ΠΟΤΑΜΟΣ

«Η διάρκεια της ζωής μου ανακαλύπτω πως έχει αρχίσει να με κουράζει. Μπορώ, έστω και χαμηλόφωνα, να ομολογήσω κάτι που λίγα χρόνια νωρίτερα θα μου φαινόταν αδιανόητο. Να μην ελπίζω. Κι οι περιέργειες που έχω συσσωρεύσει τόσα χρόνια και τελικά περιφέρω αναίτια στους ώμους μου, αυτά τα άπειρα επιμελώς διατηρημένα ράκη, αναζητούν απεγνωσμένα τους τίτλους τέλους, καταδικασμένα να χαθούν, χωρίς να έχουν αποκτήσει καμιά ταπεινή χρηστικότητα».

Η Ακαδημία Αθηνών στις 22.12.16 απένειμε στον Κώστα Βρεττάκο και το μυθιστόρημά του “Ασκήσεις περιέργειας” το βραβείο Μυθιστορήματος (Πέτρου Χάρη).

Ο Περικλής Κοροβέσης με αχαλίνωτο και ενίοτε μαύρο χιούμορ ακολουθεί τον ήρωά του που βρίσκεται εγκλωβισμένος με άπιαστα αντικείμενα του πόθου στις παραλίες της Κεφαλονιάς. Κάθε του κίνηση έχει το βάρος της προσδοκίας και το σπέρμα της αποτυχίας. Κι αυτός, οικείος και αξιαγάπητος αυτοσαρκάζεται ανηλεώς.

Πρόλογος: Κώστας Βρεττάκος

1912-2012
100 χρόνια από τη γέννηση του Νικηφόρου Βρεττάκου
Οι εκδόσεις Ποταμός παρουσιάζουν, σε μια σειρά μικρών βιβλίων με το γενικό τίτλο Γράμματα, εξομολογητικά κείμενα του ποιητή γραμμένα υπό μορφή επιστολών και προσωπικών σημειώσεων.

«… είναι στιγμές που νιώθω μια περίεργη αγάπη για το άσπρο αυτό ριγωμένο χαρτί, που το χέρι μου ακουμπά πάνω του και η ψυχή μου υπαγορεύει».
Νικηφόρος Βρεττάκος, «Ενώπιος ενωπίω»

Πρόλογος από τον Γκιγιώμ Απωλλιναίρ

μτφρ. Καλλιόπη Μανδηλαρά

«Η ερωτική λογοτεχνία είναι εκείνη που πάντα θα καλεί τον αναγνώστη όχι μόνο να κρυφοκοιτάξει και να φαντασιωθεί, αλλά και να δει τον άνθρωπο γυμνό και απαλλαγμένο από κάθε κοινωνικό, φυλετικό ή θρησκευτικό, περιοριστικό ένδυμα.»

Ο Καναπές στο χρώμα της φωτιάς, του Φουζερέ ντε Μονμπρόν, είναι ένα από τα πολλά έργα, που μαζί με το Le sofa του ντε Κρεμπιγιόν του υιού, συγκροτούν την λογοτεχνία των μεταμορφώσεων, όπου εκεί εκδηλώθηκε πρωτίστως η επιρροή των παραμυθιών της Ανατολής στους ευρωπαίους συγγραφείς. Στην Ιταλία, το πιο ιδιαίτερο και επιτυχημένο δείγμα της, είναι το θέατρο fiabesque1 του Γκότζι. Στην Αγγλία, είχε ήδη επινοηθεί από την ιδιοφυία του Σαίξπηρ και οι κωμωδίες του δεν περίμεναν την Ανατολή να έρθει να υπενθυμίσει στη Δύση, πως οι μεταμορφώσεις δεν είχαν ποτέ παρέλθει την περίοδο του παγανισμού.

Το αγρίμι γράφτηκε στη διάρκεια της Κατοχής σ’ ένα είδος ημερολογιακών σημειώσεων: Αυτοψυχογραφία και ταυτοχρόνως χρονικό, εκφράζει τόσο την υποκειμενική όσο και την αντικειμενική πραγματικότητα που έζησε και είδε ο Νικηφόρος Βρεττάκος εκείνα τα χρόνια, χωρίς καμμία μυθιστορηματική προέκταση ή ανάπλαση. Το κείμενο έχει διατηρήσει την πιστότητα ενός προσωπικού ημερολογίου στο οποίο καταγράφονταν από τη μία οι αντιδράσεις και τα συναισθήματα του συγγραφέα κι από την άλλη τα γεγονότα που διαδραματίζονταν γύρω του.