ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

H πεζογραφία του Μπρούνο Σουλτς φημίζεται για την πρωτοτυπία της. Οι εξπρεσιονιστικές ιστορίες του, τοποθετημένες σε έναν φανταστικό χώρο παρόμοιο με τη γενέτειρά του, ανυψώνουν ποιητικά την καθημερινότητα στη σφαίρα του μύθου. Τα συνήθη θέματά του –ο άνεμος, ένα ρούχο, ένα πιάτο με ψάρια– εμφανίζονται αίφνης μυστηριώδη, αλλόκοτα και ικανά να φωτίσουν βαθύτερες αλήθειες. Όπως άλλωστε σημειώνει κάπου ο πατέρας, ένας από τους πιο ελκυστικούς χαρακτήρες που έπλασε ο συγγραφέας, «στην ύλη έχει δοθεί μια ατελείωτη γονιμότητα, μια ανεξάντλητη ζωική ισχύς και συγχρόνως μια γοητευτική δύναμη πειρασμού που μας παρασύρει στο να δημιουργούμε μορφές». Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει τις δύο δημοσιευμένες συλλογές διηγημάτων του, Τα μαγαζιά της κανέλας και Το Σανατόριο κάτω από την κλεψύδρα, καθώς επίσης και τα υπόλοιπα κείμενά του, που συμπληρώνουν το πολύτιμο σώμα της λογοτεχνικής του παραγωγής.

Το 1955 ο δεκατετράχρονος Αφροαμερικανός Έμετ Τιλ ταξιδεύει με το τρένο από το Σικάγο στο Μισισίπι. Σφυρίζει με θαυμασμό, βλέποντας ένα λευκό κορίτσι. Τον απάγουν και τον δολοφονούν, αφού προηγουμένως τον βασανίσουν. (Η φωτογραφία του παραμορφωμένου προσώπου του θα στοιχειώσει τον Γουάιντμαν.)…

Ένας ψυχολογικός και ιστορικός θρίαμβος. Ένα πορτρέτο της ζωής μιας γυναίκας που έζησε ως Πυθία, Πρώτη Κυρία και φωνή του θεού Απόλλωνος.

Όταν ο Τζέιμς Ρέξαμ προσλαμβάνεται ως γραμματέας του μυστηριώδους Τζόναθαν Σκρίβενερ, βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν γρίφο. Καθώς μπροστά του ξεκινάει μια παρέλαση από φίλους του Σκρίβενερ, ο Ρέξαμ προσπαθεί να συνθέσει τα στοιχεία της προσωπικότητας του αόρατου εργοδότη του μέσα από ιστορίες, υπαινιγμούς και μια σειρά από ανατροπές που οδηγούν στην καθαρτήρια κλιμάκωση.
Σε αυτό το αριστουργηματικό μυθιστόρημα, που η δομή του επηρέασε τον Όρσον Γουέλς στη σύλληψη του «Πολίτη Κέιν», ο Κλοντ Χάουτον υφαίνει με αριστοτεχνικό τρόπο ένα συναρπαστικό φιλοσοφικό και ψυχολογικό παιχνίδι. Γραμμένη ανάμεσα στους δύο μεγάλους πολέμους του 20ού αιώνα, η ιστορία του Τζόναθαν Σκρίβενερ αντικατοπτρίζει την περιπέτεια της συγκρότησης της ανθρώπινης ταυτότητας μέσα σε μια κατακερματισμένη πραγματικότητα.
Η νέα σειρά λογοτεχνίας Επιλεγμένα Έργα Λογοτεχνίας περιλαμβάνει επιλογές σημαντικών συγγραφέων της παγκόσμιας βιβλιοθήκης, κλασικών αριστουργηματικών κειμένων, καθώς και βιβλίων που μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά.

