SELF-HELP

…Ανάμεσα σε συγκινητικές προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που πασχίζουν να νικήσουν τον τρόμο του θανάτου εντάσσεται ένα κεφάλαιο βαθύτατων αυτοβιογραφικών εξομολογήσεων του Γιάλομ.Με το βιβλίο αυτό ο μεγάλος ψυχοθεραπευτής μας προτείνει διάφορες μεθόδους, με τις οποίες μπορούμε να διαχειριστούμε τον τρόμο, και τελικά καταφάσκει στη ζωή.Και το σημαντικότερο, ο Γιάλομ μας ενθαρρύνει να αγωνιζόμαστε για έναν πιο άμεσο σύνδεσμο με τους άλλος ανθρώπους.Η συμπονετική επαφή, σε συνδυασμό με τη σοφία των μεγάλων διανοητών που πάλεψαν κι οι ίδιοι με το ζήτημα της θνητότητας, μας βοηθάει να ξεπεράσουμε τον τρόμο μας για τον θάνατο, να ζήσουμε μια ζωή πιο χαρούμενη και ουσιαστική και να αναλάβουμε τα αναγκαία ρίσκα για να πραγματώσουμε τον εαυτό μας.Πρόκειται για το πιο πρόσφατο βιβλίο του Ίρβιν Γιάλομ·πρωτοκυκλοφόρησε στην Αμερική τον Ιανουάριο του 2008.

Ένα μικρό μέρος των αισθητηριακών πληροφοριών γίνεται συνειδητό και συμμετέχει, έμμεσα ή άμεσα, στην οργάνωση της μνήμης. Οι ουλές, ο πόνος, οι μυρωδιές, οι γεύσεις, οι εικόνες κλπ. συνδέουν συχνά το υποκείμενο με γεγονότα που έζησε, βοηθώντας την αναζωπύρωση της μνήμης του.
Ένα άλλο μεγάλο μέρος των αισθητηριακών πληροφοριών έχει μείνει έξω από κάθε συνειδητή και ασυνείδητη διαδικασία, ενώ έχει πάρει μέρος στις αρχές δόμησης της ψυχικής λειτουργίας σαν ίχνος παρουσίας του αντικειμένου και απάντησης στην ενορμητική αναζήτηση ικανοποίησης του υποκειμένου.

Η ανατροφή των παιδιών είναι η πιο ικανοποιητική και συνάμα η πιο αποθαρρυντική εμπειρία που μπορεί να έχει ένας γονιός. Προξενεί φοβερή ένταση στις συναισθηματικές, οικονομικές, ψυχικές και φυσικές αντοχές του ζευγαριού και πολλές φορές είναι η αιτία της κατάρρευσης του γάμου. Ποια είναι τα ολέθρια λάθη που κάνουν οι γονείς εν αγνοία τους ή επειδή έχουν διδαχθεί αυτό ακριβώς το μοντέλο από τη δική τους οικογένεια; Μπορούν τα λάθη αυτά να διορθωθούν ή όταν έχει ήδη γίνει το κακό δεν υπάρχει πισωγύρισμα; Πώς μπορεί κανείς να αλλάξει έναν μικρό τύραννο ή έναν ιδιαίτερα αντιδραστικό και απαιτητικό έφηβο; Πώς μπορεί ο γονιός να βοηθήσει το παιδί του να βρει τη σωστή κατεύθυνση στη ζωή του, να του μάθει να στέκεται στα πόδια του, να αγωνίζεται, να κερδίζει αντί να τα περιμένει όλα έτοιμα;

Το παρόν βιβλίο, γραμμένο από δυο έμπειρους και διεθνώς καταξιωμένους ψυχολόγους, τον Τζον και τη Λίντα Φριλ, προσφέρει απαντήσεις και πρακτικές λύσεις σε προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι γονείς κατά την ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους.

“Τα δοκίμασα ΟΛΑ!” Οι νέοι γονείς απελπίζονται μπροστά στις υπερβολές των παιδιών τους. Έχουν την τάση να ερμηνεύουν τις υπερβολικές ή εκνευριστικές συμπεριφορές τους ως δυστροπία, κακό χαρακτήρα ή αυθάδεια. Άλλοι πάλι γονείς αισθάνονται ένοχοι για τις συμπεριφορές αυτές και ψάχνουν να βρουν τα τραύματα των παιδιών τους. Αν, όμως, οι αιτίες είναι διαφορετικές; Πρόσφατες έρευνες της νευροφυσιολογίας και της πειραματικής ψυχολογίας ρίχνουν νέο φως σε αυτές τις απελπιστικές συμπεριφορές. Σκίτσα που μιλούν σε όλους, επιστημονικές αλήθειες για την καλύτερη κατανόηση και νέες οδηγίες για συγκεκριμένες δράσεις ανάλογα με την ηλικία του παιδιού. Είστε έτοιμη/-ος να αμφισβητήσετε συγκεκριμένες συνήθειες, πεποιθήσεις, ακόμη και βεβαιότητές σας;

Ο Φρόυντ υποστήριζε τον διαχωρισμό της ψυχανάλυσης από τις νευροεπιστήμες, θεωρώντας ακόμα πρόωρο τον συγκερασμό των δύο πεδίων. Στις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα, όμως, και μετά την αποκρυπτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος, έννοιες όπως συνείδηση και ασυνείδητο μπορούν πλέον να συζητηθούν όχι μόνο στο πλαίσιο της ψυχανάλυσης, αλλά και στο επίπεδο της νευροβιολογίας.

Το βιβλίο προέκυψε από τη συνάντηση των δύο αυτών επιστημονικών κλάδων, η οποία βασίστηκε στην κοινή διαπίστωση ότι κάθε εμπειρία αφήνει πίσω της ένα ίχνος. Η ψυχανάλυση μιλά για τα ίχνη που αφήνει η εμπειρία στην ανθρώπινη ψυχή. Πώς όμως αποτυπώνονται τα ίχνη της εμπειρίας στον εγκέφαλο και, συνολικότερα, στο σώμα μας;

Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες επιστημονικές έρευνες, η απάντηση κρύβεται στη νευρωνική πλαστικότητα, οι μηχανισμοί της οποίας λειτουργούν ακατάπαυστα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ατόμου, διαμορφώνοντας καθοριστικά το μέλλον του. Καθώς τα ίχνη εγκαθίστανται στο ασυνείδητο, αναδιατάσσονται, ενώνονται ξανά και ξανά, και δημιουργούν μια ατομική εσωτερική πραγματικότητα που τελικά κάνει τον καθένα μας μοναδικό. Θα μπορούσε να πει κανείς, λοιπόν, πως είναι σαν να είμαστα «βιολογικά καθορισμένοι να μην είμαστε βιολογικά καθορισμένοι, να είμαστε ελεύθεροι».