Showing 19–27 of 41 results

ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΜΟΣ Η’-ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ,Ο ΕΧΘΡΟΣ ΛΑΟΣ

16.20

ΡΩΜΙΟΣ: Αρκετά!… Και τώρα μια τελευταία διευκρίνιση. Είπα ότι το έργο μας είναι κωμωδία. Αλλά δεν είναι απλώς διότι έτσι γράφτηκε ή διότι το λέμε εμείς. Είναι κωμωδία για έναν άλλο σοβαρότερο και πολύ πιο έγκυρο λόγο: Το δηλώσαμε ως κωμωδία, το υποβάλαμε στη λογοκρισία ως κωμωδία και ενεκρίθη ως κωμωδία δια της υπ’ αριθμόν 199 αποφάσεως. Δε θέλω με τούτο να πω ότι δυνάμει του νόμου τάδε είστε υποχρεωμένοι να γελάσετε. Κάθε άλλο! Επισημαίνει απλώς ότι οποιαδήποτε ομοιότης της κωμωδίας μας με δράμα είναι τελείως συμπτωματική.

Απόσπασμα από το θεατρικό έργο: «Το μεγάλο μας τσίρκο», Μέρος πρώτο, Έναρξη, από το Θέατρο, τόμος Η’, Κέδρος, 2010

ΛΟΓΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ-ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

18.00

Ο δίσκος αυτός, περιλαμβάνει τριάντα (30) γνωστές και άγνωστες μελοποιήσεις έργων δέκα (10) μεγάλων Ελλήνων ποιητών από εννέα (9) σπουδαίους συνθέτες του 20ού αι., ερμηνευμένες με πρωτότυπο και εκφραστικό τρόπο από τον Σπύρο Σακκά στο τραγούδι και τον Γιώργο Κουρουπό στο πιάνο. Η έκδοση συνοδεύεται από δίγλωσσο πολυσέλιδο φυλλάδιο με σχόλια και τα ποιητικά κείμενα. Η παραγωγή και η επιμέλεια της έκδοσης είναι του Νίκου Διονυσόπουλου. Η πλούσια παραγωγή ελληνικής μουσικής στον 20ό αιώνα, στο χώρο της λαϊκής αλλά κυρίως της έντεχνης φωνητικής μουσικής, σηματοδοτείται από το σμίξιμο σπουδαίων συνθετών από τον Μητρόπουλο και τον Κουνάδη μέχρι τον Χατζιδάκι και τον Θεοδωράκη, με τους μεγάλους ποιητές μας αυτού του αιώνα από τον Καβάφη και τον Ρίτσο μέχρι τους δύο νομπελίστες Σεφέρη και Ελύτη. Έτσι το ελληνικό τραγούδι, ως αρμονική συνύπαρξη μουσικής και λόγου, συνεχίζει μια παλαιά παράδοση. Ιδιαίτερα η σύζευξη της λόγιας μουσικής δημιουργίας με τον ποιητικό λόγο, επιχειρεί να δημιουργήσει μια νέα οντότητα, που και το ποίημα να μετουσιώνει, αλλά και την μουσική σκέψη να προάγει. Ο Σπύρος Σακκάς και ο Γιώργος Κουρουπός στην πολύχρονη συνεργασία τους, ανιχνεύουν, μελετούν και ερμηνεύουν σημαντικές στιγμές απ’ αυτήν την πλούσια παραγωγή. Στην ανθολόγηση που έγινε γι’ αυτόν τον δίσκο, προτείνουν τριάντα χαρακτηριστικά έργα που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα αισθητικών αντιλήψεων και μουσικού τρόπου σκέψης. Η παρουσίασή τους στην μορφή «τραγούδια για πιάνο και φωνή» αφ’ ενός μεν τα ενοποιεί ηχητικά και αφ’ ετέρου, που είναι το σημαντικότερο, αναδεικνύει την μουσική σκέψη και πώς αυτή πραγματώνεται στο σμίξιμό της με την ποίηση. Άλλωστε, η μελοποίηση των ίδιων ποιημάτων από διαφορετικούς δημιουργούς προβάλλει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο την πολλαπλότητα των διαφορετικών προσεγγίσεων και την μοναδικότητα του κάθε εγχειρήματος. Επισημαίνεται ότι ο συγκεκριμένος δίσκος δεν αντιμετωπίσθηκε μόνον ως ένα μουσικό ει, αλλά ως έκδοση μουσικής και λόγου. Έτσι, μαζί με το ηχογράφημα του μουσικού υλικού, η έκδοση συνοδεύεται από πολυσέλιδο βιβλιαράκι, όπου εκτός από τα σχόλια για το θέμα «μουσική και ποίηση», περιέχει όλα τα μελοποιημένα ποιήματα, και μάλιστα όπου αυτά διαφοροποιούνται για λόγους μελοποίησης, στην πρωτότυπη μορφή τους, όπως τα έγραψε ο ποιητής. Για αυτή την απόδοση έγινε έρευνα στις πρώτες εκδόσεις, έγινε σύγκριση με τις μεταγενέστερες και τις διάφορες ποιητικές συλλογές, καθώς και με το ποιητικό κείμενο έτσι όπως μελοποιήθηκε από τον κάθε συνθέτη, με τις σχετικές ενδείξεις και αναφορές, και, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι, παρουσιάζονται εδώ με αξιώσεις εκδοτικής επιμέλειας, ως μια ειδική συλλογή μελοποιημένης ποίησης, και μάλιστα με την αισθητική της παλαιάς μονοτυπίας.

