ΕΝΑΛΙΟΣ

“Οι γονείς μου μου τη σπάνε”, “Η μάνα μου δεν με καταλαβαίνει”, “Ο πατέρας μου μου βάζει τις φωνές αν αργήσω λιγάκι”, “Οι δικοί μου μου φέρονται σαν να είμαι μωρό”. . . Αυτά είναι μόνο ένα ελάχιστο δείγμα των παραπόνων που εκφράζουν πολλά παιδιά που έχουν φτάσει στη δύσκολη ηλικία της εφηβείας. “Το παιδί μου έχει γίνει επιθετικό”, “Το παιδί μου δεν θέλει πια να το αγκαλιάζω και να το φιλάω”, “Το παιδί μου θυμώνει όταν το συμβουλεύω, βρίζει και κάνει του κεφαλιού του, αργεί να γυρίσει τα βράδια”, “Φοβάμαι τις κακές παρέες”, “Η κόρη μου άρχισε να βγαίνει με αγόρια. . . Πώς να της μιλήσω για τους κινδύνους που έχει να αντιμετωπίσει στο θέμα του σεξ;”, “Ο γιος μου έχει γίνει δακτυλοδεικτούμενος στο σχολείο. Οι καθηγητές του μου κάνουν συνεχώς παράπονα . . .” Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους προβληματισμούς των γονέων που έχουν εφήβους. Τι, αλήθεια, μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να περάσουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα τη δύσκολη ηλικία της εφηβείας που τη χαρακτηρίζει η επανασταστικότητα, η άρνηση, οι αμφιβολιές, η οργή, η τάση να πιστεύουν πως τα ξέρουν όλα και μπορούν να αντιμετωπίσουν μόνα τους κάθε κίνδυνο; Πώς μπορεί ο γονιός να στηρίξει το παιδί του αθόρυβα, διακριτικά αλλά ουσιαστικά, χωρίς να γίνει μισητός; Η Αλεξάνδρα Βαγιέχο-Ναχέρα, εξαίρετη παιδοψυχολόγος, μας δίνει ένα βιβλίο-οδηγό, πολύτιμο για γονείς και εκπαιδευτικούς. Μας δίνει τη μαγική συνταγή πώς να ζούμε πιο εύκολα με έναν δύσκολο έφηβο.

Ποιός δεν έχει προφέρει ποτέ τα λόγια: «Δεν έχω αυτοπεποίθηση»; Η Μαρτίν αισθάνεται άνετα μέσα στη σχέση της, αλλά πανικοβάλλεται στην ιδέα της αποτυχίας, κι έτσι απέχει από κάθε επαγγελματικό σχέδιο που είναι κάπως φιλόδοξο. Με την Καπυσίν, συμβαίνει το αντίθετο: επιτυχημένη γυναίκα στο επάγγελμά της, αποφεύγει τις στενές σχέσεις, πεπεισμένη ότι δεν μπορεί να αγαπηθεί. Ο Σαρλ μιλά εύκολα μπροστά σε κοινό, ενώ ο Κέβιν παραλύει. Ο Τιμπώ, από την άλλη, σημειώνει επιτυχία σε οτιδήποτε αναλαμβάνει. Παρ’ όλα αυτά, όλοι ομολογούν ότι τους λείπει η αυτοπεποίθηση…

Ανικανότητα επιλογής ή προσωπικής έκφρασης, φόβος απόρριψης ή αμάθειας, φόβος για το μέλλον ή τους άλλους, αμφιβολίες όσον αφορά στις γνώσεις ή στη δημοτικότητά μας – τί είναι ακριβώς η αυτοπεποίθηση;
Η Ιζαμπέλ Φιλιοζά διαλύει κάποιες αποδεκτές ιδέες και μας οδηγεί προς μια καλύτερη κατανόηση των αντιδράσεών μας. Με τη συνήθη σαφήνειά της, προτείνει επίσης ασκήσεις για να αισθανθούμε άνετα με τον εαυτόν μας και τους άλλους και να διεισδύσουμε στα μυστικά εκείνων, την αυτοπεποίθηση των οποίων ζηλεύουμε. Εσείς, που σας λείπει η εσωτερική σιγουριά ή η εμπιστοσύνη στις ικανότητές σας, θα μάθετε να αγαπάτε τον εαυτόν σας λίγο περισσότερο κάθε μέρα.

