Showing 1–24 of 54 results

THE OBSCURE PHILOSOPHER- FRAGMENTS

9.54

Heraclitus (c. 535 BC), son of Bloson of Ephesus, probably came of royal blood, was a pre-Socratic Ionian Greek philosopher. Known for his doctrine of change being central to the universe and for the establishing the term Logos in Western philosophy, is recorded as having written a single book On Nature, divided into three discourses, one on the universe, another on politics and a third on theology. The book was deposited in the great Temple of Artemis in Ephesus and made available to visitors for several centuries after Heraclitus’ death. However, his writings only survive today in fragments quoted by other later authors. He was known as “the Obscure” (or “the Dark”) for the deliberate difficulty and unclearness of his teachings. Many subsequent philosophers have claimed to have been influenced by the ideas of Heraclitus.

ΑΓΩΝ ΟΜΗΡΟΥ

7.00

Σχεδόν όλα όσα ονομάζουμε “ανώτερη καλλιέργεια” βασίζονται στην εκπνευμάτωση [] της βαναυσότητας []. Η επώδυνη ηδυπάθεια που εκπέμπει η τραγωδία, έχει βάση της το απάνθρωπο, το άγριο. Ο λεγόμενος έλεος της τραγωδίας, αλλά και καθετί υψηλό, ως τ’ ανώτερα και γλυκύτατα ρίγη της μεταφυσικής, αντλεί τη ηδύτητά του αποκλειστικά απ’ τα συστατικά της αγριότητας που περιέχει. Οι Ρωμαίοι με τις αρένες τους, οι Χριστιανοί μες στην έκσταση του Σταυρού, οι Ισπανοί με τα ικριώματα και τις ταυρομαχίες τους, [] οι εργάτες των παρισινών προαστίων που νοσταλγούν αιματηρές επαναστάσεις [] – όλοι απολαμβάνουν και ζητούν φλογερά να πιουν το μεθυστικό πιοτό της μεγάλης Κίρκης “Αγριότητας”.

ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ

7.50

Ο Ορέστης ικετεύει τον Απόλλωνα για τον εξαγνισμό του οίκου του. Με εντολή του θεού πηγαίνει στην Αθήνα, όπου, καταδιωκώμενος πάντα από τις Ερινύες, προσπέφτει στο άγαλμα της Αθηνάς. Δικάζεται και με την ψήφο της θεάς αθωώνεται. Οι εκδικήτριες Ερινύες μεταβάλλονται σε πνεύματα συγχώρησης, Ευμενίδες, και εγκαθίστανται στο ιερό τους στον Άρειο Πάγο. Το αναπόδραστο της τιμωρίας, η ταλάντευση του ανθρώπου ανάμεσα στη βούλησή του και το θείο θέλημα, η τύφλωση από το πάθος, η εκδίκηση και ο εξιλασμός είναι το σκηνικό των ιδεών της Ορέστειας που ολοκληρώνεται με την τραγωδία αυτή.

ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΠΕΡΣΕΣ

9.60

Η περιπέτεια του κειμένου αυτού αρχίζει το 1964, όταν ο Κάρολος Κούν, σχεδιάζοντας ν’ ανεβάσει τους «Πέρσες», μου ζήτησε να του παραδώσω μια νέα μετάφραση. Στρώθηκα με όρεξη στη δουλειά. Ο Βασίλης Βασιλικός με βοηθούσε δακτυλογραφώντας όσες σελίδες ετοίμαζα: τις περίμενε ο Κούν για τις πρόβες του (που κράτησαν τελικά οκτώ μήνες) και ο Γιάννης Χρήστου για τη μουσική του. Όταν, το καλοκαίρι του 1965, ύστερα από μια επιτυχημένη σταδιοδρομία στο Λονδίνο και το Παρίσι, οι «Πέρσες» παρουσιάστηκαν και στο Ηρώδειο, είχαμε κιόλας μπει στην κρίση των Ιουλιανών: η πολιτική ατμόσφαιρα της εποχής φόρτιζε το έργο με πρόσθετες σημασίες. Ωστόσο το πρόβλημα για μένα ήταν πώς η πρώτη αυτή μορφή της μετάφρασής μου -κι ας παίχθηκε επί χρόνια εντός κι εκτός Ελλάδος από τον Κάρολο Κούν, κι ας ξαναπαίχθηκε στην Επίδαυρο μετά το θάνατό του (το 1987 και το 1988), κι ας δημοσιεύθηκε το 1965 στο περιοδικό Θέατρο και το 1966 αυτοτελώς και εν αγνοία μου από τις «Πολιτικές και λογοτεχνικές εκδόσεις» του εξωτερικού, κι ας χρησιμοποιήθηκε επίσης από τον Θόδωρο Τερζόπουλο στις παραστάσεις του (1990-1992)- με ικανοποιούσε ολοένα και λιγότερο. Όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο οι ενδοιασμοί μου δυνάμωναν. Ήξερα πως θα θεωρούσα το κείμενό μου οριστικό (άρα και δημοσιεύσιμο) μόνο αν το ξαναδούλευα έχοντας ξεδιαλύνει ορισμένα ζητήματα σχετικά με τον τρόπο μετάφρασης της αρχαίας τραγωδίας. Στα 1983, μεταφράζοντας, και πάλι για τον Κούν, τον «Προμηθέα Δεσμώτη», ξαναβρέθηκα μπροστά στα ίδια προβλήματα. Όμως κάποιο προχώρημα μέσα μου είχε γίνει. Τότε επιχείρησα ξανά μιαν άλλη μετάφραση των «Περσών». Το ίδιο και δύο χρόνια αργότερα. Δοκιμές και προσπάθειες ανάμικτες με ελπίδες και απογοητεύσεις. Τέλος, ο επίλογος: η συνεργασία μου με τον Λευτέρη Βογιατζή για τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου (καλοκαίρι 1999). Νέο ξεκίνημα; Όχι ασφαλώς. Αλλά πάντως έναυσμα για μια νέα μεταφραστική επεξεργασία. Γιατί τώρα ήταν δίπλα μου όχι μόνο ένας ταλαντούχος ηθοποιός και σκηνοθέτης, αλλά κι ένας φιλόλογος προσεκτικός και ευαίσθητος στις πιο λεπτές αποχρώσεις του κειμένου. Του οφείλω το γεγονός ότι με βοήθησε να ξαναδώ προσεκτικά την τραγωδία του Αισχύλου και να προχωρήσω σε μιαν ακριβέστερη, ίσως και λειτουργικότερη, μεταφραστική προσπάθεια:στο κείμενο που, με ελάχιστες αλλαγές, κρατάει ο αναγνώστης στα χέρια του.

ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ

8.50

“Ένας καλλιτέχνης μπορεί να ευστοχήσει ή να αστοχήσει στο έργο του, δηλαδή να κερδίσει ή να χάσει τη ζωή του. Ωστόσο, αν μπορεί να πει στο τέλος της προσπάθειάς του ότι κατάφερε να απαλύνει ή να μειώσει όλες τις δουλείες που βαραίνουν τους ανθρώπους, τότε είναι, σε ένα μεγάλο βαθμό, δικαιωμένος, και μπορεί, ως ένα ορισμένο σημείο, να συγχωρήσει τον εαυτό του”. (Απόσπασμα από την Ομιλία του Camus στη Σουηδική Ακαδημία κατά την απονομή του Νόμπελ λογοτεχνίας 1957. Από οπισθόφυλλο του βιβλίου)

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

7.65

Οι ιδέες του Αριστοτέλη που αναπτύσσονται στην Ποιητική του αποτέλεσαν ολόκληρη την ιστορία της δυτικής θεωρίας της κριτικής. Κανένα έργο δεν έχει επηρεάσει τόσο πολύ τη λογοτεχνία όλων των εποχών και κανένα δεν ερμηνεύτηκε τόσο λάθος. Μυστικισμός, ηθικολογία, στρατολόγηση σε αυτό ή στο άλλο λογοτεχνικό είδος… με όλες τις δυνατές ερμηνείες, ο Αριστοτέλης ελάχιστες φορές είχε την ευκαιρία να μιλήσει για τον εαυτό του. Όσο είναι αλήθεια ότι η ακαμψία της Αναγέννησης είναι εντελώς αντίθετη στον ανοιχτό εμπειρισμό του, είναι επίσης αλήθεια ότι η μανία ψυχολογικής εμβάθυνσης των νεώτερων δεν κατάφερε να προσεγγίσει περισσότερο τη σκέψη του. Το βιβλίο του Kenneth McLeish μάς αποκαλύπτει πόσο φοβερή είναι η θεωρία του Αριστοτέλη και αποδεικνύει ότι ο φιλόσοφος αυτός είναι πιο “σύγχρονος” από όλους όσους προσπάθησαν να τον ερμηνεύσουν.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ ΒΑΤΡΑΧΟΙ