Ο πολιτικός λόγος του Αλμπέρ Καμύ, κοιτίδα του ακηδεμόνευτου στοχασμού και του ανθρωπιστικού μέτρου, διεκδικεί επάξια τη διαχρονία. Είναι ένας λόγος εμπνευσμένος που παραμένει ανθεκτικός και επίκαιρος. Και ασφαλώς δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο στην πρώιμη κριτική του σταλινισμού κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Τη δεκαετία του 1950 καθώς και τα πρώτα χρόνια μετά τον θάνατό του, στον αντίποδα των ύβρεων και των επιθέσεων που δεχόταν από ορισμένους διανοούμενους της Αριστεράς, βρέθηκε ένας χώρος που τον υπερασπίστηκε με ακατάλυτη βούληση, ο χώρος των ελευθεριακών.

Tο Zαχίρ είναι μια ιστορία αγάπης, απώλειας και τυραννικού πάθους.
Ένας διάσημος συγγραφέας που, όπως και ο Πάουλο Kοέλο, γράφει για την πνευματικότητα και που επίσης έχει διανύσει το δρόμο του Aγίου Iακώβου, ανακαλύπτει ότι η γυναίκα του η Εστέρ, πολεμική ανταποκρίτρια, τον εγκατέλειψε χωρίς να αφήσει ίχνη.
Στην αναζήτηση της Εστέρ, ο συγγραφέας αναγκάζεται να περιπλανηθεί σε πολλούς δρόμους ακολουθώντας διάφορα στοιχεία. Σαν σύγχρονος Oδυσσέας, πρέπει να αντισταθεί σε πειρασμούς και να βρει τους ανέμους που θα τον οδηγήσουν στο θεμελιώδες κλειδί: την ξεκάθαρη ανακάλυψη του εσωτερικού του εγώ.
Aφήγηση γεμάτη σχόλια και σκέψεις για το χρήμα, τη φήμη και το γάμo, το Zαχίρ συνοδεύει το συγγραφέα, που βυθίζεται στην έμμονη ιδέα του, στο άγχος να βρει τους λόγους που ώθησαν την αγαπημένη του να τον εγκαταλείψει

Ο Μάριο Κόντε, καθώς πλησιάζει όλο και πιο πολύ τα εξήντα του χρόνια, αναζητεί τρόπους να ξεπεράσει την προσωπική κρίση που αντιμετωπίζει αλλά, συγχρόνως, ανησυχεί όλο και περισσότερο για την κατάσταση της χώρας του. Και τότε παρουσιάζεται μια απρόσμενη δουλειά: ένας παλιός συμμαθητής του, ο Μπόμπι, ζητάει τη βοήθειά του και του αναθέτει να ξαναβρεί το άγαλμα μιας Μαύρης Παρθένου που του έχουν κλέψει. Ο Κόντε ανακαλύπτει ότι το συγκεκριμένο άγαλμα μπορεί τελικά να είναι ακόμα πιο πολύτιμο απ’ ό,τι του έχουν πει.

Τοποθετημένη στο σήμερα, η Επιστροφή του βαρόνου Βένκχαϊμ αφηγείται την ιστορία του βαρόνου Μπέλα Βένκχαϊμ (ενός ήρωα που θυμίζει τον πρίγκιπα Μίσκιν), ο οποίος αποφασίζει, στο τέλος της ζωής του, να επιστρέψει στη γενέτειρά του στην ουγγρική επαρχία. Δραπετεύοντας από το Μπουένος ‘Αιρες, για να μην αναγκαστεί να πληρώσει τα υπέρογκα χρέη του στα καζίνα της πόλης, όπου ζούσε εξόριστος, ελπίζει να συναντηθεί και πάλι με τη Μάρικα, την αγαπημένη του από τα μαθητικά του χρόνια…

Το καλοκαίρι του 1862, μια συντροφιά νεαρών καλλιτεχνών με αρχηγό τον ταλαντούχο Έντουαρντ Ράντκλιφ καταφθάνει στην Έπαυλη του Σημυδόδασους, στις όχθες του Τάμεση. Σκοπεύουν να περάσουν ένα καλοκαίρι απομόνωσης, μέσα σε μια παραζάλη έμπνευσης και δημιουργικότητας. Ωστόσο, κατά την παραμονή τους εκεί, μια γυναίκα πυροβολείται θανάσιμα, ενώ μια άλλη αγνοείται· ένα κειμήλιο ανεκτίμητης αξίας εξαφανίζεται·
και η ζωή του Έντουαρντ γκρεμίζεται σε ερείπια.

