SELF-HELP

Τα πάντα είναι πιθανά όταν γνωρίσεις τις τεράστιες δυνατότητες του νου σου. Μέσα στον εγκέφαλό σου, αυτή τη στιγμή, υπάρχουν δυνάμεις και ικανότητες που δεν τις έχεις φανταστεί! Η επιστήμη του Νευρογλωσσικού Προγραμματισμού (NLP) σου προσφέρει δυναμικά και επαναστατικά εργαλεία για να ενεργοποιήσεις και να αξιοποιήσεις όλον αυτό τον κρυμένο θησαυρό, να κατευθύνεις τον νου σου και να πετύχεις σχεδόν τα πάντα. Μπορείς να κάνεις τον εγκέφαλό σου να δουλεύει ενεργά για σένα, αντί να τον αφήνεις στον αυτόματο πιλότο. Το τιμόνι της ζωής σου σου ανήκει. Δε χρειάζεται να κάθεσαι στο πίσω κάθισμα και να σε οδηγούν οι άλλοι άνθρωποι ή οι καταστάσεις. Μπορείς να κάνεις νευροσυσχετισμούς δύναμης και ελευθερίας, μπορείς μέσα σε μια στιγμή να μεταφερθείς από το τέλμα στη δράση και ν’ ανεβάσεις τη ζωή σου σ’ ένα εξαιρετικό επίπεδο.

Ο Χόρχε και ο Ντεμιάν Μπουκάι συζητούν για την πρώτη, την κρισιμότερη και πιο καθοριστική σχέση της ανθρώπινης ύπαρξης: αυτήν που συνδέει τους γονείς με τα παιδιά τους. Προσπαθώντας να εκφράσουν τη δική τους άποψη στα αιώνια ερωτήματα που απασχολούν τον άνθρωπο από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, δε διστάζουν να διαφωνήσουν και δεν προσπαθούν να καλύψουν τις διαφορετικές τους απόψεις. Τι σημαίνει να είσαι γονέας; Ποιος ο λόγος να γίνεις; Τι είναι αυτό που καθιστά κάποιον «περισσότερο γονέα» από κάποιον άλλο; Τι σημαίνει «είμαι πατέρας» και τι «είμαι μητέρα»;

Τρόποι επικοινωνίας με το παιδί όταν η άλλη πλευρά το στρέφει εναντίον σας

Προστατέψτε το παιδί σας από την αποξένωση και ανοίξτε δίαυλο επικοινωνίας

Μετά από ένα επώδυνο διαζύγιο, είναι πιθανό η σχέση σας με τα παιδιά να δοκιμαστεί –ειδικά αν απέναντί σας έχετε έναν… τοξικό πρώην σύντροφο που σας κακολογεί, σας κατηγορεί για όλα, ή επιχειρεί να σας «αντικαταστήσει» φέρνοντας ένα νέο πρόσωπο στη ζωή τους. Τα παιδιά μπορεί να βιώσουν σύγχυση, αντικρουόμενα συναισθήματα, θυμό, αγωνία, κατάθλιψη –κι εσείς να νιώσετε εντελώς ανίσχυροι.

Όσο σπουδαία και λαμπερή αν είναι μια προσωπικότητα σήμερα, κάποτε υπήρξε ένα δεκαεξάχρονο παιδί με ανησυχίες, φόβους και όνειρα.

Σε αυτό το βιβλίο, 80 παγκοσμίως αναγνωρισμένοι, επιτυχημένοι και εξόχως ενδιαφέροντες άνθρωποι γράφουν ένα γράμμα στον νεότερο εαυτό τους, στο παιδί που τότε ξεκινούσε τη ζωή του και έψαχνε να βρει τον δικό του δρόμο…

Η Ελεωνόρα Μελέτη στέλνει ένα μήνυμα με το νέο της βιβλίο: κάθε γυναίκα πρέπει να είναι αποδεκτή όπως ακριβώς είναι.

Για να ανήκουμε πραγματικά κάπου δεν χρειάζεται να αλλάξουμε αυτό που είμαστε, χρειάζεται να είμαστε ο εαυτός μας

Σε μια κοινωνία που χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια να ικανοποιούμε τους πάντες, και με τη διάβρωση της ευγένειας που εξαπλώνεται γύρω μας, είναι εύκολο να παραμείνουμε σιωπηλοί, να κρυφτούμε στις ιδεολογικές φυλακές μας ή να κάνουμε τα πάντα για να ταιριάξουμε, αντί να είμαστε παρόντες με τον αυθεντικό εαυτό μας και να αψηφήσουμε την άγρια ερημιά της αβεβαιότητας και της κριτικής.

