Προβολή όλων των 18 αποτελεσμάτων

ΑΜΛΕΤ ΚΑΙ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ

5.20

Οι Δον Κιχώτες ανακαλύπτουν, οι Άμλετ επεξεργάζονται. Πως, όμως, θα μας ρωτήσουν, μπορούν οι Άμλετ να επεξεργαστούν οτιδήποτε, όταν αμφιβάλλουν για τα πάντα και δεν πιστεύουν σε τίποτα; (. . .) Με βάση το σοφό καταμερισμό της φύσης, απόλυτοι Άμλετ, όπως και απόλυτοι Δον Κιχώτες, δεν υπάρχουν: αυτοί είναι απλά ακραίες εκφράσεις δύο διαφορετικών κατευθύνσεων, σταθμοί που οριοθετούνται από τους ποιητές σε διαφορετικές ατραπούς (. . .) Όπως η αρχή της ανάλυσης έφτασε στον Άμλετ στα όρια της τραγικότητας, έτσι και η αρχή του ενθουσιασμού έφτασε στον Δον Κιχώτη στα όρια του κωμικού, ενώ στην ζωή το απόλυτο κωμικό και το απόλυτο τραγικό απαντώνται σπανίως.

ΒΑΛΣΑΜΩΝ

9.00

Αγαπητές αναγνώστριες, αγαπητοί αναγνώστες, ένας σοφός έλεγε κάποτε πως ο άνθρωπος είναι ένα όν μυθοδίαιτο, δηλαδή τρέφεται με μύθους, του αρέσει να λέει μύθους, και μυθοποιητικό, δηλαδή αγαπά να φτιάχνει μύθους. Αυτή η παραμυθία δημιουργήθηκε ένα βράδυ που ένα χέρι άγγιξε την πονεμένη κοιλίτσα ενός κοριτσιού και οι πόνοι του σιγά-σιγά υποχώρησαν. Το ευεργετικό αυτό χέρι ανήκε σε ένα αγόρι, που η ομορφιά της ψυχής του δημιούργησε ένα αλφάβητο ευτυχίας.

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

10.00

Γιατί ο άνθρωπος δυσκολεύεται να εμπιστευθεί;
Γιατί θέλει να ελέγχει τα πάντα, και υποφέρει όταν αυτό δεν συμβαίνει;
Η ζωή φέρει πάντα μέσα της το απρόοπτο, εκείνο που δεν περιμέναμε, δεν σχεδιάσαμε και δεν υπολογίσαμε.
Ο Θεός απλώνει τα σχέδιά του και μας καλεί να πρωταγωνιστήσουμε στην ζωή μας.

Η ΜΕΙΛΙΧΙΑ

7.10

“Μειλίχια”, μία νουβέλα. “Μειλίχια”, ένας μονόλογος, κατάδυση στην άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής. “Μειλίχια”, ένα κείμενο-καταγγελία στα ερείπια μιας ζωής που αχνίζουν πάνω από το νεκρό κορμί μιας αθώας, μειλίχιας κοπέλας. “Μειλίχια”, μια διεισδυτική ματιά του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι στον ζοφερό κόσμο σύναξη σκιών, ανθρώπων που πούλησαν την ψυχή τους στην αλαζονεία, θυσιάζοντας την ανθρωπιά τους.

Η ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΓΩ

9.94

Για τους περισσότερους φιλοσόφους το Εγώ είναι ένας “κάτοικος” της συνείδησης. Ορισμένοι διαπιστώνουν την τυπική παρουσία του στην καρδιά των βιωμάτων σαν μια κενή αρχή ενοποίησης. Άλλοι, ψυχολόγοι ως επί το πλείστον, νομίζουν ότι ανακαλύπτουν την υλική παρουσία του, ως κέντρου επιθυμιών και ενεργημάτων, σε κάθε στιγμή του ψυχικού μας βίου. Εμείς θα θέλαμε να δείξουμε εδώ ότι το Εγώ δεν είναι ούτε τυπικά ούτε υλικά μες στη συνείδηση: βρίσκεται έξω από αυτήν, στον κόσμο.Είναι ένα ον του κόσμου, όπως το Εγώ του άλλου.

ΚΑΘΕ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑ ΑΡΧΗ

9.95

Εγώ θα σ’ το πω απλά και ανθρώπινα, στο δικό μου πνευματικό επίπεδο που είναι χαμηλό και γήινο, γιατί κουράστηκα από τις υψηλές αναλύσεις.
Μην περιμένεις η ζωή να σε ρωτήσει εάν και πόσο αντέχεις. Δεν θα συμβεί ποτέ.
Μην περιμένεις να βρεθούν οι τέλειες συνθήκες για να πεις “θα ζήσω”. Ζήσε σήμερα.
Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο πατέρα ή μάνα για να μην έχεις τραύματα.
Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο σύζυγο, γιατί απλά δεν θα τον βρεις ποτέ.

ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ ΟΝΕΙΡΩΝ

10.00

Είναι πια γνωστή η επίδραση του υποσυνείδητου στη ζωή μας. Παραμένει όμως ασαφής ο ρόλος του στη σχεδίαση και κατασκευή των κατοικιών μας, καθώς και στη διαμόρφωση και χρήση των σπιτιών από τους ενοίκους.
Με την συλλογή κειμένων Καταφύγια Ονείρωνο συγγραφέας στήνει έναν διάλογο ανάμεσα στην Αρχιτεκτονική και την Ψυχανάλυση. Μέσα από προσωπικά βιώματα αλλά κι από λόγια ειπωμένα σε ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες, έρχεται στο φως η σύνδεση ανάμεσα στα δυο πεδία.

ΚΕΙΜΕΝΑ ΜΙΚΡΑ ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΗΛΙΚΑ

7.00

Φόβος, έρωτας, θάνατος, ζήλεια, μνήμη,
προδοσία, ελπίδα…
Κειμενα μικρά σχεδόν ανήλικα;
Ναι.
Γιατί πώς μπορεί να ενηλικιωθεί
ο φόβος ή ο θάνατος,
αλλά και η αμεριμνησία του έρωτα
ή
η βεβαιότητά του;

ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΥΣΚΙΝ

6.60

Ένα σημαδιακό κείμενο το οποίο διατηρεί όλη του την αξία ακόμη και σήμερα, ιδιαίτερα για λαούς που διχάζονται μεταξύ των δικών τους παραδόσεων και της ιστορικής εξελίξεως. Τον διχασμό αυτό, που εκείνο τον καιρό εξέφραζαν τα δύο ρεύματα των δυτικοφίλων και σλαβοφίλων, με τον Λόγο στον Πούσκιν ο Ντοστογιέφσκι προσπαθεί να τον υπερβή και μας αφήνει ένα μνημείο συνθέσεως σε ανώτερο επίπεδο συγκρουομένων ιστορικών δυνάμεων. Ελευθερώνει έτσι από τα δεσμά του το παρελθόν και ανοίγει δρόμο στο μέλλον.

ΜΠΟΜΠΟΚ ΜΙΚΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΙΩΝΟΒΙΑ

7.10

[…] Το διήγημα “Bobok” δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό “Ο Πολίτης” στις 5 Φεβρουαρίου του 1873, απ’ όπου έγινε και η παρούσα μετάφραση. […] Γεγονός είναι ότι το διήγημα αυτό αγνοήθηκε σχεδόν από το σύνολο της κριτικής της δεκαετίας του 1870. Κυρίαρχη άποψη ήταν ότι πρόκειται για ένα ανόητο, σχεδόν “παθολογικό” διήγημα. Η κριτική όμως του 20ου αιώνα διαμόρφωσε μια νέα σχέση προς τον φανταστικό, γκροτέσκο και σατιρικό “Bobok” του μεγάλου ρώσου στοχαστή κι εκτιμήθηκε η μεγάλη του αξία. […]

Ο ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ

6.00

Ψηλά πάνω από την πόλη, σε ένα ψηλό βάθρο έστεκε το άγαλμα του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα. Ήταν καλυμμένος παντού με φύλλα ατόφιου χρυσού, για μάτια είχε δυο λαμπερά ζαφείρια κι ένα μεγάλο κόκκινο ρουμπίνι λαμπύριζε στη λαβή του ξίφους του.
Πραγματικά τον θαύμαζαν πολύ. “Είν’ όμορφος σαν ανεμοδείχτης”, παρατήρησε ένας από τους Δημοτικούς Συμβούλους που λαχταρούσε να κερδίσει τη φήμη ανθρώπου με καλλιτεχνικά γούστα, “παρόλο που δεν είναι και πολύ χρήσιμος”, πρόσθεσε, μήπως νομίσει ο κόσμος πως δεν ήταν και πρακτικός, γιατί αυτό, ασφαλώς, δεν ίσχυε.

Ο ΚΙΝΕΖΟΣ, Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ

9.95

Υπάρχει μέσα μας ένα μικρό παιδί. Όσο μεγαλώνουμε, το μασκαρεύουμε. Του αλλάζουμε το πρόσωπο και του δίνουμε μία όψη και μια μορφή που εξυπηρετεί τους ρόλους που καλούμαστε να υποδυθούμε στο θέατρο του κόσμου. Έρχονται όμως στιγμές που το βουβό παιδί θέλει να μιλήσει. Να διαμαρτυρηθεί για τα δικά του όνειρα. Τότε κλαίει. Και οι μπογιές αρχίζουν να ξεβάφουν. Και όταν, καλή μου, ξεβάφουν οι μπογιές ή σε λερώνουν ή σε λυτρώνουν.