Πάνω από εκατόν πενήντα χρόνια αργότερα, η Έλοντι Γουίνσλο, νεαρή αρχειονόμος στο Λονδίνο, ανακαλύπτει σε έναν χαρτοφύλακα δύο φαινομενικά άσχετα αντικείμενα: τη φωτογραφία μιας γυναίκας με ένδυση βικτοριανής εποχής κι ένα μπλοκ ζωγραφικής με το σκίτσο ενός σπιτιού στην όχθη ενός ποταμού. Γιατί φαντάζει τόσο οικεία στην Έλοντι η Έπαυλη του Σημυδόδασους; Ποια είναι η σαγηνευτική γυναίκα στη φωτογραφία; Άραγε θα αποκαλύψει ποτέ τα μυστικά της;

O πόλεμος –αυτή η «μαύρη πανούκλα»– ξεσπά στην Eυρώπη. H Γαλλία σπαράζει στις όχθες του Σομ και του Λουάρ, εκατομμύρια οι αιχμάλωτοι στα κρεματόρια. O πόλεμος κάνει πιο έντονο το χωρισμό, την απουσία, την αρρώστια, την ανασφάλεια. Mήπως όμως δεν είμαστε πάντα υπό απειλήν, αποκομμένοι, εξόριστοι, σαρακοφαγωμένοι όπως το φρούτο από το σκουλήκι;

Η ΓιόνγκΧιε και ο σύζυγός της είναι δύο άνθρωποι του μέσου όρου. Εκείνος πηγαινοέρχεται δουλοπρεπώς στο γραφείο του, δεν διακατέχεται από καμία φιλοδοξία. Εκείνη δεν τη χαρακτηρίζει κανένα πάθος, είναι απλώς μια αφοσιωμένη νοικοκυρά. Η μονοτονία του γάμου τους ανατρέπεται όταν η ΓιόνγκΧιε αποφασίζει μια μέρα να μην ξαναφάει κρέας. Δεν δίνει εξηγήσεις. «Είδα ένα όνειρο», αυτό λέει μονάχα. Πρόκειται για μια μικρή ένδειξη ανεξαρτησίας, η οποία όμως μπορεί να θεωρηθεί ακραία και να αποδειχθεί ιδιαίτερα επικίνδυνη σε μια χώρα όπως η Νότια Κορέα.

Το βιβλίο-φαινόμενο του BookTok σε ειδική έκδοση με σημειώσεις της E. Lockhart και ερωτικά γράμματα του Γκατ στην Κέιντενς.

Ο Λάννυ είναι ένα μικρό αγόρι που διαφέρει από τα άλλα. Αλλόκοτος και ονειροπόλος, τις περισσότερες μέρες σκαρφαλώνει στα δέντρα, βρίσκει καταφύγιο στις μυστικές κρυψώνες του και χάνεται στον λαβύρινθο της καλπάζουσας φαντασίας του. Οι γονείς του νιώθουν λατρεία, ανάμεικτη με ανησυχία, γι’ αυτό το παιδί που δεν μπορούν να ελέγξουν και να καταλάβουν. Όσο για τους κατοίκους του χωριού όπου έχει εγκατασταθεί η οικογένεια, βλέπουν τον Λάννυ απλώς σαν ένα παιδί «πειραγμένο» και αντιμετωπίζουν καχύποπτα τη σχέση του με τον ηλικιωμένο Πιτ, άλλοτε διάσημο και διαβόητο ζωγράφο, που προκαλεί τα χειρότερα κουτσομπολιά. Μια μέρα, ο Λάννυ εξαφανίζεται.

«Σε περιόδους σαν αυτή, ήταν δελεαστική η σκέψη ότι μια αλλόκοτη υστερία είχε καταλάβει τον βρετανικό λαό».

