SELF-HELP

Οι καινούργιοι στόχοι, χρειάζονται καινούργιες συνήθειες.
Ακούγεται απλό… γιατί έτσι είναι!
Κυκλοφόρησε, διαβάστηκε, έγινε Νο 1.
Δύο χρόνια μετά, στην ίδια θέση.
Ο θρόνος στον χώρο της αυτοβελτίωσης
του ανήκει δικαιωματικά.

Αυτό το βιβλίο είναι ένα ταξίδι στα σαράντα χρόνια ψυχαναλυτικής εργασίας της συγγραφέως. Κάθε κεφάλαιο είναι ανεξάρτητο από τα άλλα και αναπτύσσει ένα ιδιαίτερο θέμα. Η ψυχανάλυση στην Γαλλία, η μεταβίβαση, ο πατρικός ρόλος σήμερα, η ψυχική αμφιφυλία, το άρρωστο σώμα, η ανθρώπινη καταστροφικότητα… Η κλωστή που τα ενώνει όλα δεν είναι παρά το ερώτημα πως λειτουργεί η ενόρμηση ανάμεσα στο βιολογικό σώμα και στην ψυχική λειτουργία που συνίσταται από αναπαραστάσεις και συναισθήματα, και ιδιαίτερα πως παράγει την σκέψη.

Αυτό το βιβλίο αυτογνωσίας που κρατάτε στα χέρια σας είναι «παιδί» της ειλικρινούς επιθυμίας για μια εκ βαθέων «εξομολόγηση».

Την «εξομολόγηση» ενός έμπειρου ψυχοθεραπευτή που χρησιμοποιεί την αυθεντικότητα και την αυτοαποκάλυψη ως βασικά εργαλεία για να συναντήσει ο αναγνώστης στις σελίδες του τον βαθύτερό του εαυτό.

Είναι μια «ερωτική» ιστορία για τη Ζωή, το Νόημα και τη Σχέση. Ένα ημερολόγιο με αποκαλυπτικά γεγονότα, μνήμες, όνειρα, κι επιγνώσεις, από τη θέση του θεραπευόμενου και του θεραπευτή. Και, όπως κάθε παρόμοια ιστορία, κρύβει στο βάθος της στιγμές γαλήνης ή πάθους, επιβεβαίωσης ή διάψευσης μεγαλείου και απόγνωσης.

Είναι ένα βιβλίο εύληπτο και πολυσήμαντο, που περιγράφει με απλά λόγια τη συναρπαστική περιπέτεια της συνάντησης με τον Εαυτό και τον Άλλον και απλώς ζητά από τον αναγνώστη να διαβαστεί με νου και παράλληλα με ψυχή.

Αφετηρία του βιβλίου είναι οι ιστορίες καρκινοπαθών, οι οποίοι, κατά την ψυχοθεραπεία τους, ανακαλύπτουν τον εαυτό τους· έναν εαυτό που αγνοούσαν· έναν εαυτό όμοιο με ήρωα παραμυθιού. Σήμερα ο καρκίνος έχει χαρακτηριστικά επιδημίας. Oι κοινωνίες επιχειρούν να τον απομονώσουν, ώστε οι απειλητικές φαντασιώσεις που διακινεί να μην στοιχειώνουν την καθημερινότητα. Οι ασθενείς αποφεύγουν να αναφέρονται σε όσα ζουν, νιώθουν και σκέφτονται, γιατί οι «απέξω» συχνά αρνούνται ακόμη και να ακούσουν την λέξη καρκίνος, ενώ αποφεύγουν τον ασθενή, σαν να πρόκειται για εστία μόλυνσης.

«Έρωτας ή τίποτα», ένα βιβλίο για τον έρωτα σε καιρούς μεταμοντέρνους.
«Έρωτας ή τίποτα», αφού ο έρωτας δεν αφορά ένα συναίσθημα που προκύπτει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, αλλά αποτελεί τη δυνατότητα να κατανοήσει κανείς εμπειρικά το νόημα της ύπαρξης. Η παραίτηση από το να είμαστε ερωτικοί, οδηγεί στην παραίτηση από την ίδια τη ζωή.
Τίποτα: Το κενό. Το άδειο. Η απουσία. Η εγκατάλειψη. Η ανυπαρξία. Ο θάνατος.
Η εμπειρία των αδιέξοδων σεξουαλικών επαφών δίχως έρωτα γίνεται η αφορμή για την αναζήτηση του έρωτα που θα αφορά όλη την ύπαρξη.
«Έρωτας ή τίποτα» για όλους εκείνους που δεν αποδέχονται το συμβιβασμό της μετριότητας.