9.60

Ο Διόνυσος κατεβαίνει στον Άδη για να φέρει στην Αθήνα έναν άξιο ποιητή, που μετά τον θάνατο των τραγικών λείπει από την πόλη. Οργανώνεται ο περίφημος ποιητικός διαγωνισμός μεταξύ Αισχύλου και Ευριπίδη, όπου ο Αριστοφάνης προκρίνει τον πρώτο.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ ΘΕΣΜΟΦΟΡΙΑΖΟΥΣΑΙ

7.50

Κατά την εορτή των Θεσμοφορίων, όπου απαγορεύεται η παρουσία αντρών, οι γυναίκες συσκέπτονται για το πώς θα τιμωρήσουν τον Ευριπίδη, ο οποίος τις έχει συκοφαντήσει στα έργα του. Ο ποιητής πείθει τον πεθερό του να μεταμφιεστεί σε γυναίκα και να πάει να τον υπερασπιστεί, όπως και συμβαίνει μέχρι τη στιγμή που ο μεταμφιεσμένος αποκαλύπτεται.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ ΠΛΟΥΤΟΣ

7.50

Ο Πλούτος είναι τυφλός και γι’ αυτό χαρίζει τα αγαθά του στους κακούς. Ο φτωχός αγρότης Χρεμύλος τον οδηγεί στον Ασκληπιό για θεραπεία, οπότε ο Πλούτος μοιράζει τα αγαθά του στους καλούς.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

8.50

Η ηρωίδα του έργου Λυσιστράτη πείθει τις Αθηναίες να καταφύγουν σε ερωτική αποχή έναντι των συζύγων τους με σκοπό τον τερματισμό του πολέμου. Στο τέλος επέρχεται η συμφιλίωση. Από τα δημοφιλέστερα αριστοφανικά έργα.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ ΣΦΗΚΕΣ

8.50

Στο πρόσωπο του ανόητου δικαστή Φιλοκλέωνα καυτηριάζονται τα ήθη των δικαστών και παρωδείται η δικομανία των Αθηναίων.

ΒΟΛΤΕΡΟΣ

7.65

Ο υποδειγματικός αυτός διαφωτιστής φιλόσοφος, έζησε και πέθανε ως παρτιζάνος. Ήταν ο αιώνιος, ένθερμος προπαγανδιστής μια αιρετικής πίστης. Αντικείμενο της φιλοσοφίας του Βολτέρου δεν ήταν η προώθηση της έρευνας ή η καλλιέργεια της σκεπτικιστικής αμφισβήτησης.
Αντικείμενο της φιλοσοφίας του και σκοπός της ζωής του ήταν η ανεύρεση μιας νέας πίστης η οποία θα αντικαθιστούσε τη μισητή Χριστιανική θρησκεία.
Η διακωμώδηση των Χριστιανικών προκαταλήψεων και ενθουσιασμών από τον Βολτέρο πράγματι εξυπηρέτησε μια νέα “θρησκεία”, αυτήν του παγκόσμιου Διαφωτισμού. Ο Βολτέρος ωστόσο υιοθέτησε πολλά στοιχεία από την θρησκεία την οποία επιθυμούσε να αντικαταστήσει. Ο Διαφωτισμός μοιάζει με τον Χριστιανισμό όσο αφορά στις κοινές ελπίδες για τη χειραφέτηση της ανθρωπότητας -και στη βαθιά έλλειψη ανοχής προς οτιδήποτε αποτελεί εμπόδιο στις παγκόσμιες φιλοδοξίες του.

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑΡΗ ΦΙΛΗ

7.00

Ο Κρισναμούρτι έγραψε τα γράμματα που ακολουθούν από τον Ιούνιο του 1948 ως το Μάρτιο του 1960 για μια νεαρή φίλη που ήρθε κοντά του πληγωμένη στο σώμα και στην ψυχή.

ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ

7.65

Ο Δημόκριτος από τα Άβδηρα, είναι μετά τον Λεύκιππο, τον διδάσκαλό του, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της ατομικής θεωρίας, η οποία αποτέλεσε το υλιστικό κοσμοείδωλο της σύγχρονης Φυσικής μέχρι και 19ο αιώνα. Οι σημαντικές έρευνες που έκανε ο Δημόκριτος τον οδήγησαν σταδιακά πολύ πέρα από τα όρια της Φυσικής, της Χημείας και των Μαθηματικών, για να ανακαλύψει την επιστήμη της οντότητας σαν σύνολο. Παρά το γεγονός ότι θεωρείται ο πατέρας τα πυρηνικής φυσικής, οι αισθήσεις, ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου, η κοινωνία, η ηθική, η πολιτική και ο νόμος είναι θέματα που αποτέλεσαν αντικείμενο της έρευνάς του. Ο Δημόκριτος είναι αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες στοχαστές.