Η Μέση Αγγλία μάς οδηγεί οκτώ χρόνια πίσω στα περίχωρα του Μπέρμιγχαμ, όπου τα κάποτε ακμάζοντα εργοστάσια αυτοκινήτων έχουν παραχωρήσει τη θέση τους σε φτηνόμαγαζα και στο Λονδίνο, όπου οι κοινωνικές ταραχές παραδίδουν τη σκυτάλη στον πυρετό των Ολυμπιακών Αγώνων και μας προσφέρει ένα λαμπερό καστ χαρακτήρων εν μέσω μιας εποχής, όπου όλα αλλάζουν με ταχύ ρυθμό.

Η εκπληκτική ιστορία της Μπρίντα, μιας από τις νεαρότερες δασκάλες στην Παράδοση των Μαγισσών. Μια τρυφερή και ευχάριστη ιστορία ζωής, στην οποία η μαγεία μιλάει όλες τις γλώσσες της καρδιάς του ανθρώπου.

«Ένα κείμενο της Παράδοσης, αγνώστου συγγραφέα, λέει ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να υιοθετήσει δύο στάσεις: να χτίζει ή να φυτεύει. Οι χτίστες μπορεί να χρειαστούν χρόνια για το έργο τους, κάποτε όμως τελειώνουν αυτό που χτίζουν. Τότε σταματούν και περιορίζονται από τους ίδιους τους τοίχους τους. Όταν ολοκληρώνεται το χτίσιμο, η ζωή χάνει το νόημά της. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που φυτεύουν.

Ο Αλχημιστής είναι η ιστορία του Σαντιάγο, ενός νεαρού βοσκού της Ανδαλουσίας, που αφήνει την πατρίδα του για να ριχτεί στην αναζήτηση ενός θησαυρού κρυμμένου στις πυραμίδες. Στο δρόμο, ο Σαντιάγο θα συναντήσει μια πανέμορφη γυφτοπούλα, έναν άντρα που αποκαλεί τον εαυτό του βασιλιά κι έναν αλχημιστή, ο οποίος θα τον μάθει να διαβάζει τα σημάδια της μοίρας, να ακούει την καρδιά του και, πάνω απ’ όλα, να ακολουθεί με πίστη και αποφασιστικότητα το όνειρό του.
Απευθυνόμενο στο «παιδί» που ο καθένας μας κρύβει μέσα του, το βιβλίο αυτό του Κοέλο αποτελεί έναν υπέροχο φιλοσοφικό μύθο, εκθαμβωτικό στην απλότητα και τη σοφία του, τον οποίο συχνά -και δίκαια- συγκρίνουν με το Μικρό Πρίγκιπα του Σεντ Εξιπερί.

Ο Γκρην επιστρέφει στον κόσμο των κατασκόπων και της προδοσίας, για να πλέξει το εγκώμιο της ανυπακοής και να δείξει με οξυδερκή και ευαίσθητο τρόπο σε ποια τραγωδία μπορεί να καταλήξει η αδιάλλακτη και άκαμπτη εφαρμογή της έννοιας του “εθνικού συμφέροντος” που πολύ συχνά και εύκολα παραμερίζει τον ανθρώπινο παράγοντα.

Κούβα, 1977. Ο Ιβάν παλεύει να βγάλει τα προς το ζην και όποτε βρίσκει ευκαιρία περιπλανιέται στην αγαπημένη του παραλία, έξω από την Αβάνα. Εκεί γνωρίζει έναν παράξενο άνθρωπο που του διηγείται μια ιστορία: την ιστορία του Ραμόν Μερκαντέρ, του δολοφόνου του Τρότσκι, από τότε που, νεαρός κομμουνιστής, αγωνιζόταν στον Ισπανικό Εμφύλιο μέχρι την εποχή που βγαίνει από τις φυλακές του Μεξικού και καταφεύγει στη Μόσχα.

Ενα μυθιστόρημα με ήρωες δύο διαφορετικές κοπέλες και έναν ανώνυμο επιστολογράφο. Ενα βιβλίο μυστηρίου. Ενα μυθιστόρημα σκέψης, γνώσης, πνεύματος, απόλαυσης, περιπέτειας. Kαι πάνω απ’ όλα η Iστορία της Φιλοσοφίας από την αρχή ως την εξέλιξή της μέχρι σήμερα.

