SELF-HELP

Το πλέον ενημερωμένο βιβλίο ψυχολογίας
στον τομέα των διαπροσωπικών σχέσεων,
ήρθε για να μείνει, αλλά όχι για να σας αφήσει άφωνους!!!

Άκου τις ανάγκες σου και μην τις πνίγεις λόγω φόβου ή ενοχής.

Η σιωπή δεν είναι ποτέ η λύση!

Η τέχνη απελευθερώνει τον άνθρωπο, λειτουργώντας ως καταλύτης, καθώς παραμερίζει τους υπαρξιακούς του προβληματισμούς και σπάζοντας τα δεσμά της ύπαρξής του τον ωθεί προς ένα σημαντικό ιδεώδες. Ο χορός είναι τέχνη, την οποία πολλοί μελετητές από διαφορετικά επιστημονικά πεδία προσπάθησαν να εξηγήσουν και να αναλύσουν. Ένα θέμα που ανέκαθεν κέντριζε και εξακολουθεί να κεντρίζει το ενδιαφέρον τους είναι η χρήση του χορού ως θεραπεία, με έμφαση στην ψυχολογική λειτουργία, ιδιαίτερα του πρωτογενούς χορού.

H Philippa Perry, μέσα από μια εικονογραφημένη νουβέλα, μας μυεί στον κόσμο της ψυχοθεραπείας και της ενσυναίσθησης.

…Ανάμεσα σε συγκινητικές προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που πασχίζουν να νικήσουν τον τρόμο του θανάτου εντάσσεται ένα κεφάλαιο βαθύτατων αυτοβιογραφικών εξομολογήσεων του Γιάλομ.Με το βιβλίο αυτό ο μεγάλος ψυχοθεραπευτής μας προτείνει διάφορες μεθόδους, με τις οποίες μπορούμε να διαχειριστούμε τον τρόμο, και τελικά καταφάσκει στη ζωή.Και το σημαντικότερο, ο Γιάλομ μας ενθαρρύνει να αγωνιζόμαστε για έναν πιο άμεσο σύνδεσμο με τους άλλος ανθρώπους.Η συμπονετική επαφή, σε συνδυασμό με τη σοφία των μεγάλων διανοητών που πάλεψαν κι οι ίδιοι με το ζήτημα της θνητότητας, μας βοηθάει να ξεπεράσουμε τον τρόμο μας για τον θάνατο, να ζήσουμε μια ζωή πιο χαρούμενη και ουσιαστική και να αναλάβουμε τα αναγκαία ρίσκα για να πραγματώσουμε τον εαυτό μας.Πρόκειται για το πιο πρόσφατο βιβλίο του Ίρβιν Γιάλομ·πρωτοκυκλοφόρησε στην Αμερική τον Ιανουάριο του 2008.

Ένα μικρό μέρος των αισθητηριακών πληροφοριών γίνεται συνειδητό και συμμετέχει, έμμεσα ή άμεσα, στην οργάνωση της μνήμης. Οι ουλές, ο πόνος, οι μυρωδιές, οι γεύσεις, οι εικόνες κλπ. συνδέουν συχνά το υποκείμενο με γεγονότα που έζησε, βοηθώντας την αναζωπύρωση της μνήμης του.
Ένα άλλο μεγάλο μέρος των αισθητηριακών πληροφοριών έχει μείνει έξω από κάθε συνειδητή και ασυνείδητη διαδικασία, ενώ έχει πάρει μέρος στις αρχές δόμησης της ψυχικής λειτουργίας σαν ίχνος παρουσίας του αντικειμένου και απάντησης στην ενορμητική αναζήτηση ικανοποίησης του υποκειμένου.