ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Τοποθετημένη στο σήμερα, η Επιστροφή του βαρόνου Βένκχαϊμ αφηγείται την ιστορία του βαρόνου Μπέλα Βένκχαϊμ (ενός ήρωα που θυμίζει τον πρίγκιπα Μίσκιν), ο οποίος αποφασίζει, στο τέλος της ζωής του, να επιστρέψει στη γενέτειρά του στην ουγγρική επαρχία. Δραπετεύοντας από το Μπουένος ‘Αιρες, για να μην αναγκαστεί να πληρώσει τα υπέρογκα χρέη του στα καζίνα της πόλης, όπου ζούσε εξόριστος, ελπίζει να συναντηθεί και πάλι με τη Μάρικα, την αγαπημένη του από τα μαθητικά του χρόνια…

Το καλοκαίρι του 1862, μια συντροφιά νεαρών καλλιτεχνών με αρχηγό τον ταλαντούχο Έντουαρντ Ράντκλιφ καταφθάνει στην Έπαυλη του Σημυδόδασους, στις όχθες του Τάμεση. Σκοπεύουν να περάσουν ένα καλοκαίρι απομόνωσης, μέσα σε μια παραζάλη έμπνευσης και δημιουργικότητας. Ωστόσο, κατά την παραμονή τους εκεί, μια γυναίκα πυροβολείται θανάσιμα, ενώ μια άλλη αγνοείται· ένα κειμήλιο ανεκτίμητης αξίας εξαφανίζεται·
και η ζωή του Έντουαρντ γκρεμίζεται σε ερείπια.

Πάνω από εκατόν πενήντα χρόνια αργότερα, η Έλοντι Γουίνσλο, νεαρή αρχειονόμος στο Λονδίνο, ανακαλύπτει σε έναν χαρτοφύλακα δύο φαινομενικά άσχετα αντικείμενα: τη φωτογραφία μιας γυναίκας με ένδυση βικτοριανής εποχής κι ένα μπλοκ ζωγραφικής με το σκίτσο ενός σπιτιού στην όχθη ενός ποταμού. Γιατί φαντάζει τόσο οικεία στην Έλοντι η Έπαυλη του Σημυδόδασους; Ποια είναι η σαγηνευτική γυναίκα στη φωτογραφία; Άραγε θα αποκαλύψει ποτέ τα μυστικά της;

O πόλεμος –αυτή η «μαύρη πανούκλα»– ξεσπά στην Eυρώπη. H Γαλλία σπαράζει στις όχθες του Σομ και του Λουάρ, εκατομμύρια οι αιχμάλωτοι στα κρεματόρια. O πόλεμος κάνει πιο έντονο το χωρισμό, την απουσία, την αρρώστια, την ανασφάλεια. Mήπως όμως δεν είμαστε πάντα υπό απειλήν, αποκομμένοι, εξόριστοι, σαρακοφαγωμένοι όπως το φρούτο από το σκουλήκι;

Η ΓιόνγκΧιε και ο σύζυγός της είναι δύο άνθρωποι του μέσου όρου. Εκείνος πηγαινοέρχεται δουλοπρεπώς στο γραφείο του, δεν διακατέχεται από καμία φιλοδοξία. Εκείνη δεν τη χαρακτηρίζει κανένα πάθος, είναι απλώς μια αφοσιωμένη νοικοκυρά. Η μονοτονία του γάμου τους ανατρέπεται όταν η ΓιόνγκΧιε αποφασίζει μια μέρα να μην ξαναφάει κρέας. Δεν δίνει εξηγήσεις. «Είδα ένα όνειρο», αυτό λέει μονάχα. Πρόκειται για μια μικρή ένδειξη ανεξαρτησίας, η οποία όμως μπορεί να θεωρηθεί ακραία και να αποδειχθεί ιδιαίτερα επικίνδυνη σε μια χώρα όπως η Νότια Κορέα.

Το βιβλίο-φαινόμενο του BookTok σε ειδική έκδοση με σημειώσεις της E. Lockhart και ερωτικά γράμματα του Γκατ στην Κέιντενς.

Ο Λάννυ είναι ένα μικρό αγόρι που διαφέρει από τα άλλα. Αλλόκοτος και ονειροπόλος, τις περισσότερες μέρες σκαρφαλώνει στα δέντρα, βρίσκει καταφύγιο στις μυστικές κρυψώνες του και χάνεται στον λαβύρινθο της καλπάζουσας φαντασίας του. Οι γονείς του νιώθουν λατρεία, ανάμεικτη με ανησυχία, γι’ αυτό το παιδί που δεν μπορούν να ελέγξουν και να καταλάβουν. Όσο για τους κατοίκους του χωριού όπου έχει εγκατασταθεί η οικογένεια, βλέπουν τον Λάννυ απλώς σαν ένα παιδί «πειραγμένο» και αντιμετωπίζουν καχύποπτα τη σχέση του με τον ηλικιωμένο Πιτ, άλλοτε διάσημο και διαβόητο ζωγράφο, που προκαλεί τα χειρότερα κουτσομπολιά. Μια μέρα, ο Λάννυ εξαφανίζεται.

«Σε περιόδους σαν αυτή, ήταν δελεαστική η σκέψη ότι μια αλλόκοτη υστερία είχε καταλάβει τον βρετανικό λαό».

Η Μέση Αγγλία μάς οδηγεί οκτώ χρόνια πίσω στα περίχωρα του Μπέρμιγχαμ, όπου τα κάποτε ακμάζοντα εργοστάσια αυτοκινήτων έχουν παραχωρήσει τη θέση τους σε φτηνόμαγαζα και στο Λονδίνο, όπου οι κοινωνικές ταραχές παραδίδουν τη σκυτάλη στον πυρετό των Ολυμπιακών Αγώνων και μας προσφέρει ένα λαμπερό καστ χαρακτήρων εν μέσω μιας εποχής, όπου όλα αλλάζουν με ταχύ ρυθμό.

Η εκπληκτική ιστορία της Μπρίντα, μιας από τις νεαρότερες δασκάλες στην Παράδοση των Μαγισσών. Μια τρυφερή και ευχάριστη ιστορία ζωής, στην οποία η μαγεία μιλάει όλες τις γλώσσες της καρδιάς του ανθρώπου.

«Ένα κείμενο της Παράδοσης, αγνώστου συγγραφέα, λέει ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να υιοθετήσει δύο στάσεις: να χτίζει ή να φυτεύει. Οι χτίστες μπορεί να χρειαστούν χρόνια για το έργο τους, κάποτε όμως τελειώνουν αυτό που χτίζουν. Τότε σταματούν και περιορίζονται από τους ίδιους τους τοίχους τους. Όταν ολοκληρώνεται το χτίσιμο, η ζωή χάνει το νόημά της. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που φυτεύουν.