ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Το πράσινο σημειωματάριο που αφήνει ο Τζούλιαν στο καφέ της Μόνικας, φέρνει κοντά έξι αγνώστους, οδηγώντας τους σε απροσδόκητες φιλίες και αγάπες. Οι ζωές τους συνυφαίνονται, αποκαλύπτοντας στο τέλος τη δύναμη και το μεγαλείο της ειλικρίνειας.

Αυτό που η Μαρίνα ξέρει, είναι ότι ο σύντροφός της Δηµήτρης είναι ένας αδιάφορος γι’ αυτήν άντρας µε αλλοπρόσαλλη συµπεριφορά, που τον κάνει απρόσιτο.

Αυτό που δεν ξέρει, όµως, είναι ότι πρόκειται για έναν ψυχοπαθή κατά συρροή δολοφόνο, µια βαθιά πληγωµένη ψυχή, που παλεύει µε τους δικούς της δαίµονες και που ωθείται σε έναν ατέρµονο αγώνα κυριαρχίας.

Εγκλωβισµένη σε µια σχέση που µε την πρώτη µατιά φαίνεται να είναι δυσλειτουργική, η Μαρίνα ζητά τη συνδροµή του Αλέξη, ενός δυναµικού ψυχοθεραπευτή, µε την ελπίδα να βρει τη δύναµη να φέρει την κάθαρση στη ζωή της. Ο Ζακ, ένας γοητευτικός ιδιωτικός αστυνοµικός, προσλαµβάνεται από την ίδια προκειµένου να τη βοηθήσει να διαλευκάνει τα αίτια της αποµάκρυνσης του Δηµήτρη.

1881. Η Θεσσαλία με την Συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως επιστρέφει στους κόλπους της μητέρας Ελλάδας. Πολλοί Έλληνες της Μικρασίας αγοράζουν μεγάλα τσιφλίκια και έρχονται για εγκατάσταση στον θεσσαλικό κάμπο που βράζει από την αντίδραση των εξαθλιωμένων αγροτών που βλέπουν τα όνειρά τους να σβήνουν. Ο Αχιλλέας Κωνσταντινίδης, γυιός μεγαλοτσιφλικά των Τρικάλων, πνεύμα ανήσυχο και μεγάλος γυναικάς, από ένα γύρισμα της Τύχης και της Ανάγκης, θα βρεθεί αρραβωνιασμένος με τη μικρή ορφανή Ειρήνη, το κορίτσι που ονειρευόταν να παντρευτεί ο μικρότερος αδελφός του ο ευαίσθητος κι ονειροπόλος Χριστόφορος. Ανάμεσα στα δυο αδέλφια σιγοκαίει ο συγκαλυμμένος ανταγωνισμός και το μίσος. Ο ένας οπαδός ένθερμος του Δηλιγιάννη κι ο άλλος Τρικουπικός, θα στέκονται πάντοτε απέναντι ο ένας στον άλλον. Το μόνο που τους ενώνει, είναι ο τυφλός έρωτας για την ίδια γυναίκα. Το ξέσπασμα του Ελληνοτουρκικού Πολέμου το 1897 θα φέρει τη χώρα στο χείλος της καταστροφής και τα δυο αδέλφια θα δουν τις ζωές τους να ανατρέπονται…

«Δε θέλω να με θυμούνται για το ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ, ούτε για το βραβείο Νομπέλ, αλλά για την εφημερίδα».
GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ

Σε αυτή την έκδοση συγκεντρώνονται πενήντα δημοσιογραφικά κείμενα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες αντιπροσωπευτικά της πολυετούς καριέρας του στον Τύπο – όταν εργαζόταν ως μαχόμενος δημοσιογράφος κυνηγώντας… σκάνδαλα, ενώ παράλληλα έγραφε τα μυθιστορήματα που του χάρισαν το Βραβείο Νoμπέλ το 1982. Από τα πρώτα του κείμενα, σε εφημερίδες της Κολομβίας, έως τα εκτενέστερα, πιο μυθιστορηματικά, ρεπορτάζ του από το Παρίσι και τη Ρώμη, και τη στήλη που διατηρούσε στην ισπανική El País, αποκαλύπτεται ένας σπουδαίος συγγραφέας, ένας φανατικός της δημοσιογραφίας, με το ύφος, το πνεύμα, το βάθος και το πάθος που αγαπήσαμε στη λογοτεχνία του.