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ

10.00

Περιμένεις μέρες, μήνες, χρόνια, σε ένα στημένο ραντεβού. Δεν ήρθε ακόμη. Δεν φάνηκε. Άργησε πολύ […] Θα σ’ το πω εγώ κι ας πονέσεις. Δεν θα έρθει. Μην περιμένεις. Όχι γιατί σε απορρίπτει. Αλλά γιατί δεν μπορεί να έρθει. Δε σ’ το υποσχέθηκε, ποτέ. Εσύ το φαντάστηκες, εσύ είχες ανάγκη να το πιστέψεις […]
Δεν θα έρθει ποτέ η μέρα όπου θα εμφανιστεί εντός σου ένας εαυτός καλοντυμένος, τέλειος, άψογος, αναμάρτητος, αψεγάδιαστος. Όχι δεν θα ‘ρθει. Δεν μπορεί να έρθει, γιατί απλά δεν υπάρχει […]

ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ

10.00

Για πολλούς ανθρώπους που τους ταλαιπωρούν προβλήματα, αμφιβολίες ή θλίψη, οι σκέψεις αυτού του μικρού βιβλίου ίσως αποτελέσουν μια χείρα βοηθείας που απλώνεται να τους βοηθήση στις δύσκολες ατραπούς του δρόμου της ζωής.
Να κατανικήσουν τις αντιξοότητες, να κατανοήσουν τα προβλήματα και να κυττάξουν το μέλλον με γαλήνη και εμπιστοσύνη.

ΤΑ ΦΡΑΓΚΟΣΤΑΦΥΛΛΑ

7.00

Στο κορυφαίο του διήγημα «Τα φραγκοστάφυλα» ο Αντόν Τσέχοφ περιγράφει την αλλοτρίωση του ανθρώπου που εγκλωβίζεται στον εγωκεντρισμό και αδιαφορεί για τον συνάνθρωπό του. Έτσι, αυτοτιμωρείται να μην χαίρεται την αρμονική συνύπαρξη, την αμοιβαία συνδημιουργία, τη μέθεξη της ζωντανής ζωής. Ο ήρωας του διηγήματος, Nικολάι Ιβάνιτς, υπενθυμίζει στον καθένα ότι ανάλογα με τα «φραγκοστάφυλα» που επιθυμεί διαμορφώνεται η ζωή του. Αν τα «φραγκοστάφυλά» του είναι απότοκα φιλαυτίας ―φιλοδοξίας, φιληδονίας, φιλοχρηματίας―τότε θα καταλήξει άταφος νεκρός.

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

10.00

…Το όνειρο, φύλακας του ύπνου και εχθρός του επίσης…
Η ερμηνεία του, «βασιλική» οδός για τη διερεύνηση του ασυνειδήτου, είναι ταυτόχρονα και αντίσταση. Να είναι άραγε σε αυτή τη γραμμή της αντίστασης όταν ο ίδιος ο Freud δεν ανέλυσε –με αφορμή ένα όνειρο που είχε ο ίδιος– το νόημα της ένεσης με την ουσία της τριμεθυλαμίνης, τις τρεις δηλαδή ομάδες μεθυλίου [Ν(CH)3];
«Σας έφερα ένα όνειρο», ακούμε από κάποιους αναλυόμενους. Μας «φέρνει», δηλαδή κάνει μία πράξη, ένα δώρο ίσως που ζήτησε ο αναλυτής, να τον σαγηνεύσει αλλά και να εμποδίσει την αναλυτική διαδικασία (όνειρα-φετίχ). Σε τέτοιες στιγμές θεωρώ πως δεν πρέπει ο αναλυτής να ερμηνεύει το περιεχόμενο του ονείρου, αλλά το όνειρο καθαυτό ως κίνηση-πράξη, δώρο-αντίσταση. Σε έναν αναλυόμενο, ο οποίος «έφερνε» συχνά όνειρα, του θύμισα μια προσφιλή του φράση: «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας». Μου απάντησε πως τώρα είναι ώρα να σταματήσει την ανάλυση.

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΓΕΛΟΙΟΥ

6.56

Τα κείμενα που φιλοξενούνται εδώ, πρωτοδημοσιεύτηκαν στην «Εποπτεία» και συγκεκριμένα στο ειδικό αφιέρωμα στον Ντοστογιέφσκι που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1981