέλια δεν τα σκοτώνουν. Αλλού να ψάξετε για τον φονιά. Όχι στη βεντέτα…» Τα λόγια των μυστών ακούγονται ουτοπικά.

«Πάρε την κοπελιά μας και αλαργέψετε αμέσως από την Κρήτη. Δεν θα αργήσει να γίνει κι άλλο κακό. Φύγετε…» Μια μάνα μαζί με την κόρη της, εν μία νυκτί, εξαφανίζονται από προσώπου γης. Ένα κλειδί μένει κρεμασμένο στην πρόκα του τοίχου και μια μαντινάδα στέκει ατελείωτη.

Όρη και θάλασσες, τραγούδια και κατάρες, οργή και χάδι. Μέσα στις αντιθέσεις της φωτιάς, οι άνθρωποι χτίζουν τα όνειρά τους. Ωστόσο, η θέληση και το πάθος δεν αρκούν. Τα πάντα μπορούν να ανατραπούν ακαριαία.

Ένας ατέρμονος κύκλος αίματος συνεχίζεται και η παλιά βεντέτα, σαν εφιάλ­της, σκορπά τον τρόμο ανάμεσα σε δυο χωριά της Κρήτης. Οι λέξεις ποτέ δεν είχαν αρκετή δύναμη για να περιγράψουν τόσο ακραία συναισθήματα. Τι θα μπορούσε να επιφέρει τη συμφιλίωση, τον πολυπόθητο Σασμό;

ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΣΚΟΠΟΥ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΣΚΟΠΟ

10.00

Ο σκοπός είναι τροφή, σαν το ψωμί. Το να λέμε ότι το ψωμί είναι για το σώμα και ο σκοπός για την ψυχή είναι λάθος. Γιατί δεν υπάρχει σώμα χωρίς ψυχή και ψυχή χωρίς σώμα· πρόκειται για «ένα και το αυτό». Η διαφορά είναι ότι για το ψωμί γνωρίζουμε τις φυσικές και βιολογικές ιδιότητές του· γνωρίζουμε το «πώς» λειτουργεί ως τροφή. Μας πήρε κάποιες χιλιάδες χρόνια να φτάσουμε ώς εκεί. Για τον σκοπό δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο σημείο αυτό, αλλά είναι ζήτημα χρόνου. Γνωρίζουμε όμως κάτι πολύ σημαντικό: ότι το Σύμπαν πορεύεται χωρίς σκοπό· ότι ο σκοπός είναι έξω από τη φύση· ότι είναι απλώς μια ταμπέλα που εμείς κολλήσαμε επάνω της. Σ’ αυτό δεν διαφέρουμε πολύ από το τετράχρονο παιδί και τον Άγιο Βασίλη που κατεβαίνει από την καμινάδα. Σε λίγα χρόνια ο Άγιος Βασίλης θα αποτελεί για το παιδί μια ευχάριστη ανάμνηση μιας αυταπάτης. Δεν είναι τόσο εύκολο με τον σκοπό. Γιατί από τη στιγμή που ο σκοπός αναγνωριστεί ως αυταπάτη θα έχει χάσει την αξία του ως τροφή. Φθάνουμε έτσι μπρος στο μεγάλο δίλημμα. Απ’ τη μια είναι η «χωρίς σκοπό» πραγματικότητα. Απ’ την άλλη είναι η βιοτική μας ανάγκη για σκοπό. Δεν βοηθάει να επιβάλουμε στον εαυτό μας την εντύπωση ότι υπάρχει σκοπός· το να ζούμε σε μια «ενσυνείδητη» αυταπάτη δεν είναι λύση. Τι μας απομένει; Το βιβλίο προτείνει ότι υπάρχουν υποκατάστατα του σκοπού και καλεί τον αναγνώστη να τα ανακαλύψει.

ΣΕ ΜΙΑ ΔΕΣΜΗ ΦΩΤΟΣ

13.90

«Μην σταματήσεις ποτέ ν’ αναρωτιέσαι. Η περιέργεια είναι το πρώτο βήμα για την έρευνα». Άλμπερτ Αϊνστάιν

Ένα αγόρι κατηφορίζει ένα σκονισμένο δρόμο πάνω στο ποδήλατό του. Στο μυαλό του όμως, ταξιδεύει σε απίστευτες ταχύτητες, πάνω σε μια δέσμη από φως.