ΜΑΚΒΕΘ

14.20

Δράμα σε πέντε πράξεις και είκοσι οχτώ σκηνές. Τον Μάκβεθ του Σαίξπηρ διαβάσαμε με μεγάλη ευχαρίστηση στην υποδειγματική και βαθύτατη μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά. Ο Μάκβεθ είναι η συντομότερη τραγωδία του Σαίξπηρ. Συνίσταται στις πέντε πράξεις ενός “εφιάλτη”, που αρχίζουν και τελειώνουν εν ριπή οφθαλμού. Ο Μάκβεθ είναι στρατηγός στον στρατό του Σκότου βασιλιά Ντάνκαν και θέλει να καταλάβει την εξουσία· για να το πετύχει αυτό θα διαπράξει μια σειρά από φόνους -τον έναν μετά τον άλλον-, ύστερα από προτροπή της γυναίκας του, της Λαίδης Μάκβεθ. Στο τέλος της τραγωδίας θα πεθάνει από το χέρι του ευγενούς Μάκνταφ, αφού οι φόνοι του θα έχουν αποκαλυφθεί. Ο Μάκβεθ έχει καταπνίξει μια επανάσταση και είναι δυνατόν να γίνει βασιλιάς, και έτσι πρέπει να γίνει – επιταγή της μοίρας. Δολοφονεί γι’ αυτόν τον λόγο τον νόμιμο ηγεμόνα Ντάνκαν. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό·…

ΜΙΚΡΕΣ ΣΟΦΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙΣ

14.84

Σχεδόν τυχαία πρώτες ήρθαν οι εικόνες.

Σαν εκείνα τ’ ανάλαφρα σχέδια στη Σχολή Καλών Τεχνών που βγαίνουν μ’ όλη τη σοφία της μονοκοντυλιάς.

Κάπως έτσι ήρθαν κι οι λέξεις. Σχηματίζοντας μικρές σοφίες που σου υπενθυμίζουν πως μεγάλωσες· μεγάλωσες τον ίδιο σου τον εαυτό, τους γονείς σου, το παιδί σου και δεν χωρούν πια να τις κρατάς μέσα σου.

Να λοιπόν που κούρνιασαν σ’ αυτό εδώ το βιβλίο, ένα φθινόπωρο πριν, και περιμένουν να το ανοίξεις για να υπάρξουν ξανά.