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ

8.00

Κατάλαβα ότι η αναπηρία και οι πληγές ήταν σαν αποσκευές που έσερνα πάνω σε ένα καρότσι. Έβλεπα το σώμα μου πάνω στο καρότσι και δεν είχα παρά να το μεταφέρω. Στο κάτω κάτω, αν κάποιος περιγελά ό,τι υπάρχει πάνω στο καρότσι δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Το πρόβλημά μου, το χρέος μου, η δουλειά μου είναι να μεταφέρω το καρότσι με αγάπη.

ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΑΠΡΑΞΙΑΣ

8.00

Ο ευρωπαίος άνθρωπος της πράξης λέει: για να είμαι αποτελεσματικός, πρέπει να θέσω έναν ξεκάθαρο στόχο και να αναζητήσω τα μέσα που θα οδηγήσουν στην πραγματοποίησή του με τον πιο άμεσο τρόπο.
Στην κινεζική σκέψη -όπως την παρουσιάζει εδώ ο Φρανσουά Ζυλλιέν, ένας από τους διαπρεπέστερους σινολόγους της εποχής μας- η αποτελεσματικότητα νοείται διαφορετικά.
Ο κινέζος στρατηγός δεν θέτει στόχους ούτε καταστρώνει σχέδια. Αυτό που κάνει είναι να προσπαθεί να ανιχνεύσει και να εκμεταλλευτεί την εσωτερική δυναμική της κατάστασης· να συντονιστεί με τη φυσική πορεία των πραγμάτων, ώστε να κάνει τις συνθήκες να δουλέψουν για λογαριασμό του.
Σύμφωνα με την κινεζική αντίληψη, τότε δρα κανείς με αληθινή αποτελεσματικότητα, όταν απλώς υποβοηθά αυτό που θα συμβεί ούτως ή άλλως. Όταν το αποτέλεσμα της δράσης του προκύπτει αβίαστα, ανεπαίσθητα, σαν από μόνο του.
Γιατί το μέγιστο κατόρθωμα είναι να ενεργήσεις έτσι ώστε να φαίνεται πως ο καθένας θα μπορούσε να καταφέρει αυτό που εσύ πέτυχες. Χωρίς αντίσταση, χωρίς κίνδυνο, χωρίς κόπο.

Ο Francois Jullien (1951) σπούδασε φιλοσοφία στην Ecole Normale Superieur του Παρισιού και σινολογία στα πανεπιστήμια του Πεκίνου και της Σαγκάης. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Paris VII-Denis Diderot. Με το έργο του, και χάρη στη διπλή ιδιότητα του φιλόσοφου και του σινολόγου, επιχειρεί τη συστηματική αντιπαραβολή ευρωπαϊκής και κινεζικής σκέψης. Μέχρι σήμερα, τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε είκοσι γλώσσες. Σημαντικότερα έργα του: Proces ou creation (1989)· La propension des choses (1992)· Figures de l’immanence (1993)· Fonder la morale (1995)· Traite de l’efficacite (1997)· L’ombre au tableau (2004). Στα ελληνικά κυκλοφορεί το Από την Ελλάδα στην Κίνα (Εξάντας 2002).

Η ΓΗ ΣΕ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ

9.60

Στεριά και θάλασσα συναγωνίζονται σε καταστροφικότητα, μέσα από τον ανελέητο πόλεμο των ειδών και των φυλών, κατά την περίοδο της αναταραχής που συγκλόνισε, στα βάθη του χρόνου, τη Γη.

Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ

10.00

Η δύναμη του Σωκράτη βρίσκεται στην τέχνη της ζωής που ονομάζεται φιλοσοφία. Σε μια φιλοσοφία ζωντανή και βαθιά ανθρώπινη, που μας καλεί να την ανακαλύψουμε βήμα προς βήμα, αντλώντας μαθήματα από τις κρίσεις της ύπαρξης και μαθαίνοντας την τέχνη του εσωτερικού διαλόγου για να γίνουμε κύριοι της ζωής μας με την μέθοδο της εργασίας πάνω στον εαυτό μας. Πρόκειται για μια φιλοσοφία που είναι πάντοτε επίκαιρη, παρά τα δυόμισι χιλιάδες χρόνια που πέρασαν από τότε. Η ηρεμία του Σωκράτη, που τον κάνει να είναι ελεύθερος μπροστά στις περιστάσεις, εμπνέει όλους εκείνους που αναζητούν ένα δρόμο προς την ουσία.

