Showing all 5 results

Η ΜΕΙΛΙΧΙΑ

7.10

“Μειλίχια”, μία νουβέλα. “Μειλίχια”, ένας μονόλογος, κατάδυση στην άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής. “Μειλίχια”, ένα κείμενο-καταγγελία στα ερείπια μιας ζωής που αχνίζουν πάνω από το νεκρό κορμί μιας αθώας, μειλίχιας κοπέλας. “Μειλίχια”, μια διεισδυτική ματιά του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι στον ζοφερό κόσμο σύναξη σκιών, ανθρώπων που πούλησαν την ψυχή τους στην αλαζονεία, θυσιάζοντας την ανθρωπιά τους.

ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΥΣΚΙΝ

6.60

Ένα σημαδιακό κείμενο το οποίο διατηρεί όλη του την αξία ακόμη και σήμερα, ιδιαίτερα για λαούς που διχάζονται μεταξύ των δικών τους παραδόσεων και της ιστορικής εξελίξεως. Τον διχασμό αυτό, που εκείνο τον καιρό εξέφραζαν τα δύο ρεύματα των δυτικοφίλων και σλαβοφίλων, με τον Λόγο στον Πούσκιν ο Ντοστογιέφσκι προσπαθεί να τον υπερβή και μας αφήνει ένα μνημείο συνθέσεως σε ανώτερο επίπεδο συγκρουομένων ιστορικών δυνάμεων. Ελευθερώνει έτσι από τα δεσμά του το παρελθόν και ανοίγει δρόμο στο μέλλον.

ΜΠΟΜΠΟΚ ΜΙΚΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΙΩΝΟΒΙΑ

7.10

[…] Το διήγημα “Bobok” δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό “Ο Πολίτης” στις 5 Φεβρουαρίου του 1873, απ’ όπου έγινε και η παρούσα μετάφραση. […] Γεγονός είναι ότι το διήγημα αυτό αγνοήθηκε σχεδόν από το σύνολο της κριτικής της δεκαετίας του 1870. Κυρίαρχη άποψη ήταν ότι πρόκειται για ένα ανόητο, σχεδόν “παθολογικό” διήγημα. Η κριτική όμως του 20ου αιώνα διαμόρφωσε μια νέα σχέση προς τον φανταστικό, γκροτέσκο και σατιρικό “Bobok” του μεγάλου ρώσου στοχαστή κι εκτιμήθηκε η μεγάλη του αξία. […]

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΓΕΛΟΙΟΥ

6.56

Τα κείμενα που φιλοξενούνται εδώ, πρωτοδημοσιεύτηκαν στην «Εποπτεία» και συγκεκριμένα στο ειδικό αφιέρωμα στον Ντοστογιέφσκι που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1981

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΓΕΛΟΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

10.00

Στο Όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου ο συγγραφέας αφηγείται τις εμπειρίες ενός ατόμου που θεωρεί ότι η ανθρώπινη ύπαρξη δεν έχει νόημα ούτε αξία και αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή του. Μια τυχαία συνάντηση με ένα νεαρό κορίτσι και ένα παράξενο ταξίδι θα ενσταλάξουν μέσα του την ελπίδα και την αγάπη για τον συνάνθρωπό του, δίνοντας νέο νόημα στη ζωή του.

Στις Λευκές νύχτες ένας νέος, μοναχικός και ονειροπόλος, περιπλανιέται μια καλοκαιρινή νύχτα στην έρημη Πετρούπολη. Στην προκυμαία του καναλιού θα συναντήσει μια γυναίκα που κλαίει. Εκείνη θα του μιλήσει για τη μοναδική ερωτική περιπέτεια της ζωής της κι αυτός θα την ερωτευτεί, ζώντας πρώτη φορά μια βαθύτερη ευτυχία.

Δύο συγκλονιστικές ιστορίες του Φιόντορ Ντοστογέφσκι στις οποίες αποτυπώνονται οι ενδόμυχες πτυχές της ανθρώπινης φύσης, ενώ οι ήρωες βρίσκονται σε μια αέναη αναζήτηση των χαμένων οδοδεικτών της ψυχής τους. Ο συγγρα­φέας μάς βοηθά να κατανοήσουμε τις ρωγμές της ανθρώπινης ύπαρξης, θεωρώντας ότι η απόσυρση από την πραγματικότητα μπορεί να οδηγήσει στην πνευματική ερήμωση και στην ηθική αδιαφορία.