ΓΟΥΛΦ ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ (WOOLF VIRGINIA)

Πριν από μερικά λεπτά, ήταν παράξενη η ζωή· τώρα, εξίσου παράξενος ήταν ο θάνατος. Έχοντας σταθεί στα πόδια της, η νυχτοπεταλούδα κειτόταν πλέον ήρεμη, παραιτημένη και απόλυτα αξιοπρεπής. Τί τα θες, έμοιαζε να λέει, ο θάνατος είναι πιο δυνατός από μένα.
Στο ημερολόγιό της, με ημερομηνία 17 Φεβρουαρίου 1922, η Βιρτζίνια Γοϋλφ έγραφε ήδη σε ηλικία σαράντα ετών: «Ήθελα να μιλήσω για το θάνατο αλλά, ως συνήθως, μπήκε στη μέση η ζωή».
Παρόλο που ήταν φτιαγμένη από σάρκα, κόκαλα και πνεύμα· παρόλο που ήταν πλάσμα προικισμένο, ερωτικό, η Βιρτζίνια Γουλφ σχοινοβατούσε ανέκαθεν ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο.
Λίγες μέρες πριν από την αυτοκτονία της έγραψε το σύντομο πόνημα που δημοσιεύουμε εδώ, ανέκδοτο μέχρι σήμερα στη γλώσσα μας.
Η ιστορία εκτυλίσσεται το 1941 στην αγγλική εξοχή. Μια νυχτοπεταλούδα ψυχορραγεί· η αφηγήτρια την παρατηρεί, σχολιάζει την παρατεταμένη, αργή αγωνία του θανάτου με συμπόνια. Και μας κάνει να αναρωτιόμαστε κατά πόσο η Γουλφ είναι το μικρό ετοιμοθάνατο ζωύφιο ή απλώς η μάρτυρας του τέλους του.

Το “Ορλάντο” (1928) είναι από τα πιο εκκεντρικά έργα της Virginia Woolf (1882-1941). Αφιερωμένο στη φίλη και ερωμένη της Vita Sackville-West, αποτυπώνει την πορεία του ανδρόγυνου Ορλάντο από τα τέλη του 16ου αιώνα έως τις αρχές του 20ού, ενσωματώνοντας πλήθος ευφυών λογοτεχνικών και ιστορικών σχολίων.
Ο Jorge Luis Borger θεωρούσε το “Ορλάντο”, το οποίο μετέφρασε στα ισπανικά, ως “το πιο δυνατό έργο της Γουλφ και ένα από τα αυθεντικότερα έργα της εποχής μας”.