ΝΤΙΕΓΚΟ ΚΑΙ ΦΡΙΝΤΑ

9.54

Όταν η Φρίντα ανακοινώνει την πρόθεσή της να παντρευτεί τον Nτιέγκο Pιβέρα, ο πατέρας της σχολιάζει καυστικά: «Θα είναι ο γάμος του ελέφαντα και της περιστέρας». Όλος ο κόσμος δέχεται με σκεπτικισμό το νέο για το γάμο αυτού του σκανδαλιάρικου και φιλάσθενου κοριτσιού με τη «μεγαλοφυΐα» των Mεξικάνων τοιχογράφων, τον Nτιέγκο Pιβέρα, που έχει τα διπλά της χρόνια, το τριπλάσιο βάρος, τον φωνάζουν «δράκο» κι έχει τη φήμη άγριου γυναικοκατακτητή, τον άθεο κομμουνιστή που τολμάει να ζωγραφίζει προς τιμή των Iνδιάνων τοιχογραφίες με τις οποίες παροτρύνει τους εργάτες να πάρουν τις ματσέτες και τα ντουφέκια και να ριχτούν στη μάχη για το γκρέμισμα της δαιμονικής τριάδας του Mεξικού: του κλήρου, της αστικής τάξης, των δικαστών.

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

10.65

Η σειρά «Τετράδια κινηματογράφου» παρουσιάζει με τρόπο εύληπτο και παραστατικό μια σειρά από θέματα της τέχνης του κινηματογράφου.

Απευθύνεται σε όσους σπουδάζουν κινηματογράφο και σε όσους ενδιαφέρονται για την Ιστορία και την εις βάθος μελέτη της κινηματογραφικής τέχνης.

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ

7.50

Το βιβλίο είναι ένας πρακτικός οδηγός για το ντοκιμαντέρ και μία εισαγωγή στη μέθοδο του Κινηματογράφου της Παρατήρησης. Οι δημιουργοί αυτής της προσέγγισης δίνουν έμφαση στον τρόπο και όχι στο θέμα. Δε γοητεύονται από την επικαιρότητα. Αναζητούν θέματα μικρής εμβέλειας, ώστε να διηγηθούν μια οικουμενική ιστορία. Ανιχνεύουν την ποίηση σε τελετουργίες της καθημερινής συμπεριφοράς και φωτίζουν πτυχές της ανθρώπινης φύσης που πολλά ντοκιμαντέρ αγνοούν. Στρέφονται προς την αμφισημία αντί για τη βεβαιότητα, τον υπαινιγμό αντί για τη νοηματοδότηση. Θεωρούν εξίσου πραγματικό τον κόσμο του ασυνείδητου, του ονείρου και του οράματος. Η συγγραφέας προτείνει έναν τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας που είναι πιο κοντά στην τέχνη παρά στην τεκμηρίωση.

Ο ΓΛΑΡΟΣ

11.20

Η μετάφραση το 1966 έγινε από το πρωτότυπο (έκδοση των Απάντων του Τσέχωφ, Πετρούπολη, 1903) σε συνεργασία με τη μητέρα της Ξένιας Καλογεροπούλου, Ίρα Οικονομίδου, που μητρική της γλώσσα ήταν τα ρωσικά.
Η μετάφραση ξαναδουλεύτηκε το 1976 και το 1985, ενώ το 1996, πριν δοθεί στο τυπογραφείο το κείμενο ξαναδουλεύτηκε και έγινε παραβολή με νεότερη έκδοση των Απάντων (Μόσχα, 1978).
Το 2002, πριν από τη δεύτερη έκδοση, η μετάφραση δουλεύτηκε μια τελευταία φορά και στις σημειώσεις ενσωματώθηκαν ορισμένες παραλλαγές, καθώς και όσα είχε περικόψει η λογοκρισία.

Ο ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

7.50

Θεατρικό κείμενο από την παράσταση που ανέβηκε στο Θέατρο Εμπορικόν το 2015.

Ο γυάλινος κόσμος καταπιάνεται με την ανασφάλεια που από τη μια πλευρά οδηγεί ορισμένους σε μια μοναχική απελπισία, η οποία εξαργυρώνεται μόνο μέσα από ερμητικές φαντασιώσεις και μύθους, και από την άλλη δημιουργεί ποιητές οι οποίοι στιγματίζονται μεν από την ενοχή, δικαιώνονται ωστόσο μέσα από το έργο τους.