Μπορεί, άραγε, το καθημερινό και οικείο να πάψει να αποτελεί έρημη χώρα της σεξουαλικής επιθυμίας, και να μετατραπεί σε θερμοκήπιο των πιο σπάνιων λουλουδιών του ερωτικού πάθους;

Ευτυχία, ευγνωμοσύνη, ευημερία.

«Εὖ». Δύο γράμματα είναι αρκετά για να ρίξουν φως σε μια λέξη, ένα συναίσθημα, μέχρι και στον τρόπο που βλέπουμε την ίδια μας τη ζωή.

Με οδηγό αυτή τη μικρή λέξη, το «Εὖ», ο Λεωνίδας Καραΐσκος ανακαλύπτει το καλό μες στην καθημερινότητά μας. Μέσα από τις ιστορίες του, ταξιδεύει τον αναγνώστη σε έναν κόσμο γεμάτο συναίσθημα, σε έναν κόσμο που μπορούμε να κατοικήσουμε όλοι– αρκεί να στρέψουμε την προσοχή μέσα μας.

Ζούμε σ’ έναν κόσμο που επιδιώκει πάση θυσία την ευτυχία. Το να είναι κανείς ευτυχισμένος έχει γίνει όχι μόνο σκοπός ζωής για πολλούς από εμάς, αλλά επίσης δικαίωμα και υποχρέωση, άλλη μία εκδοχή του αμερικανικού ονείρου – πράγματι, ποιος θα ισχυριζόταν ποτέ ότι θέλει να είναι και να παραμείνει δυστυχής; Ως αρωγός στην κατάκτηση αυτού του επιθυμητού στόχου, κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’90, αναδύθηκε μια καινούργια επιστήμη: η Θετική Ψυχολογία…

“Οι γονείς μου μου τη σπάνε”, “Η μάνα μου δεν με καταλαβαίνει”, “Ο πατέρας μου μου βάζει τις φωνές αν αργήσω λιγάκι”, “Οι δικοί μου μου φέρονται σαν να είμαι μωρό”. . . Αυτά είναι μόνο ένα ελάχιστο δείγμα των παραπόνων που εκφράζουν πολλά παιδιά που έχουν φτάσει στη δύσκολη ηλικία της εφηβείας. “Το παιδί μου έχει γίνει επιθετικό”, “Το παιδί μου δεν θέλει πια να το αγκαλιάζω και να το φιλάω”, “Το παιδί μου θυμώνει όταν το συμβουλεύω, βρίζει και κάνει του κεφαλιού του, αργεί να γυρίσει τα βράδια”, “Φοβάμαι τις κακές παρέες”, “Η κόρη μου άρχισε να βγαίνει με αγόρια. . . Πώς να της μιλήσω για τους κινδύνους που έχει να αντιμετωπίσει στο θέμα του σεξ;”, “Ο γιος μου έχει γίνει δακτυλοδεικτούμενος στο σχολείο. Οι καθηγητές του μου κάνουν συνεχώς παράπονα . . .” Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους προβληματισμούς των γονέων που έχουν εφήβους. Τι, αλήθεια, μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να περάσουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα τη δύσκολη ηλικία της εφηβείας που τη χαρακτηρίζει η επανασταστικότητα, η άρνηση, οι αμφιβολιές, η οργή, η τάση να πιστεύουν πως τα ξέρουν όλα και μπορούν να αντιμετωπίσουν μόνα τους κάθε κίνδυνο; Πώς μπορεί ο γονιός να στηρίξει το παιδί του αθόρυβα, διακριτικά αλλά ουσιαστικά, χωρίς να γίνει μισητός; Η Αλεξάνδρα Βαγιέχο-Ναχέρα, εξαίρετη παιδοψυχολόγος, μας δίνει ένα βιβλίο-οδηγό, πολύτιμο για γονείς και εκπαιδευτικούς. Μας δίνει τη μαγική συνταγή πώς να ζούμε πιο εύκολα με έναν δύσκολο έφηβο.