Η ΤΕΧΝΗ ΤΩΝ ΣΤΩΙΚΩΝ

7.70

Ξέρουμε ποιους τομείς της ζωής μας ελέγχουμε πραγματικά; Ο στωικισμός έρχεται να μας δείξει πώς πρέπει να ζούμε, να κατανοούμε και να αντέχουμε τις αναπόφευκτες δυσκολίες στην καθημερινότητά μας.

Η ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΓΩ

9.94

Για τους περισσότερους φιλοσόφους το Εγώ είναι ένας “κάτοικος” της συνείδησης. Ορισμένοι διαπιστώνουν την τυπική παρουσία του στην καρδιά των βιωμάτων σαν μια κενή αρχή ενοποίησης. Άλλοι, ψυχολόγοι ως επί το πλείστον, νομίζουν ότι ανακαλύπτουν την υλική παρουσία του, ως κέντρου επιθυμιών και ενεργημάτων, σε κάθε στιγμή του ψυχικού μας βίου. Εμείς θα θέλαμε να δείξουμε εδώ ότι το Εγώ δεν είναι ούτε τυπικά ούτε υλικά μες στη συνείδηση: βρίσκεται έξω από αυτήν, στον κόσμο.Είναι ένα ον του κόσμου, όπως το Εγώ του άλλου.

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΠΤΗΝΩΝ

9.90

Η βοήθεια έρχεται από εκεί που δεν το περιμένουμε αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια μας και να αφουγκραστούμε τη σοφία που έχει να μας διδάξει η φύση.

ΘΕΙΟ ΣΚΟΤΟΣ

8.50

Έρχεται μια στιγμή στην μυητική διαδικασία που όλα τα φαινόμενα της γης σαν πολύχρωμα φώτα μορφών, γοητειών, πλανών, εξουσίας, γνώσης και δύναμης, έρχονται μπροστά στον μαθητή και στήνουν τον χορό τους για να μην προχωρήσει βαθύτερα.

Εκεί, στα βάθη της ύπαρξης, όλο το πολύχρωμο πέπλο της μάγια σβήνει με την μυστηριώδη Παρουσία που αποκαλύπτεται μέσα στο Θείο Σκότος!

Και όταν όλα τα φώτα της μάγια έχουν σβήσει και η απέραντη ελευθερία απλώνει το Κοσμικό της άρωμα, ο μαθητής βιώνει την ύπαρξη ως φαινόμενο και ως νοούμενο!

ΘΕΡΑΠΕΥΣΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ

10.00

Από την Τέχνη της Ζωής, το βιβλίο της Louise L. Hay, ΘΕΡΑΠΕΥΣΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ, που με τη θετική της φιλοσοφία ενέπνευσε και βοήθησε εκατομμύρια αναγνώστες να μεταμορφώσουν τη ζωή τους.

Η Louise L. Hay είναι διάσημη συγγραφέας βιβλίων αυτοβοήθειας, δασκάλα και ομιλήτρια. Υπήρξε μια από τις ιδρύτριες του κινήματος αυτοβοήθειας και πρωτοπόρος στη θεραπεία σώματος-νου. Τα βιβλία της άγγιξαν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο και τους βοήθησαν να βρουν τον δρόμο προς τη θεραπεία, την προσωπική ανάπτυξη και την αυτογνωσία.

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ Η ΕΝ ΤΑΥΡΟΙΣ

7.50

Ο Ορέστης και ο Πυλάδης αναζητούν στη Σκυθία το ξόανο της Αρτέμιδας. Συλλαμβάνονται και οδηγούνται στον ναό της θεάς για να θυσιαστούν. Ιέρεια εκεί είναι η Ιφιγένεια που αναγνωρίζει τον αδελφό της. Παίρνουν το ξόανο και όλοι μαζί φεύγουν κρυφά για την Ελλάδα. Ο βασιλιάς της Σκυθίας τούς καταδιώκει, αλλά τους σώζει η θέα Αθηνά.