Μετά τη βασιλεία του I. Q, του τυραννικού δείκτη νοημοσύνης, οι επιστήμονες σήμερα τονίζουν πόσο μεγάλη είναι η σημασία των ανθρώπινων συναισθημάτων. Ο ρόλος τους είναι ουσιώδης όσον αφορά στην επικοινωνία αλλά και για να γινόμαστε πειστικοί σαν προσωπικότητες.

‘Αγχος, ντροπή, κατάθλιψη, ηττοπάθεια, ανασφάλεια, απειλή, βία, πένθος, μοναξιά… Μήπως όλα αυτά τα κακά που απειλούν τον άνθρωπο έχουν κοινή αιτία; Μήπως μπορούμε να θεραπεύσουμε τα πάθη μας χωρίς αγχολυτικά, αντικαταθλιπτικά, υπνωτικά χάπια; Μήπως η ίδια η ψυχή και τα συναισθήματά μας κρύβουν την θεραπεία για κάθε ασθένεια που πλήττει τον σύγχρονο άνθρωπο;

Στο σχολείο μας μαθαίνουν ένα σωρό «άχρηστα» πράγματα, αλλά τίποτε πώς να είμαστε πιο αποτελεσματικοί σαν άνθρωποι. Είναι πια καιρός να μάθουμε να κατανοούμε τα συναισθήματά μας, αφού αυτά θα μας λυτρώσουν από τις «ασθένειες» που μας κατατρύχουν. Την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, τη δημιουργικότητα, την αυτονομία, την αυτάρκεια, θα τα αντλήσουμε από την νοημοσύνη της καρδιάς μας. Γιατί η νοημοσύνη της καρδιάς του ανθρώπου, νοημοσύνη συναισθηματική, πηγάζει από τις μεταξύ μας σχέσεις…

Ένα βιβλίο συγκινητικό, μεγαλειώδες στην απλότητά του, από την διάσημη Γαλλίδα ψυχολόγο Ιζαμπέλ Φιλιοζά, συγγραφέα πολλών βιβλίων, μεταξύ των οποίων και το μπεστσέλερ Στην Καρδιά των Συναισθημάτων του Παιδιού.

Ο αγώνας της ανεξαρτησίας των Ελλήνων από τον οθωμανικό ζυγό ήταν μια γιγάντια πάλη. Η σημερινή Ελλάδα είναι αποκύημα περισσότερο αυτής της αιματηρής προσπάθειας παρά της Κλασικής περιόδου. Εξαιτίας του οθωμανικού ζυγού που διήρκεσε κοντά τέσσερις αιώνες, εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να υπάρχει στη συνείδηση των Ελλήνων εχθρότητα έναντι των Τούρκων και επίσης καχυποψία απέναντι στις ξένες δυνάμεις, για τις οποίες οι Έλληνες θεωρούν ότι έδρασαν αποκλειστικά για δικό τους όφελος με τη μέθοδο της χειραγώγησης. Οι ξένοι φιλέλληνες υποστήριξαν την επανάσταση των Ελλήνων, αλλά οι ξένες κυβερνήσεις περισσότερο ενδιαφέρονταν για τη σταθερότητα της Ευρώπης όπως διαμορφώθηκε μετά την ήττα του Ναπολέοντα, παρά για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Η χαρισματική ηγεσία του Κολοκοτρώνη έδωσε στην επανάσταση την ώθηση που χρειαζόταν, ενώ η καταστροφή της Χίου και των Κυδωνιών, ο δαυλός του Κανάρη και του Πιπίνου, το ολοκαύτωμα του Μεσολογγίου, ο θάνατος του Βύρωνα, το αιματοκύλισμα της Πελοποννήσου, κινητοποίησαν τις κυβερνήσεις της Ευρώπης και ένας συμμαχικός στόλος υπό τον ναύαρχο Κόρδινγκτον έπλευσε στα ανοιχτά του Ναυαρίνου, όπου θα παιζόταν η τελευταία πράξη του ηρωϊκού δράματος. . .