Ποιός δεν έχει προφέρει ποτέ τα λόγια: «Δεν έχω αυτοπεποίθηση»; Η Μαρτίν αισθάνεται άνετα μέσα στη σχέση της, αλλά πανικοβάλλεται στην ιδέα της αποτυχίας, κι έτσι απέχει από κάθε επαγγελματικό σχέδιο που είναι κάπως φιλόδοξο. Με την Καπυσίν, συμβαίνει το αντίθετο: επιτυχημένη γυναίκα στο επάγγελμά της, αποφεύγει τις στενές σχέσεις, πεπεισμένη ότι δεν μπορεί να αγαπηθεί. Ο Σαρλ μιλά εύκολα μπροστά σε κοινό, ενώ ο Κέβιν παραλύει. Ο Τιμπώ, από την άλλη, σημειώνει επιτυχία σε οτιδήποτε αναλαμβάνει. Παρ’ όλα αυτά, όλοι ομολογούν ότι τους λείπει η αυτοπεποίθηση…

Ανικανότητα επιλογής ή προσωπικής έκφρασης, φόβος απόρριψης ή αμάθειας, φόβος για το μέλλον ή τους άλλους, αμφιβολίες όσον αφορά στις γνώσεις ή στη δημοτικότητά μας – τί είναι ακριβώς η αυτοπεποίθηση;
Η Ιζαμπέλ Φιλιοζά διαλύει κάποιες αποδεκτές ιδέες και μας οδηγεί προς μια καλύτερη κατανόηση των αντιδράσεών μας. Με τη συνήθη σαφήνειά της, προτείνει επίσης ασκήσεις για να αισθανθούμε άνετα με τον εαυτόν μας και τους άλλους και να διεισδύσουμε στα μυστικά εκείνων, την αυτοπεποίθηση των οποίων ζηλεύουμε. Εσείς, που σας λείπει η εσωτερική σιγουριά ή η εμπιστοσύνη στις ικανότητές σας, θα μάθετε να αγαπάτε τον εαυτόν σας λίγο περισσότερο κάθε μέρα.

Ο Ανδρέας Κονάνος δίνει συμβουλές στους γονείς ώστε να μεγαλώσουν τα παιδιά τους δείχνοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, χωρίς καβγάδες και φωνές, αλλά με ηρεμία και πίστη.

Ο συγγραφέας των bestsellers των New York Times Κλέψε Σαν Καλλιτέχνης, Πούλα Σαν Καλλιτέχνης και Κλέψε σαν Καλλιτέχνης: Η Μέθοδος επιστρέφει με το 4ο βιβλίο του. Ο σύγχρονος γκουρού και αγαπημένος συγγραφέας κάθε δημιουργικού ανθρώπου συνεχίζει να μας μυεί στον υπέροχο κόσμο του. Μέσα από 10 κανόνες αναζωπυρώνει την δημιουργική μας διάθεση και μας μαθαίνει πώς να την αξιοποιούμε σε καλές και δύσκολες εποχές.

Τα παιδιά δεν είναι πάντα σε θέση να εκφράσουν με λόγια τον εσωτερικό τους κόσμο, τα συναισθήματα, τους φόβους και τις απογοητεύσεις τους. Αλλά όταν ζωγραφίζουν ή σχεδιάζουν, «φλυαρούν» ελεύθερα και χωρίς μισόλογα, αποτυπώνοντας στο χαρτί τον χαρακτήρα τους και όλα όσα κρύβουν μέσα τους. Ακόμα και ένα απλό σκιτσάκι μάς λέει κάτι για τον μικρό δημιουργό του, αρκεί να μπορούμε να το αποκρυπτογραφήσουμε σωστά: Καλύπτει η ζωγραφιά όλη την επιφάνεια του χαρτιού, χρησιμοποιεί συγκεκριμένα χρώματα, πιέζει έντονα το μολύβι; Γιατί δεν έβαλε χέρια στη φιγούρα του μπαμπά, γιατί έβαλε ψηλά κάγκελα στο σκίτσο του σπιτιού του;

Η ικανότητα να ερμηνεύουν τέτοια «εικαστικά» μηνύματα είναι πολύ σημαντική για τους γονείς. Τους βοηθά να κατανοήσουν ουσιαστικά τον χαρακτήρα και τα συναισθήματά του παιδιού τους, έτσι ώστε να σεβαστούν τις φυσικές κλίσεις και δυνατότητές του και να πάρουν τις καλύτερες αποφάσεις για την ανατροφή του.