«Κι όταν πια ξέφτισαν τα νυφικά και μαράθηκαν τα άνθη λεμονιάς, βρέθηκαν πεταμένες, κλεισμένες σε ένα κουτί παπουτσιών, φορώντας ακόμα το νυφικό με τις φθαρμένες δαντέλες.»

“Το σπίτι του ύπνου” είναι το δεύτερο μυθιστόρημα του Τζόναθαν Κόου που μεταφράζεται στα ελληνικά μετά το “Τι ωραίο πλιάτσικο!”. Ο Κόου μέσα από “Το σπίτι του ύπνου” μας υποβάλλει την ιδέα ότι η διάκριση ονείρου, μνήμης και πραγματικότητας στον σημερινό κόσμο είναι δυσδιάκριτη. Η δεκαετία του 1980 ήταν η δεκαετία των υπερβάσεων και των επαμφοτερισμών, αλλά και της αναζήτησης, που εκφράζεται μέσα από την επιστροφή σε ξεχασμένα βιβλία ή χαμένα φιλμ. Απώλεια και αναζήτηση χαρακτηριζουν και τις ανθρώπινες σχέσεις. Φοιτητικές συντροφιές που διαλύονται μετά το πέρας των σπουδών, σχέσεις που παγώνουν, έρωτες που αιωρούνται και μετατρέπονται σε περιπέτειες αναζήτησης και εξομολόγησης.

H Δανάη τα είχε όλα…
Χρήματα, δόξα, δύναμη, ομορφιά, δύο πρώην συζύγους, πολλούς εραστές και δύο παιδιά που την έκαναν περήφανη…
Kι όμως ήθελε κι άλλα!
Ήθελε να νικήσει το χρόνο για να μείνει νέα κι όμορφη.
Και θα τα κατάφερνε!
Ήθελε να προστατέψει και τη ζωή των γιων της από τον έρωτα για να μην πονέσουν όσο αυτή.
Και το προσπάθησε!
Ο Έρωτας όμως και τα αισθήματα -οι δυο μισητοί εχθροί της…- την ξεπέρασαν κι έφεραν στο δρόμο της τη Mελίνα για να την πολεμήσει και να τη νικήσει και πάλι. Όπως τότε στην Aργεντινή…
Γιατί, ως γνωστόν, από καταβολής κόσμου, ο έρωτας δε δίνει ποτέ λογαριασμό σε κανέναν!…

Ένας Ισραηλινός δημοσιογράφος, αναζητώντας την ταυτότητα του πατέρα του, φτάνει το 1977 στην Κύπρο. Οι πληροφορίες που συγκεντρώνει αποκαλύπτουν μια συνταρακτική αλήθεια, ενώ στην υπόθεση φαίνεται να εμπλέκονται τα ονόματα δύο κορυφαίων στελεχών της κυπριακής Αριστεράς, ένας από τους οποίους διατηρούσε κρυφή σχέση με την Ελληνοεβραία μητέρα τού δημοσιογράφου. Συγχρόνως, όσα μαθαίνει για το ταξίδι των δύο στελεχών στην Ελλάδα τον Οκτώβρη του 1948 και την πολύμηνη περιπέτειά τους στην Ευρώπη και στην Αφρική ρίχνουν φως στις απαρχές του Κυπριακού λίγο πριν από την έκρηξη.