Το πραγματικό ανήκειν δεν είναι κάτι που διαπραγματευόμαστε ή επιτυγχάνουμε μαζί με άλλους: είναι μια καθημερινή πρακτική που απαιτεί από εμάς συνέπεια και ακεραιότητα. Είναι μια προσωπική δέσμευση, που κουβαλάμε στις καρδιές μας.

Μέσα από τέσσερις πρακτικές, η Μπρενέ Μπράουν μάς προσφέρει την καθαρότητα και το θάρρος που χρειαζόμαστε για να βρούμε τον δρόμο να επιστρέψουμε στους εαυτούς μας, αλλά και στους ανθρώπους γύρω μας. Και η διαδρομή αυτή περνάει κατευθείαν μέσα από την άγρια ερημιά. «Η άγρια ερημιά», γράφει η Μπράουν, «είναι ένα αδάμαστο και απρόβλεπτο μέρος, γεμάτο μοναξιά και αναζήτηση. Είναι ένα μέρος τόσο επικίνδυνο όσο και συναρπαστικό, που φαίνεται να είναι το λίκνο του πραγματικού ανήκειν.»

Φωνάζει, χτυπιέται, χώνεται παντού, δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί, χάνει την αυτοπεποίθησή του… Ξεχνάει τα πράγματά του, παθαίνει κρίση με το παραμικρό, ουρλιάζει, είναι επιθετικό και αρνητικό στο σχολείο. Είναι δύσκολο στο φαγητό, κάνει ακόμα τσίσα στο κρεβάτι…
Πόσο μεγάλη απογοήτευση προκαλούν στους γονείς αυτές οι συμπεριφορές! Να υπάρχουν άραγε άλλοι λόγοι εκτός από τη διαπαιδαγώγηση ή την υπέρβαση των ορίων; Μήπως η εγκεφαλική ανάπτυξη είναι το ζητούμενο;
Τη μια χρειάζεται ελευθερία και αντιδρά έντονα, την άλλη έρχεται να χωθεί στην αγκαλιά της μαμάς δείχνοντας τέλεια υπακοή… Πότε ζέστη, πότε κρύο… Δεν είναι εύκολο να ορίσουμε ακριβή όρια στον γονικό έλεγχο.
Μην απελπίζεστε! Όχι, δεν έχουν χαθεί ακόμα όλα! Ο γονιός μπορεί να κάνει πολλά για να καλλιεργήσει την εμπιστοσύνη στο παιδί του.
Μια νέα αποτελεσματική προσέγγιση, βασισμένη στις ανακαλύψεις της Νευροεπιστήμης. Έτσι, η ζωή με ένα παιδί έξι έως ένδεκα ετών θα ξαναγίνει καθημερινή χαρά!

Πώς να διανύσετε ανώδυνα… …την περίοδο της οργής μεταξύ 12 και 17 ετών

Είναι απερίσκεπτος, ρισκάρει, δεν έχει φίλους, είναι εθισμένος με τα βιντεοπαιχνίδια, πίνει, καπνίζει, η κάμαρά του είναι σωστό «γιουσουρούμ». Της αρέσει να προκαλεί. Του λείπει το κίνητρο… Αγόρια, κορίτσια, όλα δυσκολεύονται να ελέγξουν τις συναισθηματικές αντιδράσεις τους στην εφηβεία. Και, για να πούμε την αλήθεια, κι εμείς οι γονείς χάνουμε συχνά τον έλεγχο! Θα τους κατηγορούσαμε πρόθυμα ότι το κάνουν επίτηδες για να μας σπάνε τα νεύρα. ‘Εχουν το ταλέντο στο να μας διαλύουν…

Αλλά η εφηβεία είναι περίοδος των μεγάλων διεργασιών ου γίνονται μέσα στον εγκέφαλο. Η σκέψη, οι ικανότητες απομνημόνευσης, η καλλιτεχνική δημιουργία κάνουν άλματα μπροστά, ενώ άλλες ζώνες όπως της ενσυναίσθησης, της προσδοκίας, της οργάνωσης, του υπολογισμού των κινδύνων, είναι ακόμα… αχταρμάς. Ο έφηβος είναι ένα μοτέρ που γυρίζει με ιλλιγιώδη ταχύτητα, ένας υπερευαίσθητος επιταχυντής με ανύπαρκτα φρένα!

Με το Δεν καταλαβαινόμαστε πια! ανακαλύπτουμε τι γίνεται στο κεφάλι και στο σώμα των εφήβων μας και εξερευνούμε τις γονικές δυνατότητές μας για να αντιδράσουμε με ευαισθησία, αγάπη και ενσυναίσθηση.