Το Σιντάρτα είναι ένα από τα βασικά μυθιστορηματικά τεκμήρια της σύγχρονης εποχής. Καταγραφή της πορείας ενός ανθρώπου που ψάχνει να βρει τον εαυτό του και τη βαθύτερη αλήθεια της ζωής, γραμμένη με βιβλική σχεδόν απλότητα και ομορφιά, που καταλήγει σ’ έναν παθιασμένο ύμνο της ατομικότητας και της πνευματικής ανεξαρτησίας. Δεν είναι περίεργο που το βιβλίο τούτο, απαλλαγμένο από τις βαριές, αποπνικτικές αναθυμιάσεις της εποχής των ορθοδοξιών και των δογμάτων, έγινε κάτι σαν ευαγγέλιο για τις γενιές του ποπ και του ροκ, για τις γενιές της σύγχρονης μαρκουζικής μεταμαρξιστικής αμφισβήτησης.

Ρώμη, Αύγουστος 2010. Σε μια παλιά πολυκατοικία η Ιλάρια ανεβαίνει με δυσκολία τους έξι ορόφους που τη χωρίζουν από το διαμέρισμά της. Όμως όταν φτάνει στην πόρτα της διαπιστώνει ότι την περιμένει μια έκπληξη. Είναι ένας μαύρος νεαρός που της δείχνει ένα διαβατήριο. «Με λένε Σιμέτα Ιετμεγκέτα Ατιλαπροφέτι», της λέει, «και είσαι θεία μου».

«Οι πολεμιστές του φωτός αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλο από το βλέμμα. Βρίσκονται στον κόσμο, αποτελούν μέρος του κόσμου».
Μέσα από σύντομα, απλά, κι ωστόσο εμπνευσμένα κείμενα -ένα για κάθε μέρα, όπως κάναμε άλλοτε με τα στιχάκια των παλιών ημερολογίων-, ο Πάουλο Κοέλο μάς βοηθά να ανακαλύψουμε τον «πολεμιστή του φωτός» που κρύβουμε όλοι μέσα μας: εκείνον που ξέρει να εκτιμά το θαύμα της ζωής και να ακολουθεί με πίστη τον προσωπικό του μύθο.

«Ο έρωτας έρχεται με τον κατάλληλο άνθρωπο, όχι νωρίτερα» λέει ο Πίνι Σάλτσμαν στον Λίο Φινκλ, έναν νεαρό ιεροσπουδαστή ο οποίος σκέφτεται πλέον να αποκατασταθεί. Αναζητούν μαζί, λοιπόν, την πιο ταιριαστή νύφη. Ο πονηρός προξενητής έχει πολλές πελάτισσες. Οι καρτέλες με τις υποψήφιες έχουν κατακλύσει το γραφείο του. «Τα συρτάρια γέμισαν κιόλας ως απάνω, κι έτσι τις φυλάω σ’ ένα βαρέλι».

Ο ιατροδικαστής Χέρτσφελντ καλείται να συμμετάσχει μαζί με τον αρχίατρο Σνάιντερ στη νεκροτομή μιας ηλικιωμένης, η οποία φαίνεται να αυτοκτόνησε. Διαπιστώνει αμέσως ότι αυτή έχει δολοφονηθεί, προκαλώντας την οργή του προϊσταμένου του. Ένας εγκληματίας που μόλις είχε αφεθεί ελεύθερος εντοπίζεται νεκρός κοντά σε μια βαλίτσα που περιείχε τη σορό μιας ιερόδουλης. Λείπει όμως το φονικό όπλο, μα και οποιαδήποτε ένδειξη ότι οι δύο νεκροί ήρθαν σε επαφή. Στο Ινστιτούτο διαπιστώνεται πως και οι δύο θάνατοι οφείλονται σε δηλητηρίαση από χλωροφόρμιο. Κατηγορείται για αυτόν τον διπλό φόνο ο επιστάτης του Ινστιτούτου. Ο φόνος είχε γίνει με αποδεικτικά στοιχεία του Ινστιτούτου και τα κλειδιά τα είχε μόνο ο επιστάτης.
Είναι όμως αυτή η απόλυτη αλήθεια;