1. Λιμάνι Πειραιά 2012
Επιβίβαση
2. Στάση στο λιμάνι της έλλειψης
3. Στάση στο λιμάνι της οικονομίας
Στάση στην πλωτή πόλη
4. Στάση μεταξύ ουρανού και γης
Στάση στην ύλη
Στάση στην ενέργεια και στη δόνηση
Στάση στη ζωγραφική
Στάση στη μουσική
5. Στάση στην γυναικεία φύση
Στάση στο λιμάνι του Έρωτα
Στάση στο λιμάνι της προσευχής
Στάση στις επιλογές
Στάση στο λιμάνι της αφύπνισης
Στάση στο λιμάνι των αξιών και των νόμων
Πίσω στο λιμάνι του Πειραιά
6. Στάση στο λιμάνι της ευτυχίας
Στάση στο λιμάνι της επιτυχίας
Στάση στο λιμάνι των δοκιμασιών και του ηρωισμού
Στάση στο λιμάνι της επιθυμίας
Στάση στο λιμάνι της δύναμης και της πίστης
Στάση στο λιμάνι της μοναξιάς
Στάση στο λιμάνι της θετικής σκέψης
Στάση στο λιμάνι του μυστικού γάμου
7. Στάση στο λιμάνι «Το δέντρο της μονής Αρκαδίου»
Στάση στο λιμάνι της εξουσίας
Στάση στο λιμάνι «Σκέφτομαι άρα υπάρχω»
Στάση στο λιμάνι του χρόνου
Η στιγμή του Ελύτη:
Και η στιγμή του Σεφέρη:
Στάση στο λιμάνι της αθωότητας
8. Στάση στο λιμάνι της θλίψης και του πένθους
Στάση στο λιμάνι «Ωδή για την Ομορφιά»
9. Στάση στο λιμάνι «Αγαπώ τον εαυτό μου»
Στάση στο λιμάνι της Αγάπης
Στάση στο λιμάνι της προσμονής
Στάση στο λιμάνι της ψυχής
Στάση στο λιμάνι των δύο πόλων
Στάση στο λιμάνι του παιχνιδιού
10. Στάση στο λιμάνι του Θεού
Στάση στο λιμάνι «παρτιτούρα για μια νέα ζωή»!
Στάση στο λιμάνι του ουράνιου τόξου
Στάση, για λίγο μόνο, στο λιμάνι των ποιητών και του Καζαντζάκη
Στάση στο λιμάνι του Πειραιά. Τέλος.

Η Madeline Miller ξαναγράφει την Ιλιάδα ως το δυνατότερο τραγούδι αγάπης που έχει ακουστεί ποτέ.

Μία αλυσίδα φόνων στην καρδιά του Εμφυλίου. Ένας φάκελος με ένοχα μυστικά δωσιλόγων. Η αναμέτρηση του Νίκου Αγραφιώτη με τα πάθη του Διχασμού

Οι ήρωες της Αλκυόνης Παπαδάκη, σαν μοναχικοί γλάροι, περπατούν μέσα στη βροχή και ζωγραφίζουν εικόνες στην ψυχή μας. Ένα λυρικό μυθιστόρημα για την αέναη αναμέτρηση μάνας κόρης και τον προδότη έρωτα, αυτόν που διαλέγουμε εμείς…

Ιρλανδία, 1957. Ενώ η Καθολική Εκκλησία κυβερνά τη χώρα με άτεγκτη πυγμή, ο προτεστάντης επιθεωρητής Στράφορντ καλείται σε μια κωμόπολη της Κομητείας Γουέξφορντ προκειμένου να διαλευκάνει τον φόνο ενός ιερέα ο οποίος εντοπίστηκε δολοφονημένος στο Μπαλιγκλάς Χάουζ, προγονική έδρα της αριστοκρατικής οικογένειας Όσμπορν. Όμως στην προσπάθειά του να διαλευκάνει την υπόθεση, ο νεαρός αστυνομικός βρίσκεται αντιμέτωπος με πολλά ανυπέρβλητα εμπόδια, από το πυκνό χιόνι που πέφτει ακατάπαυστα και καλύπτει τα πάντα μέχρι τον όρκο σιωπής που φαίνεται να τηρεί απαρέγκλιτα η μικρή εκείνη κοινότητα. Δεν αργεί, ωστόσο, να διαπιστώσει ότι κυρίως οι Όσμπορν είναι αυτοί που κρύβουν κάτι άλλο πίσω από το πρόσωπο που παρουσιάζουν. Ο Στράφορντ, όταν ξαφνικά εξαφανίζεται ο Τζένκινς, ο βοηθός του, πασχίζει να βρει την άκρη του νήματος, προτού το χιόνι και τα κλειστά στόματα εξαλείψουν όλα τα ίχνη. Στο Χιόνι ο Τζων Μπάνβιλ χτίζει το μυστήριο με εκλεπτυσμένη ακρίβεια και φορτίζει την πλοκή με αμείωτη αγωνία. Μας παραδίδει ένα απολαυστικό μυθιστόρημα το οποίο είναι αδύνατον να αφήσουμε από τα χέρια μας πριν φτάσουμε στην τελευταία του σελίδα.

Μια σχεδόν αυτοβιογραφική νουβέλα στην οποία ο μεγάλος συγγραφέας καταγράφει την παιδική και εφηβική ηλικία.

Ένα ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα για τα πληγωμένα μας αισθήματα, τα τραύματα της απόρριψης, αλλά και τη γοητεία της αυτοκαταστροφής που ελλοχεύει μέσα μας.

«Είναι η υποταγή», είπε απαλά ο Ρεντιζέ. «Η ανατρεπτική και απλή ιδέα, που ως τότε δεν είχε ποτέ εκφραστεί με τόση δύναμη, ότι το απόγειο της ανθρώπινης ευτυχίας έγκειται στην απόλυτη υποταγή. Πρόκειται για μια ιδέα που θα δίσταζα να παρουσιάσω στους ομόθρησκούς μου, που ίσως να την έκριναν βλάσφημη, όμως για μένα υπάρχει μια σχέση μεταξύ της απόλυτης υποταγής της γυναίκας στον άντρα, όπως την περιγράφει η Ιστορία της Ο, και της υποταγής του ανθρώπου στον Θεό, όπως τη θεωρεί το ισλάμ».

Σε μια Γαλλία αρκετά κοντινή στη σημερινή, ένας άντρας ακολουθεί πανεπιστημιακή καριέρα. Η διδασκαλία τον ενδιαφέρει ελάχιστα, προσδοκά μια βαρετή αλλά ήρεμη ζωή, μακριά από τα μεγάλα ιστορικά δρώμενα. Ωστόσο, οι δυνάμεις που δρουν στη χώρα έχουν διασπάσει το πολιτικό σύστημα, επιφέροντας τελικά την κατάρρευσή του. Αυτή η ενδόρρηξη χωρίς αναταράξεις, χωρίς αληθινή επανάσταση, εξελίσσεται σαν εφιάλτης.
Το ταλέντο του συγγραφέα, η οραματική του δύναμη, μας παρασύρουν σε ένα αμφίσημο και ολισθηρό έδαφος? το βλέμμα του στον γηράσκοντα πολιτισμό μας κάνει να συνυπάρχουν σε αυτό το μυθιστόρημα ποιητικές διοράσεις, κωμικές σκηνές και μια μοιρολατρική μελαγχολία.

Ένας συναρπαστικός πολιτικός και ηθικός μύθος.

To 1941, ο Αμερικανός δημοσιογράφος Βάριαν Φράι φτάνει στη Μασσαλία για μια φαινομενικά ακατόρθωτη αποστολή: να φυγαδεύσει, με ελάχιστα μέσα, Eβραίους καλλιτέχνες και συγγραφείς, την ώρα που οι στρατιές του Χίτλερ κατακτούν την Ευρώπη. Ανάμεσά τους ο Αντρέ Μπρετόν, ο Μαρκ Σαγκάλ, η Χάνα Άρεντ, ο Μαξ Ερνστ και ο Χάινριχ Μαν. Ο Φράι επί έναν χρόνο, με κίνδυνο της ζωής του, μπλεγμένος και σε τις προσωπικές του ιστορίες, εκδίδει πλαστά έγγραφα και δημιουργεί ένα κρυφό δίκτυο διάσωσης, παρακάμπτοντας τα εμπόδια των γαλλικών Αρχών αλλά και του προξενείου της χώρας του. Στην πορεία θα κληθεί να επιλέξει ανάμεσα στην ηθική αποστολή και την προσωπική του ευτυχία.

Ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε μια άγνωστη αληθινή ιστορία, «γραμμένο εξαίσια και άψογα τεκμηριωμένο» (Publishers Weekly) από την Αμερικανίδα Τζούλι Όριντζερ (γενν. 1973).

Τη «Φύση Γυμνή» την αφουγκράστηκα. Είναι μια θεολογική αφήγηση: αν ο κόσμος και τα ζώντα πλάσματα είναι δημιουργήματα μιας θεότητας, τότε αναγκαστικά κάθε αφήγηση είναι το ίδιο.